. Η επάνοδος του Γρηγόριου Ε΄στον θρόνο Κωνσταντινουπόλεως

1806 Mετά την ρωσική ήττα στο Αούστερλιτς, τον Δεκέμβριο του 1805, η Υψηλή Πύλη, καθαίρεσε, τους ηγεμόνες της Μολδαβίας Αλεξάνδρο Μουρούζη, και της Βλαχίας Κωνσταντίνο Υψηλάντη, που ήσαν φίλοι των Ρώσων και τοποθέτησε τον Α. Σούτσο και τον Σκαρλάτο Καλλιμάχη που ήσαν φίλοι των Γάλλων.

 Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Καλλίνικος Ε΄ παραιτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 1806 κατόπιν πιέσεων που εδέχθη από τους νέους Ηγεμόνες της Μολδοβλαχίας και τους γαλλόφιλους συνοδικούς στις 22 Σεπτεμβρίου 1806 και στις 24 Σεπτεμβρίου/6 Οκτωβρίου, επανήλθε στον θρόνο Κωνσταντινουπόλεως, ως φίλος της Γαλλικής πολιτικής , ο εξόριστος στο Άγιο Όρος Γρηγόριος Ε΄

Η Καταστροφή του Γαλαξειδίου στις 23 Σεπτεμβρίου 1821 από την αγγλική Λεβάντ Κόμπανυ και τους Τούρκους

 

Ενώ οι Γαλαξειδιώτες βρίσκονταν στην πολιορκία της Ναύπακτου, δολοφονήθηκε στο σπίτι του, στον Χηρόλακα, ο Φιλογενής οπλαρχηγός τους, Ιωάννης Μητρόπουλος. Μπορούμε να πούμε να πούμε ότι είναι η πρώτη πολιτική δολοφονία από την έναρξη του αγώνα. 

 Στις 10 Σεπτεμβρίου 1821 τα Γαλαξειδιώτικα πλοία γύρισαν πίσω για να υπερασπιστούν την πόλη τους από την τουρκική αρμάδα, που είχε μπει στον Πατραϊκό κόλπο πλέοντας ανενόχλητη, Λίγες μέρες πριν την καταστροφή, κατέπλευσε στο Γαλαξείδι σκάφος με 300 καλά οπλισμένους άνδρες με επικεφαλής τον Μαυροκορδάτο, τον Νέγρη, τον Κατακουζηνό και τον Καρατζά. 

Οι Γαλαξειδιώτες νόμισαν ότι ήρθαν για βοήθεια, αλλά ο Μαυροκορδάτος με τον Καρατζά πήγαν δυτικά να οργανώσουν διοίκηση της Δυτικής Ελλάδας με έδρα το Μεσολόγγι, και ο Νέγρης με τον Κατακουζηνό ανέλαβαν την Ανατολική, με έδρα τα Σάλωνα όπου συγκρότησαν τον Άρειο Πάγο. 

Οι Γαλαξειδιώτες στην 11 Σεπτεμβρίου ζήτησαν βοήθεια από τον Ανδρέα Ζαΐμη .Βοήθεια από την Πελοπόννησο δεν ήρθε ποτέ. Έτσι με 350 πολεμιστές που μάζεψαν από τα γύρο χωριά και με τους 200 του Πανουργιά οχυρώθηκαν στο Γαλαξείδι και περίμεναν τον εχθρό. 

Οι Τούρκοι απέπλευσαν με επικεφαλής τον Αιγύπτιο Ισμαήλ Γιβραλτάρ, το βράδυ της 19ης Σεπτεμβρίου/1ης Οκτωβρίου 1821 από τη Ναύπακτο και τα ξημερώματα της 21ης Σεπτεμβρίου/3ης Οκτωβρίου 1821 εμφανίστηκαν μπροστά στο Γαλαξείδι. Μπροστά από την «αρμάδα» των Τούρκων ήταν δύο Εγγλέζικα πλοία της «Λεβάντ Κόμανυ» το «Γκάμπριαν» και το «Ζηνοβία». 

Λίγες μέρες πριν η αγγλική φρεγάτα «Γκάμπριαν» είχε επισκεφθεί το λιμάνι του Γαλαξειδίου, και ο κυβερνήτης της οποίας έδωσε στον Καπουδάν πασά πολύτιμες πληροφορίες. 

