Ο Ρώμας, οι Αγγλοι, η Στοά Ρόπαλον του Ηρακλέους, η Στοά της Ζακύνθου και η δολοφονία του Καποδίστρια

του Σπύρου Χατζάρα

Η δολοφονία του Καποδίστρια οργανώθηκε από τον πορτογάλο μασόνο, και πράκτορα των Άγγλων, Αλμέιντα  που ήταν φρούραρχος του Ναυπλίου  και τον επικεφαλής της Στοάς της Ζακύνθου Ρώμα. Σύμφωνα με τον Νικόλαο Σπηλιάδη, στη δολοφονία εμπλεκόταν και ο πολιτάρχης του Ναυπλίου, Παναγιώτης Χρυσανθόπουλος, ο επονομαζόμενος Κακλαμάνος, ο οποίος διόριζε τους σωματοφύλακες του Καποδίστρια, και προς τον οποίο κατέβαλαν 3000 δίστηλα
ο Γεώργιος Κουντουριώτης, ο Ιωάννης Ορλάνδος, ο Δημήτριος Βούλγαρης, και ο Σταμάτης Μπουδούρης . Η προσχεδιασμένη δολοφονία του κυβερνήτη από πληρωμένους μπράβους επιβεβαιώνεται και τεκμηριώνεται και από τον Τρύφωνα Ευαγγελίδη.
Ο κυβερνήτης, πυροβολήθηκε εκ του σύνεγγυς και από πίσω και αυτό δείχνει τον μονόχειρα και μονόφθαλμο ΓΕΩΡΓΙΟ ΚΟΖΩΝΗ που δεν ήταν ο «σωματοφύλακας του Καποδίστρια», αλλά τοποθετήθηκε στη φρουρά του από τον Αλμέιντα εκείνο το πρωί. Ο εκτελεστής του κυβερνήτη, θα μπορούσε να είναι και ο στρατιώτης Ιωάννης Καραγιάννης, από το Ζητούνι, που ήταν διορισμένος από τον Κακλαμάνο, ως φρουρός των Μαυρομιχαλαίων. Το όπλο του είχε αγοραστεί από έναν άνθρωπο των Μαυρομιχαλαίων, ονόματι Σκορδούλη, μαζί με μια άλλη, ίδια πιστόλα, που είχε ο Γιώργος Μαυρομιχάλης, από τον Τηνιακό έμπορο Παξημάδη. Ο δεύτερος πυροβολισμός, που αστόχησε, προήλθε από τον άλλο φρουρό Μαυρομιχαλαίων, τον πατρινό Ανδρέα Γεωργίου, που στεκόταν απέναντι από την είσοδο του Αγίου Σπυρίδωνα.

Η απόφαση για την εκτέλεση του Καποδίστρια, δεν ελήφθη στην Ελλάδα , στη σύσκεψη των 5 καραβοκυραίων στην Υδρα, αλλά σε πολύ υψηλά επίπεδα.
Η απόφαση ήταν τον Ρότσιλντ, και την έφερε εις πέρας ο άνθρωπός τους ο Ουέλλιγκτον, με την έγκριση της Στοάς του Λονδίνου.
Χωρίς την εντολή της μητερας του Κόσμου ούτε ο Ρώμας, ούτε κανείς άλλος Τέκτων, θα τολμούσε να δολοφονήσει έναν «αδελφό» «τετάρτου βαθμού».

Για τον λόγο αυτό ,180 χρόνια μετά τη δολοφονία , παραμένουν ως «άκρως απόρρητοι» οι ενοποιημένοι Φάκελοι, «THE ASSASSINATION OF KAPODISTRIAS», που περιέχει όλα τα σχετικά αγγλικά έγγραφα, και πιθανώς το ιδιόχειρο σημείωμα του μεγάλου Δασκάλου της «μητέρας του Κόσμου», του δούκα του Σάσεξ , Αύγουστου Φρειδερίκου, και ο Φάκελος Μάουερ, του μέλους της αντιβασιλείας και Υπουργού της Δικαιοσύνης , που είχε συγκεντρώσει τα δικά του στοιχεία, και τον οποίο με κάποιο τρόπο τον έβαλαν στο χέρι οι Αγγλοι, με τίτλο «MINISTER DE LA JUSTICE, A ΄ SA MAJSTΕ΄ LE ROIS POUR LA REGENCE».

