25 Σεπτεμβρίου /7 Οκτωβρίου 1826, τη συνθήκη του Άκκερμαν

To ‘Ακκερμαν, στην δεξιά όχθη του Δνείστερου, στην Βεσσαραβία, σήμερα οι Ουκρανοί το αποκαλούν Μπίλχοροντ στον Δνείστερο , (Білгород-Дністровський). 
Στο φρούριο του Ακκερμαν, υπογράφηκε με τη μεσολάβηση της Αγγλίας, στις 25 Σεπτεμβρίου /7 Οκτωβρίου 1826 , η Συνθήκη του Άκκερμαν , μεταξύ της Ρωσίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας «ως συμπλήρωμα και επεξήγηση της συνθήκης του Βουκουρεστίου». 
Με τη συνθήκη, η Τουρκία αποδέχτηκε την εκλογή των ηγεμόνων της Μολδαβίας και της Βλαχίας για επταετή περίοδο, από τα τοπικά «Ντιβάνια», τους οποίους ο Σουλτάνος δεν μπορούσε να απομακρύνει χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Ρωσίας. Οι Τούρκοι, δέχτηκαν την αποχώρηση των οθωμανικών δυνάμεων και από τις δύο παραδουνάβιες ηγεμονίες , όπου παρέμεναν μετά από τα γεγονότα του 1821 και δέχτηκαν ακόμα να εκχωρήσουν στη Βλαχία τον έλεγχο των λιμένων, Τζιούργκιου, Βραΐλας και Τούρνου του Δούναβη, ενώ στο άρθρο 5, προβλέφτηκε αυτονομία για το Πριγκιπάτο της Σερβίας και η επιστροφή των εδαφών του που αφαιρέθηκε το 1813. 
Στους Σέρβους χορηγήθηκε επίσης ελευθερία κινήσεων εντός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Για το ελληνικό ζήτημα η συνθήκη του Άκκερμαν δεν προέβλεπε τίποτα, αφού σε αυτό αναφερόταν το Πρωτόκολλο της Αγίας Πετρούπολης, με το οποίο το Λονδίνο και η Αγία Πετρούπολη , συμφωνούσαν να επέμβουν μεσολαβητικά για τη δημιουργία Ελληνικού Κράτους, που κατόπιν της επιμονής της Αγγλίας, θα ήταν φόρου υποτελές στο Σουλτάνο, «για να μην ανατραπεί το στάτους κβο».