10/21 Ιουλίου 1774.Υπογράφηκε η συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή

 Σαν σήμερα, (με το Ιουλιανό ημερολόγιο) , υπογράφηκε σε ένα χωριό της Βουλγαρίας κοντά στην Σιλιστρία , το Κιουτσούκ Καϊναρτζή, που τώρα λέγεται Καϊνάρτζα και έχει 783 κατοίκους),  η συνθήκη με την οποία τερματίστηκε ο 6ος Ρωσο-τουρκικός πόλεμος. 

Την υπέγραψαν ο στρατάρχης  Ρουμιάντσεφ και ο Αχμέτ Ρεσμί Εφεντη , που αντικατέστησε τον Βεζύρη Μουχσινζάντε Μεχμέτ Πασά, ο οποίος αρρώστησε ξαφνικά κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων της υπογραφής της Συνθήκης του Κιουτσούκ Καϊναρτζή και τον πήγαν στην Κωνσταντινούπολη ξαπλωμένο σε φορείο. Πέθανε στον δρόμο στις 4 Αυγούστου 1774.

Ο Αχμέντ, είχε γεννηθεί από Έλληνες γονείς στο Ρέθυμνο το 1700. Ο Αχμέντ Ρεσμί Εφέντι ήταν ο Οθωμανός πρέσβης στη Βιέννη το 1757– 1758 και πρώτος Οθωμανός πρέσβης στο Βερολίνο το 1763 – 1764. Το 1768 τοποθετήθηκε Πρέσβης στη Ρωσία και πέρασε 6 χρόνια στο μέτωπο στη Βουλγαρία. Από το 1765 ήταν συνδεδεμένος με τον Μουχσινζάντε Μεχμέτ Πασά που ήταν Βεζύρης μέχρι το 1768 αλλά καθαιρέθηκε και μέσω της κατάπνιξης της εξέγερσης στην Πελοπόννησο αλλά επανήλθε στα πράγματα και το 1771 ξανάγινε Βεζύρης με βοηθό στο μέτωπο τον Αχμέντ Ρεσμί Εφέντι πού στις αραβικές πηγές αναφέρεται ως Αχμέντ, ο γιος του Ιμπραήμ ο Κρητικός.  

 Με τη Συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή, το Χανάτο της Κριμαίας απέκτησε την ανεξαρτησία του από τον Σουλτάνο, και οι Τατάροι της Κριμαίας, της Βεσσαραβίας και του Κουμπάν θα είχαν μόνο θρησκευτική σχέση από τον Σουλτάνο υπό την ιδιότητα του Χαλίφη. 

Η Ρωσία επέστρεψε στον Σουλτάνο 18 νησιά του Αιγαίου , καθώς και την Πελοπόννησο και αποχώρησε από τις Παρίστριες Ηγεμονίες, (Μολδαβία και Βλαχία) που επεστράφησαν μεν στον Σουλτάνο αλλά ετέθησαν σε ειδικό καθεστώς. 

 Οι Τούρκοι παρέδωσαν στους Ρώσους τα Φρούρια Γενικαλέ, Κερτς, Αζοφ κ.ά. επί του Ευξείνου Πόντου. 

Η Ρωσία εξασφάλισε το δικαίωμα να διατηρεί στόλο στον Εύξεινο Πόντο, αποκτώντας το δικαίωμα της ελεύθερης ναυσιπλοΐας των υπό ρωσική σημαία εμπορικών πλοίων σ' αυτόν, καθώς και του ελεύθερου εμπορίου των Ρώσων υπηκόων στην οθωμανική επικράτεια. 

Η Ρωσία επέβαλε και το (ασαφές) δικαίωμα προστασίας των ορθόδοξων χριστιανών υπηκόων της Πύλης από τον Τσάρο. 

Η Οθωμανική αυτοκρατορία υποχρεώθηκε σε καταβολή εξόδων πολέμου, τεσσάρων εκατομμυρίων χρυσών ρουβλίων. 

 Ο Σουλτάνος αναγνώρισε στη Ρωσία το δικαίωμα δημιουργίας ρωσικών προξενείων σε πόλεις της επιλογής της.

Τα Κείμενα της συνθήκης βρίσκονται στα ιταλικά τα ρωσικά και τα Τουρκικά. 

Ο Μεγάλος Βεζύρης Μουχσινζάτε Μεχμέντ Πασά και ο Αχμέντ Ρεσμί εφέντι υπέγραψαν τα τουρκικά και τα ιταλικά αντίγραφα της συνθήκης, ενώ ο Στρατάρχης . Ρουμιάνσεφ υπέγραψε τα ρωσικά και τα ιταλικά κείμενα. 

 Τα ρωσικά, τα ιταλικά και τα τουρκικά είναι οι μόνες τρεις γλώσσες στις οποίες γράφτηκαν πρωτότυπα αντίγραφα της συνθήκης, και σε περίπτωση απόκλισης μεταξύ του ρωσικού και του τουρκικού κειμένου, θα επικρατούσε το ιταλικό κείμενο.