Οι Κωνσταντίνος και Γεώργιος Μαυρομιχάλης που μετείχαν της συνομωσίας ήσαν παρόντες στη δολοφονία, και είχαν τον ρόλο που είχε ο Όσβαλντ στη δολοφονία του Τζών Κέννεντυ.


Δεκατρείς ημέρες μετά τη δολοφονία του Εθνάρχη , στις 9 /21 Οκτωβρίου 1831, η πατσαβούρα των Άγγλων, ο «Απόλλων» της Ύδρας , ανέστειλε την κυκλοφορία του. Στο τελευταίο φύλλο του «Απόλλωνα», ο Πολυζωίδης και η παρέα των δολοφόνων πρακτόρων έγραφαν: «Παύομεν την έκδοσιν της εφημερίδος μας, επειδή απολαύσαμεν τον σκοπόν μας- ο τύραννος δεν υπάρχει πλέον». Το έργο είχε επιτευχτεί .

Ο μόνος λόγος ύπαρξης και χρηματοδότησης του «Απόλλωνα», ήταν η πρόκληση εσωτερικής αστάθειας και η ανατροπή του Καποδίστρια. Αρχισυντάκτης της πατσαβούβρας ήταν ο πράκτορας Τάσος Πολυζωίδης. Σύμβουλος Έκδοσης ήταν ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος και συντάκτες ο πράκτωρ Θεόκλητος Φαρμακίδης, ο πράκτωρ Κωνσταντίνος Ζωγράφος και ο φαναριώτικες αδελφοί Σούτζοι.
Στο μεταφραστικό, για την απόδοση των αντικαποδιστριακών κείμενων των αγγλικών εφημερίδων, δούλευε ο (φιλέλληνας) πράκτορας Εδουάρδος Μάσσων, (Edward Masson), ο μετέπειτα επίτροπος του ….«Λαοδικείου».
Αυτή ήταν η στενή παρέα των δολοφόνων του Καποδίστρια.
Κώλος και βρακί, ήσαν οι πράκτορες Πολυζωίδης και Μάσσων.

Η εντολή για την έκδοση της εφημερίδας «Απόλλων» δόθηκε με ιδιόχειρο σημείωμα του υπαλλήλου του Ρότσιλντ, του Δούκα του Ουέλλιγκτον, προς τον λόρδο Αμπερτήν στις 10/22 Μαΐου 1829, για να εξαπολυθεί επικοινωνιακός πόλεμος κατά του Καποδίστρια.

Το χειρόγραφο σημείωμα του Ουέλλιγκτον για την έκδοση του «Απόλλωνα», βρίσκεται στο αρχείο Ουέλλιγκτον , με κωδικό «Docref=WP1/1022/8». Στο ιδιόχειρο σημείωμα του το Κάθαρμα , ο υπαλλήλος του Ρότσιλντ, Δούκας του Ουέλλιγκτον, που κυβερνούσε την Αγγλία στο όνομα του Ρότσιλντ, και ο οποίος έδωσε την εντολή για τη δολοφονία του Κυβερνήτη, έδωσε έγκριση στον λόρδο Αμπερτήν για την έκδοση της εφημερίδας «Απόλλων» του Πολυζωίδη.

Ο Δούκας του Ουέλλιγκτον συμφωνούσε σχετικά με τη σκοπιμότητα ενός επικοινωνιακού πόλεμου κατά του Καποδίστρια, από τις εφημερίδες στα νησιά του Ιονίου, και της Πελοποννήσου , ο οποίος, «μπορεί να είναι χρήσιμος ώστε να συνειδητοποιήσει ο Καποδίστριας ότι και άλλοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτό το όπλο, καθώς και εκείνος». Με το ίδιο έγγραφο δινόταν επίσης οδηγία στον πρόξενο κ. Ντόκινς να μεταφέρει στον Καποδίστρια, τη γνώμη, «ότι η συμπεριφορά του δεν τυγχάνει εγκρίσεως».