 Την 22α Σεπτεμβρίου το «Ζηνοβία» που προηγούταν του εχθρικού στόλου χωρίς να προσέγγισε την ξηρά και κατάπληκτοι τότε οι Γαλαξειδιώτες είδαν την αγγλική σημαία, και άκουσαν τις φωνές από το πλοίο που τους πληροφορούσαν ότι η Μεγάλη Βρετανία είναι σύμμαχος τη Υψηλής Πύλης. Συγχρόνως από το «Ζηνοβία» αποβίβασαν οβιδοβόλο στην ξηρά και άρχισαν να τους πυροβολούν. Αυτό ήτανε και το σύνθημα της έναρξης των εχθροπραξίων. 

Ο κανονιοβολισμός και από της δυο πλευρές κράτησε όλη την ημέρα. Το βραδύ ο Πανουργίας και τα παλληκάρια του αποσύρθηκαν. 

Οι Γαλαξειδιώτες βλέποντας ότι η αντίσταση ήταν πλέον άσκοπη εγκατέλειψαν την πόλη και κατέφυγαν στα γύρω βουνά. 

Ύστερα από τον σφοδρό κανονιοβολισμό την 23η Σεπτεμβρίου/5η Οκτωβρίου 1821 έγινε απόβαση 3000 ανδρών Το Γαλαξείδι έπεσε στα χέρια των Τούρκων. Οι Τούρκοι έσφαξαν τους λίγους γέρους πού βρήκαν και έκαψαν τα σπίτια. . Η καταστροφή ήταν γενική . Από τα καράβια οι Άγγλοι της «Λεβάντ Κόμανυ» κατέσχεσαν τα 34 μεγαλύτερα και τα τράβηξαν στη Ζάκυνθο και όλα τα άλλα τα έκαψαν. 

 Στις 27 Σεπτεμβρίου/9 Οκτωβρίου 1821 ο καραβοκύρης Ηλίας Φούντας έστειλε ένα γράμμα στον Μεγάλο Πατριώτη σταφιδέμπορο Γιάννη Παπαδιαμαντόπουλο που ανταγωνιζόταν τους σταφιδεμπόρους της «Levnat Company», κι’ έγραφε: «Σάλωνα 7 Σεπτεμβρίου 1821… ότι το ηξεύρεις καλά το καράβι μου το πήραν οί Τούρκοι, το σπίτι μου το έκαψαν με ούλα τά σκουτιά μου και έμεινα αδειανός χωρίς να μού μείνει ένα πουκάμισο. Έμεινα ορφανός από τόσο βιός και τώρα περπατώ γδυτός…….. με τά εχθρικά καράβια πού ήρθαν και χάλασαν το Γαλαξείδι ήταν και δυό καράβια εγγλέζικα με τον αδελφό του κόνσολα της Πάτρας». Ηλίας Φούντας. (Ο Κόνσολας, ήταν ο πράκτορας της Levnat Company που ήταν και ο Άγγλος Πρόξενος Τζαίημς Γκρήν). 

Το Γαλαξίδι, τα Ψαρρά και η Κάσσος, που ανταγωνιζόντουσαν την «Εταιρία της Ανατολής», καταστράφηκαν, από τον τουρκικό και τον αιγυπτιακό στόλο. Η καταστροφή του Γαλαξιδιού έγινε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1821 και χάθηκαν 90 πλοία, από τα οποία τα 13 πολεμικά. Των Ψαρρών εγινε στις 21 Ιουνίου 1824, με 15.000 θύματα. Το ολοκαύτωμα της Κάσσου που στις παραμονές της επανάστασης είχε 100 πλοία και 12.000 κατοίκους έγινε κατόπιν προδοσίας ,στις 7 Ιουνίου 1824, με 7.000 Κασσιώτες νεκρούς ή αιχμαλώτους για τα σκλαβοπάζαρα της Αλεξανδρείας, όπου κυρίαρχο ρόλο είχαν οι ιουδαίοι έμποροι ανθρώπων.

Σπυρίδων Αλεξάνδρου Χατζάρας

Η άλωση της Τρίπολης και η Εβραϊκή ανθελληνική Προπαγάνδα για το δήθεν Ολοκαύτωμα των Εβραίων τοκογλύφων που βασάνιζαν τους Έλληνες με καυτό λάδι στα Ορλωφικά για να πληρώσουν τους τόκους

  

Γράφει ο Σπυρίδων Χατζάρας 

Ο Αναστάσιος Αβραντώνης ,ανέβηκε με σκοινί πάνω στα τείχη της Τρίπολης, τη νυχτα της 22ας προς την 23η Σεπτεμβρίου 1821, και έτσι άρχισε το «ρεσάλτο» που οδήγησε στην Άλωση της Τρίπολης.

