Ένας Προξενικός πράκτορας

Ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους του μηχανισμού του Καποδίστρια ήταν ο Γεώργιος Λεβέντης, διευθυντής του ρωσσικού προξενείου στο Ιάσιο, υπό τον Πίνι, ο οποίος ανέλαβε την προστασία το Γαλάτη, και που μυήθηκε στη συνέχεια από αυτόν, στη μυστική εταιρία.
Ο Λεβέντης, στα ημιτελή απομνημονεύματά του, ισχυρίστηκε ότι ήταν δική του ιδέα και πρωτοβουλία, η προσπάθεια διάδοσης μεταξύ των Βουλγάρων και των Σέρβων, της επανάστασης. Για να πετύχει στην αποστολή του κατήχησε το 1817 τον Μαυροβούνιο καπετάνιο Veljko (Βέλκο), που υπηρετούσε στη φρουρά της Μολδαβίας και τον έστειλε μαζί με τον Γιώργο Ολύμπιο, που ήταν ήδη μέλος της εταιρίας, να διερευνήσουν τις διαθέσεις του ηγέτη της πρώτης Σερβικής Επανάστασης, Γκεόργιε Πέτροβιτς, γνωστότερου ως Καραγκεώργκιε (Καραγιώργης)(1), ο οποίος ζούσε πρόσφυγας, στο Χότιν της Βεσσαραβίας από το 1813, υπό την ρωσική προστασία, σε έναν τρόπο τινά περιορισμό μη δικαιούμενος να μετακινείται ελεύθερα .

Η ευαίσθητη μυστική επιχείρηση «Καραγιώργης» καταγράφηκε από τον Λεβέντη στα ημιτελή απομνημονεύματά του, και από τον Φιλήμονα, που προφανώς είχε υπόψη του το κείμενο.
Ο Λεβέντης λοιπόν, συνεννοήθηκε με τον Γεώργιο Νικολάου Ολύμπιο, που γνωριζόταν με τον Καραγιώργη από την εποχή της Σέρβικης Επανάστασης, και τον έστειλε τον συναντήσει και να του μεταφέρει την πρόταση «να επιστρέψει στη Σερβία, να αναλάβει τα ηνία του τόπου και να προετοιμάσει την μελετώμενη επανάσταση, που θα ξέσπαγε ταυτόχρονα στην Ελλάδα και τη Σερβία».
Ο Καραγιώργης απεδέχθη την πρόταση. Η επόμενη φάση ήταν να συναντηθεί πρόσωπο με πρόσωπο, με τον «επίσημο άνθρωπο », στο Ιάσιο.
Είναι πολύ λογικό να υποθέσουμε, ότι και ο Καραγιώργης αντελήφθη, ότι αντιλαμβάνοντο και όλοι οι Έλληνες που εμυούντο στην επανάσταση. Ότι δηλαδή, πίσω από την «υπόθεση», βρισκόταν ο Τσάρος. Αυτό τουλάχιστον, θα πίστευε ο «μπράτιμος» του, Γεώργιος από τον Όλυμπο, που τον έπεισε.
Ο Λεβέντης, οργάνωσε νύχτα την μυστική μεταφορά του Καραγιώργη από το ρωσσικό έδαφος, όπου ευρίσκετο, στο Ιάσιο, εξασφαλίζοντας την «μειωμένη προσοχή», των ρώσσων μεθοριακών φρουρών.
Τον οδήγησαν στο κλειστό εξοχικό σπίτι του παλαιού ηγεμόνα Κωνσταντίνου Υψηλάντη , που βρισκόταν μέσα στο κτήμα του λίγο έξω από το Ιάσιο. Ο φρουρός της κατοικίας, που ήταν Βούλγαρος, είχε ήδη γίνει μέλος των Φιλικών ως αδελφοποιητός. Οι 60 στρατιώτες σερβικής καταγωγής στο Ιάσιο ενημερώθηκαν για την παρουσία του αρχηγού τους από τον καπεταν-Βέλικο. Ο Καραγιώργης έμεινε στο Ιάσιο 4 μέρες και στο διάστημα αυτό είχε 3 νυχτερινές συναντήσεις με τον Λεβέντη.
Στην πρώτη συνάντηση ο Λεβέντης παρόντος του Ολύμπιου τον κατήχησε στην Εταιρία.
Στη δεύτερη συνάντηση του εξήγησε το σχέδιο δράσης, και του είπε ότι, όταν πάρει την εξουσία στη Σερβία, η Πόρτα θα ταραχτεί και θα υποθέσει ότι η έξοδός του από τη Ρωσσία, ήταν ρωσσικός ελιγμός για να βρει ευκαιρία να κηρύξει τον πόλεμο κατά της Τουρκίας. «Γι΄ αυτό ,είπε ο Λεβέντης στον Καρατζώρτζε, η Πόρτα για να αποφύγει τα μεγαλύτερα κακά είναι πιθανόν να σου προτείνει την ηγεμονία. Σ’ αυτή την περίπτωση είναι καλόν να δεχθείς, λαμβάνοντας προφυλακτικά μέτρα πάντα και να δείξεις και κάποια αφοσίωση προς την Πόρτα. Οι πρώτες πράξεις σου πρέπει να είναι η ίδρυση σερβικών και ελληνικών σχολείων. Πρέπει επίσης να προετοιμάσεις την παραγωγή τουφεκιών και κανονιών που θα χρησιμοποιηθούν εν καιρώ.» (1). Σε αυτή τη δεύτερη συνάντηση ο Λεβέντης παρουσίασε και τον Γαλάτη στον Καραγιώργη.»
Η μετακίνηση του Καραγιώργη ως τη Σερβία έγινε ως εξής. Ο Λεβέντης χορήγησε σε αυτόν και στον Βλάχο (Τσίντσαρο) γραμματέα του, Ναούμ, ρωσσικά διαβατήρια για να μεταβούν προς θεραπεία σε μια «μπάνια» της Σερβίας. Έδωσε εντολή στον ευρισκόμενο στο Ιάσιο, Μιχαήλ Λεονάρδο, ο οποίος επίσης ήταν της επιρροής του, αφού του είχε χορηγήσει ρωσσικό διαβατήριο, να μισθώσει μια μεγάλη κλειστή άμαξα «μπρασοβάνικη» ώστε να χωρέσει ξαπλωμένος ο θεόρατος, ασθενών, Καραγιώργης και έτσι να περάσει από τα αυστριακά σύνορα. Ο Λεονάρδος ταξίδευε ως έμπορος, και μαζί τους ήταν ο Ολύμπιος που και αυτός είχε ρωσσικό διαβατήριο. Ταξίδεψαν μέσα από την Βουκοβίνα, την Τρανσυλβανία και το Μπάνατ και χωρίς να τους υποπτευθεί η αυστριακή αστυνομία έφθασαν στο Σμεντέρεβο, όπου και παρέδωσαν τον Καραγιώργη στο φίλο και κουμπάρο του, Βόιτσα.