Η απαίτηση του Λονδίνου να σταματήσουν οι επιχειρήσεις του Καποδίστρια κατά των Τούρκων

 Η Δ' Εθνοσυνέλευση του Άργους έληξε στις 6/18 Αυγούστου 1829, και σχεδόν ένα μήνα μετά , στις 12/24 Σεπτεμβρίου 1829 έγινε η τελευταία μάχη του ελληνικού αγώνα, η μάχη της Πέτρας μεταξύ των Ελλήνων, που διοικούσε ο Δημητρίος Υψηλάντης και των Τουρκαλβανών, κάτω από τις διαταγές του Ασλάν Μπέη. Δέκα ημέρες πριν  είχε υπογραφεί  η Συνθήκη της Αδριανούπολης, στις 2/14 Σεπτεμβρίου 1829.
Οι Τούρκοι , που ηττήθηκαν υποχρεώθηκαν να υπογράψουν συνθηκολόγηση, την πρώτη σε όλη τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης, στην οποία υποχρεώθηκαν τακτικές τούρκικες δυνάμεις, με την οποία οι Τούρκοι δέχτηκαν να εκκενώσουν την Ανατολική Ελλάδα, εξαιρούμενης της Ακρόπολης των Αθηνών. 
Τρείς εβδομάδες πριν ο άνθρωπος των Ρόστιλντ, Δούκας του Ουέλινγκτον, απαιτούσε από τους Ρώσους να συμφωνήσουν στην επιβολή στον Καποδίστρια της εκκεχειρίας ώστε οι Τούρκοι να μην φύγουν από την Στερεά. 
Στις διαβουλεύσεις στο Λονδίνο στις 4 Σεπτεμβρίου/23 Αυγούστου και στις 5 Σεπτεμβρίου/24 Αυγούστου με τον Πρίγκιπα Λίβεν και τον Κόμη Ματούσεβιτς ο Ουέλινγκτον, επέμενε ιδιαίτερα σε αυτό. Αντίγραφο της επιστολής του Δούκα του Ουέλινγκτον, στο Τζώρτζ Χάμιλτον Γκόρντον , Λόρδο Αμπερντίν, με το στενογραφημένο πρακτικό για τις συζητήσεις τους με τον Πρίγκιπα Λίβεν και τον Κόμη Ματούσεβιτς που έγιναν στις 4 και 5 Σεπτέμβρη, 1829. (κωδικός # #Docref=WP1/1048/13).
 «Σου στέλνω αυτό το υπόμνημα της χθεσινής συζήτησής μας .Υπάρχει ένα σημείο στο οποίο, όμως, ξέχασα να αναφερθώ, και αυτό είναι η αδικία για την οποία είμαστε ένοχοι, αφού επιτρέπουμε στους Έλληνες να συνεχίσουν τις επιχειρήσεις τους λαμβάνοντας υπόψη ότι καταστρέψαμε το στόλο των Τούρκων επειδή δεν σταμάτησαν τις δικές τους. Αν δεν κάνω λάθος για το χαρακτήρα του αυτοκράτορα Αλεξάνδρου, μια έκκληση στην τιμή και τη δικαιοσύνη του, δεν θα ήταν μάταιη, και σκοπεύω να επαναφέρω το ζήτημα και λυπούμαι που μου διέφυγε. Μπορείτε να το αναφέρετε στις οδηγίες προς τον Λόρδο Χέιτεσμπερι και να τον παροτρύνουμε να το αναφέρει κατά την προσεχή ακρόαση του από τον αυτοκράτορα. Μπορεί να τονίσει στον αυτοκράτορα ότι ποτέ δεν θα αισθανθούμε ότι επιδείξαμε αίσθημα δικαίου έως ότου οι εχθροπραξίες σταματήσουν. Δεν ζητάμε από τον αυτοκράτορα να συμμετάσχει στα μέτρα που πρέπει να ληφθούν ή για να επιτρέψει το στόλο του να συνεργαστεί στην εφαρμογή τους. Αυτό που επιθυμούμε είναι ότι η διάσκεψη να δώσει εντολή στον αγγλικό και τον γαλλικό στόλο να αποτρέψουν αυτές τις εχθροπραξίες. Νομίζω ότι αυτό το μνημόνιο θα πρέπει να διαβιβαστεί στον Λόρδο Χέιτεσμπερι με την εντολή να την αναγνώσει στον Κόμη Νέσελροντ και στον αυτοκράτορα, αλλά όχι να επιδώσει αντίγραφο. Το ίδιο θα πρέπει να γίνει στο Βερολίνο.»

#Docref=WP1/1048/13 Copy, in the hand of a secretary, of a letter from Arthur Wellesley, first Duke of Wellington, Stratfield Saye, Hampshire, to George Hamilton Gordon, fourth Earl of Aberdeen, [Secretary of State for Foreign Affairs]: [Transcript] "I send you with this a memorandum of our discussion of yesterday, which contains as well as I recollect what passed. There is one point which, however, I forgot to advert to, and this is the injustice of which we are guilty in allowing the Greeks to continue their operations considering that we destroyed the fleet of the Turks because they did not cease theirs. If I have not mistaken the character of the Emperor Alexander, [f.1v] an appeal to his honor and justice would not have been made in vain in such a case and I intended to have brought forward the subject in that view and regret that I forgot it. You might probably mention this view of the subject to Lord Heytesbury and desire him to urge it upon the Emperor's attention. He may * still * tell the Emperor that we shall never think that we have been fairly dealt with unless these hostilities cease. We do not ask the Emperor to be a party to the measures to be adopted or to allow his fleet to co-operate in the measure of execution. What we desire is that the conference [f.2r] should direct the English and French fleets under its orders to prevent these hostilities. I think that this memorandum ought to be sent with a dispatch to Lord Heytesbury, with an order to read it to Count Nesselrode and to the Emperor, but to give no copy. The same should be done at Berlin."