 Η σιωνιστική προπαγάνδα περί του δήθεν «Ολοκαυτώματος » της Τριπολιτσάς έχει επιβληθεί με τους χαφιέδες και ρουφιάνους της, και αντιστάσεως μη ούσης. όπου και να κοιτάξεις θα διαβάσεις οτι, «στις 23 Σεπτεμβρίου 1821, έξι μήνες μετά από την έναρξη της επανάστασης του 1821 έγινε η σφαγή της Τριπολιτσάς. Η Τριπολιτσά πέφτει στα χέρια των ελλήνων επαναστατών και 32.000 τούρκοι και εβραίοι πέφτουν νεκροί». Και αποδίδουν το ψέμα στον Κολοκοτρώνη που ουδέποτε μίλησε για αριθμό και ουδέποτε μίλησε για Εβραίους. 

 Η Εβραϊκή προπαγάνδα μιλάει τώρα για τον «φοβερό Αντισημιτισμό που έδειξαν οι Έλληνες το 1821», και για 5000 εβραίους της Τρίπολης «που εξολόθρευσε στην Τριπολιτσά ο Κολοκοτρώνης » (!!!!) επικαλούμενοι τον εβραίο Πιερόν, που γράφει ψευδώς ότι, «από το 1821 μέχρι το 1831 που ιδρύθηκε το Ελληνικό Κράτος, ο Εβραϊκός Πληθυσμός της Ελλάδος συρρικνώθηκε δραματικά εξ αιτίας των σφαγών και της μεταναστεύσεως. Οι Εβραίοι έφευγαν από την Ελλάδα για να μην τους σφάξουν οι Έλληνες! Οι Εβραϊκές Κοινότητες της Θήβας, της Ναυπάκτου και της Πάτρας εξαλείφθηκαν παντελώς από τους επαναστατημένους Έλληνες». Επικαλούνται επίσης τον δήθεν αυτόπτη πράκτορα Μαξίμ Ρεμπό και «τον μεγάλο Γάλλο περιηγητή Πουκεβίλ». 

 Η Αλήθεια είναι ότι στην «Τριπολιτσά» δεν υπήρχαν 5000 Εβραίοι για να «σφαγούν» , και οι περισσότεροι από τους 400 ως 500 που ζούσαν σε όλη την Πελοπόννησο είχαν φύγει για τη Λάρισσα με την έναρξη της Επανάστασης, επειδή δεν τους σήκωνε ο τόπος αφού ήσαν τοκογλύφοι που έπιναν το αίμα των Ελλήνων. 

Κατά την αρχή της πολιορκίας μέσα στην Τρίπολη βρισκόντουσαν περίπου 200 Εβραίοι από τους οποίους οι πλουσιότεροι είχαν φύγει δωροδοκώντας και τους αλβανούς της φρουράς και τους Έλληνες πολιορκητές.

 Άλλοι μοντέρνοι Μιχάουζεν πιο αυτοσυγκρατημένοι μιλάνε για 2000 εβραίους νεκρούς. 

Όμως , οι εκθέσεις της «Εταιρείας υπολόγιζαν τους Εβραίους της Τρίπολης σε 400 και ο Άγγλος κατάσκοπος Γκόρντον , εγραψε στο Λονδίνο οτι στην Τρίπολη κατοικούσαν 7000 Τούρκοι ,7.000 Έλληνες και 1.000 Εβραίοι. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος αριθμός που δόθηκε από «αυτόπτη» εστω και πράκτορα πράκτορα. Πως σφάχτηκαν λοιπόν είτε 5000 είτε 2000 που λένε οι ψεύτες;

Τα χοντρά εβραϊκά ψέματα του εβραίου Μπερνάρ Πιερόν και άλλων πρακτόρων λένε ότι οι Εβραϊκές Κοινότητες της Θήβας, της Ναυπάκτου και της Πάτρας εξαλείφθηκαν παντελώς από τους επαναστατημένους Έλληνες. Η Ναύπακτος λόγω των ισχυρών οχυρώσεων της έμεινε στα χέρια των Τούρκων και ήταν η στρατιωτική τους βάση στην περιοχή και παραδόθηκε στις 18 Απριλίου 1829. Εκεί δεν έγινε καμία σφαγή . 