Αυτοί ήταν οι «δημοκρατικοί», «συνταγματικοί» αντιπολιτευόμενοι της Ύδρας και του "Απόλλωνα". Έμμισθοι πράκτορες.
Ο «Φάρος της Εθνοπροδοσίας», και πράκτορας των Άγγλων Τάσος Πολυζωίδη, έβγαλε το πρώτο φύλλο του «Απόλλωνα» στις 11 Μαρτίου 1831 και διανέμονταν στην ελεύθερη Ελλάδα με τα Υδραίικα πλοία.
Στην εφημερίδα αυτή, δημοσιεύθηκαν ψεύδη, ύβρεις και συκοφαντίες κατά του αρχηγού του Έθνους και καλούσαν τους Ελληνες σε απείθεια στους νόμους, περιφρόνηση της κυβέρνησης και Αποστασία. Η φατρία της Ύδρας, δεν μεταχειρίστηκε τον Τύπο μόνο για να διεγείρει τα πάθη και να δυσφημίσει την Ελλάδα με πλαστές ειδήσεις στην Ευρώπη, αλλά τον αξιοποίησε και για την ενθάρρυνση οργανώσεως ένοπλων κινημάτων.
Ο Πολυζωίδης, ο συντάκτης του «Απόλλωνος» , ο αγαπητός των αρχηγών της φατρίας, διέθετε και έμμισθο φρουρά.

Ο πράκτορας των Πολυζωίδης, πανηγύριζε για την δολοφονία του Εθνάρχη γράφοντας , « έπεσε το τέρας της τυραννίας, έπεσεν ο τύραννος», και εξηγούσε ότι, «έπεσε θύμα της ακραιφνούς φιλοπατρίας νέων Αρμοδίων και νέων Αριστογειτόνων, νέων Βρούτων και νέων Κασίων».

Η εφημερίδα «Ήλιος» ,που έβγαλε ο Σούτζος με λεφτά των Βαυαρών για να υποστηρίξει το καθεστώς της Αγγλοκρατίας , έγραφε, τον Ιούνιο του 1833: «Άμετρος η διαφορά μεταξύ Οθωνος και Ιωάννη Καποδίστρια.
Ο Καποδίστριας είχε σκοπό να μας υποδούλωση και να μας καταστήσει επιλήσμονας των προγόνων μας και ωνόμαζε ανοησίες τας αθανάτους πράξεις της επαναστάσεως μας».
        Η βλακώδης και αναπόδεικτη, μαύρη προπαγάνδα ,«ο Καποδίστριας είχε σκοπό να μας υποδούλωση», επαναλαμβάνοταν σταθερά πανομοιότυπα, από τον Κοραή ,στον Πολυζωίδη, στον Σούτζο, στον Σπ. Τρικούπη , και στα «ξυπόλυτα τάγματα» των μαθητών τους του Βερέμη και του Λιάκου .
Παρίσταναν τον Καποδίστρια , που εκλέχθηκε με τη λαϊκή βούληση, σαν δικτάτορα, ενώ Εκείνοι πήραν την εξουσία με πραξικόπημα.
Και ακόμα κατηγορούσαν τον νεκρό ηγέτη ότι, «ήθελε να μας καταστήσει επιλήσμονας των προγόνων μας». Αυτός που δούλεψε όσο έζησε για την αναγέννηση της ελληνικής συνείδησης και ταυτότητας , και επίσης έλεγαν, και «ωνόμαζε ανοησίες τας αθανάτους πράξεις της επαναστάσεως μας».
Σε αυτήν την κατηγορία όλα τα ψέματα πάνε μαζί. Ουδέποτε ωνόμασε, «ανοησίες», «τας αθανάτους πράξεις της επαναστάσεως».
Ανοησία, και μάλιστα μεγάλη αποτελούσε το «μας», που έγραφε ο αμέτοχος βουτυρομπεμπές αλά πολίτα, Σούτζος, λες και αγωνίστηκε στην πρώτη γραμμή του 21,και όχι στο μέτωπο «των Παρισίων.
Το πλαίσιο του επικοινωνιακού πολέμου που κήρυξε στον Καποδίστρια ο Ρότσιλντ δια του Ουέλλιγκτον, το περιέχει το καταστατικό της Στοάς «Ρόπαλον του Ηρακλέους», που ίδρυσε στο Ναύπλιο ο Ρώμας, που ανέφερε:
«Αλλά βλέπομεν τα δικαιώματα όλων των προμάχων και κληρικών και πολιτών και στρατιωτικών κινδυνεύοντα νά χαθώσιν, αρπαζόμενα και καταχρώμενα από ανθρώπους, οίτινες ούτε επάθον, ούτε επεθύμησαν νά φροντίσουν υπέρ Πατρίδος, και οιτινες πάσχουν νά μας αποδείξουν ως ταραχοποιούς φίλους τής αναρχίας, φατριαστάς, ιδιοτελείς κ.τ.λ. Ευρέθημεν διηρημένοι, φιλονεικούντες τες διά τά δικαιώματά μας... Διά τούτο γενική περιφρόνησις. Όνομάζουν τους ήρωάς μας, ληστάς, τούς Αρχιερείς και Ιερείς, μαυροφόρους αγρίους, τούς πολιτικούς, φατριαστάς. Χάρις είς τήν θείαν πρόνοιαν παρουσιάζεται ως εκ θαύματος χειρ κραταιά διά νά υποστήριξη τα δικαιώματά μας».