9 Ιουλίου 1816. Ο Καταστρεπτικός για την Ελληνική Επανάσταση και τους Φιλογενείς θάνατος του μέλλοντος βασιλιά των Ελλήνων Κωνσταντίνου Υψηλάντη

Στις 9 Ιουλίου 1816 πέθανε σε ηλικία 56 ετών στο Κίεβο,  μετά από ένα ταξίδι στην Αγία Πετρούπολη ο Κωνσταντίνος Υψηλάντης.
 

Ο Κωνσταντίνος Υψηλάντης είχε μεταβεί την άνοιξη του 1816, στην Αγία Πετρούπολη για να ενεργοποιήσει τις υποσχέσεις που του είχε δώσει το 1806, ο Τσάρος Αλέξανδρος, για την απελευθέρωση των Ελλήνων, υποβάλλοντας ένα σχέδιο «για την Ανατολή». 

 Είναι απολύτως βέβαιο, ότι στις συζητήσεις αυτές συμμετείχε και ο Ιωάννης Καποδίστριας. 
Δυστυχώς ούτε από το αρχείο Καποδίστρια ούτε από το αρχείο Υψηλάντη ούτε από τα ρωσικά αυτοκρατορικά αρχεία έχει φωτιστεί το περιεχόμενο αυτών των συνομιλιών. 

Ο Υψηλάντης είχε τρεις συναντήσεις με τον Τσάρο που κατέληξαν ανεπιτυχώς. Επέστρεψε στο Κίεβο όπου διέμενε όπου και πέθανε. 

Το ότι ο θάνατός του προκλήθηκε από την θλίψη του, μπορεί να μην είναι μόνο «ρομαντική» διατύπωση, αφού άλλωστε υπέφερε από την καρδία του, όπως και τα παιδιά του, Αλέξανδρος, Νικόλαος και Δημήτριος. 
Ο ξαφνικός θάνατος του συζητήθηκε τότε σε όλη τη Ρωσία και παρουσιάστηκε ως «αρκετά μυστηριώδης» . 
Ο Θάνατός του πάντως άφησε ακέφαλη την Ελληνική Επανάσταση αφού αυτός θα ήταν ο μέλλων βασιλεύς των Ελλήνων. 

Ο Κωνσταντίνος Υψηλάντης ως Μέγας Διερμηνέας πέτυχε την Ρωσσοτουρκική συμμαχία κατά των Γάλλων και δημιούργησε την Επτάνησο Πολιτεία.

 Στις 5 Μαρτίου, άρχισε η Ρωσσοτουρκική Κατοχή των Ιονίων Νήσων και στις 8 Μαρτίου 1799 διορίστηκε ηγεμών στης Μολδαβίας όπου παρέμεινε ως τις 4 Ιουλίου 1801. 

Την 1η Σεπτέμβριου του 1802 ανέλαβε την ηγεμονία της Βλαχίας όπου παρέμεινε ως τον Αύγουστο του 1806, οπότε ο Γάλος πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη Οράτιος Σεμπαστιάνι πέτυχε την καθαίρεση του επειδή, «υποστήριζε τη ρώσικη πολιτική» και «βοηθούσε τη σερβική επανάσταση». 

Ο Υψηλάντης αποστάτησε από τους Τούρκους και ανακηρύχτηκε από τους Βογιάρους Ηγεμών την Ενωμένης Βλαχίας και Μολδαβίας. 

Σε αντίποινα ο Σουλτάνος διέταξε τον αποκεφαλισμό του 80χρονου πατέρα του Αλέξανδρου και δήμευσε την περιουσία των Υψηλαντών . 
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης αποκεφαλίστηκε στις 13 Ιανουαρίου 1807.
Με την είσοδο στις ηγεμονίες των ρωσικών στρατευμάτων στις 27 Δεκεμβρίου 1806 αναγνωρίστηκε ως Ηγεμών της Ενωμένης Βλαχίας και Μολδαβίας από τους Ρώσους. 

Ο Υψηλάντης, υπήρξε και αυτός θύμα της συνθήκης του Τιλισίτ και υποχρεώθηκε να φύγει από το Βουκουρέστι στις 28 Αυγούστου 1807 και να μεταβεί στο Ιάσιο, από όπου υποχρεώθηκε να φύγει στις 17 Σεπτεμβρίου 1807 και να ζητήσει άσυλο στην Ρωσία. 
Στον Κωνσταντίνο Υψηλάντη δόθηκε καταφύγιο στο Κίεβο. 

Για ένα μικρό χρονικό διάστημα το 1808 αναγκάστηκε να ζήσει στη Μόσχα χωρίς τα άλλα μέλη της οικογένειας. Στη Μόσχα ο Υψηλάντης συνεννοήθηκε με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο τον Φυραρή ο οποίος ηγείτο του μηχανισμού του «Φοίνικα» και από κοινού αποφάσισαν την συγκρότηση Επαναστατικής Εταιρείας με σκοπό την απελευθέρωση του Γένους. 

Σε αυτή την Συμφωνία προσχώρησε το 1811 ο Ιωάννης Καποδίστριας όταν επισκέφτηκε τον Μαυροκορδάτο στη Μόσχα.