Η Θήβα κατελήφθη αμαχητί στις αρχές του Απριλίου 1821, διότι οι Τούρκοι και οι Εβραίοι της πόλης είχαν ήδη καταφύγει στη Χαλκίδα μαζί με τις οικογένειές τους.

 Σύμφωνα με τα εβραϊκά στοιχεία και τον Πουκεβίλ το 1818 υπήρχαν στην Πάτρα 17 εβραϊκές οικογένειες και μία συναγωγή, καθώς και ορισμένοι Ρωμανιώτες, που είχαν εξελληνίσει τα ονόματά τους και μιλούσαν την Ελληνική γλώσσα, και κάποιοι που είχαν γίνει για πολιτικούς λόγους Χριστιανοί.

 Όλοι αυτοί συγκεντρώθηκαν στο Κάστρο, μαζί με τους Τούρκους .

Στην Κοινότητα των Πατρών υπάγονταν και οι Εβραίοι του Μεσολογγίου και του Αγρινίου. 

Όπως ανέφερε ο Άγγλος κατάσκοπος Ληκ, στο Αγρίνιο το 1804, υπήρχαν , 40 εβραϊκές κατοικίες.

 Όσοι Έλληνες πρόλαβαν έφυγαν από την Τρίπολη, στην οποία κατέφυγαν οι Μπαρδουνιώτες και οι Λαλαίοι Τούρκοι. 

 Τις πρώτες μέρες του Σεπτεμβρίου, κατά την ανακωχή , μέγα πλήθος πεινασμένων γυναικών και παιδιών, των Τούρκων, αλλά και των φτωχών Εβραίων, βγήκαν από την πόλη, και αφέθηκαν να μένουν στα μετόπισθεν του ελληνικού στρατοπέδου, στον δρόμο προς τα Καλάβρυτα και να διατρέφονται όπως μπορούσαν. 

Αυτοί αργότερα υπολογίστηκαν στους 3000-4000.

 Ορισμένοι από του πλουσίους Εβραίους και Τούρκους της Τρίπολης, έκαναν ιδιωτικές διαπραγματεύσεις με οπλαρχηγούς για την ασφαλή έξοδό τους από την πολιορκημένη πόλη καταβάλλοντας το αντίτιμο, όπως λέγει και ο πράκτορας Ρεμπώ. 

 Οι περισσότεροι από τους 400 εβραίους της Τρίπολης είχαν ήδη φύγει με αυτόν τον τρόπο πριν την άλωση. 

 Οι περίπου 4000 Αλβανοί της πόλης έφυγαν για την Ήπειρο υπό την προστασία του Κολοκοτρώνη με ξεχωριστή συμφωνία. 

Οι περισσότεροι από τους 3.500 στρατιώτες του Κεχαγιάμπεη σκοτώθηκαν στις μάχες μέχρι την άλωση. 

Επομένως από τους 10-12.000 πολιορκημένους, είχαν απομείνει πολλοί λιγότεροι , εκ των οποίων οι εβραίοι θα ήταν λιγότεροι από 100. 

Σύμφωνα με τα όσα γράφηκαν σε Αμερική και Αγγλία το 1835 και το 1839, που ήταν πιο κοντά στα γεγονότα, όλα τα θύματα της «σφαγής της Τριπόλεως» μετά την άλωση ήταν 6000-8000. Αυτοί οι 6-8000 εκ των οποίων ίσως να ήταν και 100 περιούσιοι , έγιναν 30-32000 Και οι Εβραίοι έφτασαν τις 5000. 

Ο βασικός Μινχάουζεν εκτός από τον πράκτορα Ρεμπώ, που ήταν στο στρατόπεδο της Τρίπολης, ήταν και ο πράκτορας Τζωρτζ Φίνλεϋ που στάλθηκε στην Ελλάδα μαζί με τον Βύρωνα το 1823 . Ο Φίνλεϋ λάνσαρε τη θεωρία της «σφαγής».

 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

 Ουδέποτε έγινε σφαγή 5000 Εβραίων στην Τριπολιτσά διότι 5000 Εβραίους δεν είχε το 1821 όλη η Πελοπόννησος. Στην Τρίπολη έμεναν ορισμένοι σαράφηδες – τοκογλύφοι. 