Η αντίδραση των Καποδιστριακών «Φιλόγενών» στα Επτάνησα προς τις ενέργειες της Στοάς του Ρώμα, που συνέπραττε με τις ραδιουργίες των Άγγλων, ήταν έντονη. Στην Κέρκυρα, όπως έγραψε ο αγγλόφιλος ιστορικός της Επτανήσου,
Π. Χιώτης, . «τοσούτον εξήφθησαν κατά των κολάκων του Αρμοστού Άδαμ, όστις εκ του φανερού συνεκοινώνει με τους αντικαποδιστριακούς, ώστε τινάς αυτών ελιθοβόλησαν, και το φαρμακείον όπου συνηθροίζοντο, ήθέλησαν να καύσωσι». Στη δε Ζάκυνθο, όταν έφθασαν με υδραίικο πλοίο για «επαφές» με τον Ρώμα, ο Ζαΐμης και ο Μπενιζέλος Ρούφος, «ο κοινός λαός ελιθοβόλησεν, και ηνάγκασεν αυτούς ν’αναχωρήσωσι ταχύτερον, και σωθώσιν εις Ύδραν».

Ο Δεληγιάννης, ο Ζαΐμης,ο εβραίος Ρούφος ο Λόντος και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, ήσαν Κανονικοί τέκτονες και μέλη της Στοάς της Ζακύνθου.
Ο Ζαΐμης, ο Δεληγιάννης και οι Φαναριώτες ίδρυσαν την Στοά «Ρόπαλον του Ηρακλέους».
Ο Φωτάκος στα απομνημονεύματά του ανέφερε: «Κατά το χρόνο εκείνο κυκλοφορούσε η ιδέα ότι η Εταιρία των μασόνων έχει τα άπαντα κοινά, ότι η αδελφότης καταβάλλει ότι έχει προς βοήθεια του άλλου και ούτω δεν αφήνει τους αδελφούς να περιπέσουν σε δυστυχήματα», και προσέθετε: «Στο Ναύπλιον ανεφάνησαν διάφορες Εταιρίες».
Οι εκλεκτοί που έμπαιναν, στις παραφυάδες της «αγγλικής Στοάς», εξασφάλιζαν μια σιγουριά και προσέφεραν βέβαια σαν αντάλλαγμα υπακοή.
Μελος της «Στοάς Ρόπαλον του Ηρακλέους», ήταν και ο Ρουφιανόγιαννης που στα απομνημονεύματα του έγραφε:
« Σε ολίγες ημέρες βγάζουν ότι ξεσκέπασαν μίαν εταιρία και θέλουν να μας ορκίσουν, να ’μαστε πιστοί εις τον Κυβερνήτη. Εγώ αν ήξερα αυτό, να ’χω την κατάρα της πατρίδας. Έβγαλε εγκύκλιον παντού ο Κυβερνήτης κι’ έλεγε ότι «μία εταιρία γίνεται του «Γερακλέους» και δι’ αυτό να ορκιστήτε πως δεν ενέχεστε εις αυτό και να είστε πιστοί». Ορκίστηκαν όλοι. Εγώ έφκειασα όρκον δικό μου. Μου κόβουν τον μιστόν μου, σ’ έναν ξένον τόπον με τόση φαμελιά. Τότε φκειάνω μίαν αναφορά εις τους Αντιπρέσβες των Δυνάμεων. Μαθαίνει αυτό ο Κυβερνήτης, με προσκαλεί και μου δίνει τον μιστόν μου. Και με τήραγε σαν η γάτα το ποντίκι. Ήθελαν να μας ορκίζουν σαν γομάρια διά το κέφι τους και ύστερα να μας λένε επίορκους».