 Η μεγαλύτερη κοινότητα των Εβραίων ήταν στην Πάτρα, όπου έμειναν κλεισμένοι στο Κάστρο μαζί με τους Τούρκους, και δεν έπαθαν τα τίποτα. Έφυγαν μαζί με τους Τούρκους όπως και από τη  Ναύπακτο παραδόθηκε με συνθήκη και όλοι οι έγκλειστοι κάτοικοι Τούρκοι και Εβραίοι, έφυγαν σώοι και αβλαβείς και πήγαν στην Λάρισα, τη Σμύρνη, τα Επτάνησα, και την Ιταλία. 

 Η εβραϊκή προπαγάνδα και κάθε λογής ρουφιάνοι κουκουλώνουν τις σφαγές των Ελλήνων στη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη που οργάνωσε ο εβραίος Σαράφμπασί του Σουλτάνου Χασκέλ.( EZEKIEL BEN JOSEPH NISSIM MENAHEM GABBAI), μαζί με την εταιρεία της Ανατολής που στις 23 Σεπτεμβρίου/ 5 Οκτωβρίου 1821 έκαναν το Ολοκαύτωμα του Γαλαξειδίου.

Η Ναυμαχία του Ακρωτηρίου Τέντρα κατά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1787-1792

Στις 28-29 Αυγούστου π.η /8-9 Σεπτεμβρίου ν.η 1790 στη Μαύρη Θάλασσα έγινε η ναυμαχία του ακρωτηρίου Τέντρα στην Οδησσό και έληξε με συντριπτική νίκη των Ρώσων που διοικούσε ο Υποναύαρχος Φιόντορ Φ. Ουσακόφ Ο Ρωσικός στόλος διέθετε 10 θωρηκτά, 6 φρεγάτες, και 20 σκάφη υποστήριξης, 830 πυροβόλα συνολικά. Οι Τούρκοι είχαν 14 θωρηκτά, 8 φρεγάτες και 23 σκάφη υποστήριξης, με 1.400 πυροβόλα Ο Ουσακόφ έχοντας αποκαταστήσει στη Σεβαστούπολη τις ζημιές που υπέστησαν τα πλοία του στην Ναυμαχία στο Στενό του Κερτς, στις 8/19 Ιουλίου ξαναβγήκε στην Θάλασσα στις 25 Αυγούστου/ 5 Σεπτεμβρίου . Διέθετε τα εξής πλοία της γραμμής: «Η Γέννηση του Χριστού» των 80 κανονιών, το «Μαρία Μαγδαληνή» των 66 κανονιών , τα ,«Άγιος Βλάντιμιρ», «Άγιος Παύλος» και «η Μεταμόρφωση του Κυρίου» των 50 κανονιών, τα «Γεώργιος ο Νικητής», «Αλέξανδρος Νιέφσκι» και «Απόστολος Ανδρέας» των 46 πυροβόλων και τα «Απόστολος Πέτρος» και «Ιωάννης ο Θεολόγος» των 40 πυροβόλων όπλων. Και πήγε να συναντήσει τις τέσσερεις φρεγάτες της Μοίρας του Υπονάβαρχου Ρίμπας. Ο διοικητής του τουρκικού στόλου, Χασάν Πασά, συγκέντρωσε όλες τις δυνάμεις του μεταξύ του Χατζήμπευ (τώρα Οδησσός)και του ακρωτήριου Τέντρα, και αδημονούσε για εκδίκηση για την ήττα στη ναυμαχία του Στενού του Κερτς , Με την αποφασιστικότητά του να πολεμήσει τον εχθρό, κατάφερε να πείσει τον σουλτάνο για την επικείμενη ήττα των ρωσικών ναυτικών δυνάμεων στη Μαύρη Θάλασσα, και έτσι κέρδισε την εύνοιά του. Ο Σελίμ Γ' έδωσε για βοήθεια στον φίλο και συγγενή του , ο Χασάν Πασά ήταν παντρεμένος με την αδελφή του σουλτάνου τον έμπειρο Ναύαρχος Σαίντ-Μπέι. Το πρωί της 28ης Αυγούστου /8 Σεπτεμβρίου),ο τουρκικός στόλος, αποτελούμενος από 14 