Η εταιρεία «Ρόπαλον του Ηρακλέους», που λειτουργούσε με κέντρο το Ναύπλιο, καθοδηγείτο από τον Ρώμα , και έπαιξε κρίσιμο ρόλο στο «πραξικόπημα» της αγγλόδουλης συμμορίας της Ύδρας κατά του Καποδίστρια, και στην δολοφονία του. Λίγες μέρες πριν τη δολοφονία του, ο Καποδίστριας δημοσίευσε στην «Γενική Εφημερίδα»,τον οργανισμό της στοάς του Ηρακλέους στις 26 Αυγούστου/ 8 Σεπτεμβρίου 1831. Στις 14/26 Ιουλίου, κατά την διάρκεια της κρίσης του Πόρου, και ενώ εξελισσόταν η απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης, κυκλοφόρησε η πρώτη μυστική εγκύκλιος του Καποδίστρια, για τις «μυστικές εταιρείες».
Ο Καποδίστριας έγραφε στην «Γενική Εφημερίδα»:
«Εσχάτως επεχείρησαν ολίγα τινά άτομα να σχηματίσουν εις την Ελλάδα μυστικήν τινα εταιρία, προσπαθούντες , παντοιοτρόπως να εξαπλώσουν την απάτην εις ολας τας κλάσεις των ανθρώπων. Ταύτης τα ολέθρια αποτελέσματα αισθανόμενος αγαθός τις ανήρ, ζηλωτής των συμφερόντων της πατρίδος και πιστός εις τήν Κυβέρνησιν, έσπευσε να μας αποκαλύψη το μυστικόν, και νά μας γνωστοποιήση τον οργανισμόν αύτης. Είμεθα πεπεισμένοι, ως καί αποχρόντως έδειξαν μέχρι σήμερον τα πράγματα οτι εις τοιαύτην απάτην, ουτε υπέκυψαν, ουτε είναι δυνατόν νά υποκύψουν νουνεχείς άνδρες. Μ' ολα ταυτα διά νά επιστήσωμεν καί τήν προσοχήν των απλουστέρων, (των όσων ή άκακος ψυχή τυχόν προκατελήφθη, ή ενδέχεται να προκαταληφθή από αυτήν την άπάτην, σπεύδομεν νά δημοσιεύσωμεν τήν περίληψιν του οργανισμού της μυστικής αύτης εταιρίας, συνωδευμένην με ολίγας τινάς παρατηρήσεις μας πρός άνάλυσιν αυτού. Δημοσιεύομεν μόνον διά ν' αποφύγωμεν την απεραντολογίαν του οργανισμού αυτού.»

Προκαταρκτικός Όρκος

Ορκίζομαι εις τον Εσταυρωμένον και εις το όνομα τής Πατρίδος νά φυλάξω μυστικά, όσα ό (δείνα) θέλει νά ανακαλύψη, καί νά φανερώσω τήν αλήθειαν εις όσα ερωτηθώ παρ' αυτού...Ή επιθυμία λαμπρότητος τής θρησκείας και της ελευθερίας τής Πατρίδος μας εκίνησαν εις τόν τής απολαύσεως τούτων άγώνα... Αλλά βλέπομεν τα δικαιώματα όλων των προμάχων και κληρικών και πολιτών και στρατιωτικών κινδυνεύοντα νά χαθώσιν, αρπαζόμενα και καταχρώμενα από ανθρώπους, οίτινες ούτε επάθον, ούτε επεθύμησαν νά φροντίσουν υπέρ Πατρίδος, και οιτινες πάσχουν νά μας αποδείξουν ως ταραχοποιούς φίλους τής αναρχίας, φατριαστάς, ιδιοτελείς κ.τ.λ. Ευρέθημεν διηρημένοι, φιλονεικούντες τες διά τά δικαιώματά μας... Διά τούτο γενική περιφρόνησις. Όνομάζουν τους ήρωάς μας, ληστάς, τούς Αρχιερείς και Ιερείς, μαυροφόρους αγρίους, τούς πολιτικούς, φατριαστάς. Χάρις είς τήν θείαν πρόνοιαν παρουσιάζεται ως εκ θαύματος χειρ κραταιά διά νά υποστήριξη τα δικαιώματά μας. Άλλ' απαιτεί προηγουμένως τήν μεταξύ μας ένωσιν τότε θέλει μας υποστηρίξει ως εκ θαύματος καί αοράτως. Τούτου ένεκα ή κραταιά αυτή χείρ υπαγόρευσε κατάστημα, εις το οποίον πρέπει νά γραφώσι τα ονόματα των Ελλήνων, όσοι έχουν απόφασιν νά μη χάσουν τα δικαιώματά των.
Το κατάστημα ονομάζεται Κατάστημα Δυνάμεως, ήτοι του Ηρακλέους.