θωρηκτά, 8 φρεγάτες και 23 άλλα σκάφη, παρέμενε αγκυροβολημένος μεταξύ ακρωτηρίου Τέντρα και Χατζημπέι. Ξαφνικά, ο Χασάν Πασά ανακάλυψε ότι τα ρωσικά πλοία που πλέουν με όλα τα πανιά τους από τη Σεβαστούπολη με σχηματισμό τριών στηλών. Η εμφάνιση των Ρώσων οδήγησε τους Τούρκους σε σύγχυση. Παρά την ανωτερότητα των δυνάμεων, άρχισαν βιαστικά να κόβουν τα σχοινιά και σε σύγχυση για να υποχωρήσουν στο Δούναβη. Ο Ουσακόφ διέταξε καταδίωξη των Τούρκων .Τα πρώτα τουρκικά πλοία, ξέφυγαν σε μεγάλη απόσταση, αλλά, τον κίνδυνο για την οπισθοφυλακή, του στόλου ο Χασάν Πασά γύρισε και συγκρότησε γραμμή μάχης . Ο Ουσακόφ, συνεχίζοντας την προσέγγιση με τον εχθρό, έδωσε επίσης εντολή για γραμμή μάχης. Χρησιμοποιώντας την αλλαγή στη σειρά μάχης που πέτυχε στη Ναυμαχία του Κερτς, ο Φιοντόρ Φεντόροβιτς απέσυρε από τη γραμμή τις φρεγάτες . «Ιωάννης ο Πολεμιστής», «Ιερώνυμος» και «Αγία Σκέπη» για να έχει μια ευέλικτη εφεδρεία. Στις 1500 άρχισε η ναυμαχία. Η ναυαρχίδα του Ουσακόφ, «Η γέννηση του Χριστού» επιτέθηκε σε τρία τουρκικά ,αναγκάζοντάςτα να βγουν από τη γραμμή. Μέχρι τις 1700, ολόκληρη η τουρκική γραμμή είχε διασπασθεί. Η τουκικη ναυαρχίδα είχε υποστεί μεγάλες ζημιές. Οι Τούρκοι διέφυγαν προς τνον Δο΄ναβη και ο Ουσακοφ λόγω του σκότους αποφάσισε να αγκυροβολήσει Τα ξημερώματα της επόμενης ημέρας 29 Αυγούστου /9 Σεπτεμβρίου αποδείχθηκε ότι τα τουρκικά πλοία βρίσκονται κοντά στους Ρώσους, και η φρεγάτα της «Αμβρόσιος των Μεδιολάνων»βρισκόταν μεταξύ του εχθρικού στόλου. Αλλά δεδομένου ότι οι σημαίες δεν είχαν ακόμη υψωθεί, οι Τούρκοι τη μπέρδεψαν για τις δικές τους. Η επινοητικότητα του Καπετάνιου Νενεντισνσκι τον έβγαλε από μια τόσο δύσκολη κατάσταση. Συνέχισε να ακολουθεί τα τουρκικά χωρίς να υψώνει σημαία και όταν ο κίνδυνος πέρασε, ύψωσε τη σημαία του Αγίου Ανδρέα και πήγε στο στόλο του. Ο Ουσακόφ έδωσε την εντολή απόπλου και καταδίωξης του. Η ναυαρχίδα του Καπουδάν Πασά των 74 πυροβόλων είχε μείνει πίσω και σε μια προπάθεια να σωιεί εξόκειλε στα αβαθή, και σύντομα περικυκλώθηκε όπως και τα πλοίο του Σαίντ Μπέι των 66 κανονιών, ενώ ένα άλλο θωρηκτό παραδόθηκε . Στη διήμερη ναυτική μάχη, ο εχθρός υπέστη μια συντριπτική ήττα, χάνοντας δύο θωρηκτά, ένα Μπριγιαντίνι και δυο αλλά πλοία, ενώ ένα άλλο πλοίο 74 πυροβόλων όπλων και αρκετά μικρά βυθίστηκαν λόγω των ζημιών και δεν έφτασαν στον Βόσπορο Ο νικηφόρος στόλος, αγκυροβόλησε στο Χατζήμπεη , όπου τους επισκέφθηκε ο πρίγκιπας Ποτέμκιν Ο Υποναύαρχος Φεντόρ Ουσάκοφ τιμήθηκε με το Τάγμα του Αγίου Γεωργίου στη 2η τάξη.