Α. Ή αδελφότης τής Δυνάμεως έχει πρώτιστον σκοπόν τήν «ενωσιν τών Ελλήνων», όσοι συνέτρεξαν εις τήν ελευθερίαν της Πατρίδος, και τήν αξιοπρεπή αποκατάστασιν της εκκλησιαστικής τάξεως.
Β. Εις τήν αδελφότητα δεν εμβαίνουν, ειμή όσοι εδούλευσαν τήν Πατρίδα έν καιρω των δεινών της.
Γ. Οσοι εμβώσι, χρεωστούν να φανερώσουν αν είναι εις άλλην εταιρίαν, και ποιος ό σκοπός εκείνης, καί δεν εμπορούν εις το εξής νά έμβουν εις άλλην.
Δ. Να υπερασπίζωνται αλλήλους, χωρίς όμως νά προσκρούουν εις τούς νόμους τής Πατρίδος.
E. Να λησμονήσουν το κατά τού συναδελφού πάθος.
ΣΤ. Να μη κακολογούν, ή κατατρέχουν τούς συναδελφούς, νά σέβωνται και τιμούν τούς ανωτέρους, νά τιμούν καί νά αγαπούν τούς ομοίους και τούς κατωτέρους.
Ζ. Να υπερασπίζωνται τα δικαιώματα τών συναδελφών και νά εργάζωνται μετ' αυτών, ώστε νά γίνουν αί ανήκουσαι αμοιβαί εις τούς εκδουλεύσαντας.
Η. Να βοηθούν τούς δυστυχείς συναδελφούς.
Θ. Εάν ήναι εις υπούργημα και έχουν τα μέσα, χρεωστοϋν νά βοηθούν τούς συναδελφούς δια νά έμβουν εις υπούργημα.
I. Να ενεργούν διά νά γείνουν πολλά Σχολεία και νά συνεισφέρουν εις τήν σύστασιν των, εάν έχουν κατάστασιν.
ΙΑ. Να κάμνουν μνημόσυνον τών υπέρ πατρίδος θυσιασθέντων, εάν έχουν τόν τρόπον.
IB. Να φροντίζουν διά τα ορφανά καί χήρας τών υπέρ Πατρίδος θυσιασθέντων. ΙΓ. Νά φροντίζουν διά τόν καλλωπισμόν τών εκκλησιών.
ΙΔ. "Έκαστος έχει τήν άδειαν νά κατηχήση μέχρι τών πέντε.
IE. "Έκαστος, οσάκις ζητηθή από τόν κατηχητήν, νά συντρέξη είς υπεράσπισιν τών βάσεων τής αδελφότητος, χρεωστεί νά υπακούση χρεωστεί νά μη φανερώση εις κανένα από ποιόν εκατηχήθη
ΙΣΤ. Έκαστος έχει τόν βαθμόν του Ηρακλέους.
ΙΖ. Τα σημεία τής αδελφότητος τής Δυνάμεως είναι: ό εισερχόμενος κάμνει το σημείον του σταυρού εις το μέτωπον με τόν δάκτυλον της δεξιάς χειρός, ό παρευρεθείς, εις απάντησιν κάμνει τό σημείον τού σταυρού εις το αριστερόν μάγουλον με τόν ίδιον δάκτυλον της αριστεράς χειρός. Μετά ταύτα χαιρετών αναφέρει εις τήν ομιλίαν του «Τζεκούρι», και ό αντιχαιρετών «Δικαίωμα».
Μετά ταύτα εις εξ αυτών πλησιάζων εις τόν άλλον λέγει, «Γνωρίζεις τόν Ηρακλέα», και ό έτερος αποκρίνεται, «Τον έχω προστάτην».
"Οταν εις όλα αυτά συμφωνήσωσι τότε πρέπει νά γνωρισθούν ως συναδελφοί τής αδελφότητος τής Δυνάμεως.
ΙΗ. Όταν ό κατηχηθείς δεν έξεύρη γράμματα, δέ λαμβάνει τήν κατήχησιν ταύτην, άλλά μόνον το έφοδιαστικόν. Τούτο είναι έν όγδοον χαρτίου έχον ζωγραφισμένην τριγύρω τήν δάφνην, εις το άνω μέρος τόν ακοίμητον όφθαλμόν, υποκάτω τούτου τόν σταυρόν καί είς το μέσον δύο χείρας βαστούσας το ρόπαλον τού Ηρακλέους. Εις τούτο ύπογράφεται ό κατηχητής με το σημείον του.
"Ο ρ κ ο ς
ΙΘ. Ορκίζομαι εις τήν αγίαν Τριάδα, εις κ.τ.λ. Να μη προδώσω όσα με εξεμυστηρεύθη και θέλει μ' εκμυστηρευθή ό (δείνα) κατηχητής μου, μήτε νά τα φανερώσω εις κανένα έφ' όρου ζωής μου, ούτε εις τήν ιεράν εξομολόγησιν. Να ενεργήσω κατά τόν οργανισμόν της αδελφότητος. Να ενεργήσω ο,τι δύναμαι κατά τάς διαταγάς τού κατηχητού μου, πηγάζοντας από τήν κραταιάν χείρα καί τόν σκοπόν της αδελφότητος. "Άμα κατηχήσω μέχρι τών πέντε, νά καύσω τόν παρόντα διοργανισμόν, καί να φυλάττω μόνον το έφοδιαστικόν, καθώς και νά το καύσω, όταν ασθενήσω βαρέως.
Κ. Ό κατηχηθείς γράφει αμέσως φιλικόν γράμμα ιδιοχείρως, εάν έξεύρη γράμματα, προσθέτων τήν ύπογραφήν του, και όποιον θέλει σημείον εάν δεν εξεύρη γράμματα, προσθέτει μόνον το σημείον.
Κ.Α. Ό κατηχητής ορκίζεται πρός τόν κατηχηθέντα νά στείλη το φιλικόν του γράμμα εις τήν βίβλον, και νά μη τόν διατάξη, ειμή όσα διαταχθή από τόν ιδικόν του κατηχητήν.
KB. Ό κατηχηθείς ορκίζεται νά μη δώση τήν κατήχησιν εις κανένα αγράμματον. (σσ. Τον αγράμματο Μακρυγιάννη γιατί τον κατήχησαν;)