Η αγγλική υποκρισία σε βάρος της Ελλάδος

Ένα ακόμα συγκλονιστικό έγγραφο για τις πουστιές του άνθρωπου των Ρότσιλντ ,Δούκα του Ουέλλιγκτον, σε βάρος της Ελλάδας και του Καποδίστρια

Επιστολή στα γαλλικά, με ημερομηνία 20 Νοεμβρίου/2 Δεκεμβρίου 1828 ,του πρεσβευτή της Γαλλίας στη Μεγάλη Βρετανία, πρίγκιπα Αρμάνδου του Πιλινιάκ, (Auguste Jules Armand Marie , Prince de Polignac) , προς τον Άρθουρ Γουέλσλεϋ πρώτο Δούκας του Ουέλλινγκτον , (Arthur Wellesley) ,, για την κατάσταση στη Πελοπόννησο, ( Μοριά) , και το τέλος της σύγκρουσης μεταξύ της Τουρκίας και της Ρωσίας. Η επιστολή αποτελεί απάντηση στην επιστολή του Ουέλλινγκτον της 26ης Νοεμβρίου 1828 της οποίας το περιεχόμενο έχει ανακοινώσει στον γάλλο υπουργό εξωτερικών Κόμη Λα Φερροναί. (Comte de la Ferronays) . Ο Πολινιάκ έγινε υπουργός εξωτερικών από τον Κάρολο στις 24 Απριλίου 1829 και πρωθυπουργός στις 8 Αυγούστου 1829 , διαδεχόμενος τον Μαρτινιάκ. ( Jean Baptiste Gay, vicomte de Martignac 4 Ιανουαρίου 1828 – 8 Αυγούστου 1829) .
Η επιστολή βρίσκεται στο Αρχείο Ουέλλινγκτον στο πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον με αριθμό WP1/970/8.

Το αγγλικό κείμενο….. «The alliance cannot at that moment ensure absolute defence of Greece or prevent acts of hostility against the Turks, as the latter have not accepted the armistice which has been proposed. Ferronays appreciates the Duke's offer to write to Capodistrias suggesting that Greece place itself under special protection and the territories be placed under the guarantee of the alliance. Polignac does not doubt that what Wellington proposes will be agreed to, if he writes it in the same sense to Capodistrias. The Greeks will welcome a course suggested simultaneously by the British and the French, especially because of the guarantee given to them. For the adoption of other means it is necessary to consult the conference of London or Prince Lieven, who received Wellington's proposition with equanimity. Wellington suggests that all the ambassadors should return to Constantinople to re-establish negotiations, but Polignac believes the presence of the Russian ambassador at Constantinople is incompatible with the state of war which exists between Russia and Turkey. For the English and French ambassadors to return without the Russian ambassador would show a lack of harmony in the alliance and would not be advisable. The French government would like the pacification of Greece to be settled immediately. Ferronays has written to St. Petersburg suggesting that negotiations should be confined to the two allies. Polignac has learned from the Duc de Mortemart, French ambassador to Russia, that the Emperor of Russia intends to end the war swiftly. Substantial indemnities have been demanded in the treaty. The Emperor has accepted the cession of the ports of Anapa and Poti for a considerable sum. The possession of the two ports is necessary to prevent the Turks from transporting arms in peacetime to commence a war against Russia. The Emperor does not intend to require the guarantee of free navigation in the Bosphorus. The Emperor is tired of the war. The Russian people will second his views. Comte de la Ferronays has sent to Count Zuylen at Constantinople the declaration made in the last conference that the allies place under guarantee the Morea and the Cyclades Islands. This is accompanied by a letter describing the agreement reached between Aberdeen and Polignac».

«Η συμμαχία δεν μπορεί προς το παρόν να εξασφαλίσει απολύτως την υπεράσπιση της Ελλάδας ή την πρόληψη εχθρικών ενεργειών εναντίον των Τούρκων, καθώς οι τελευταίοι δεν έχουν αποδεχθεί την εκεχειρία που έχει προταθεί». Ο Φερροναί θεωρεί θετική την πρόταση του Ουέλλινγκτον, (Δούκα), για να γράψει στον Καποδίστρια και να του προτείνει η Ελλάδα με πρωτοβουλία της να θέσει εαυτόν υπό καθεστώς ειδικής προστασίας ώστε τα εδάφη της να τεθούν υπό την εγγύηση της συμμαχίας.

Ο Πολινιάκ δεν αμφιβάλλει ότι η πρόταση του Ουέλινγκτον θα γίνει αποδεκτή εάν γράψει με αυτό το πνεύμα προς τον Καποδίστρια.
Οι Έλληνες θα καλωσορίσουν μια πορεία που προτείνεται ταυτόχρονα από τους Βρετανούς και τους Γάλλους, κυρίως λόγω των εγγυήσεων που τους δίδονται .

Για την έγκριση άλλων μέτρων είναι απαραίτητη η γνώμη της συνόδου του Λονδίνου ή του (ρώσου πρέσβη) πρίγκιπα Λίβεν , ο οποίος έλαβε την πρόταση του Ουέλινγκτον χωρίς να αντιδράσει.

Ο Ουέλλιγκτον πρότεινε ότι θα έπρεπε να επιστρέψουν στην Κωνσταντινούπολη όλοι οι πρεσβευτές για να συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις, αλλά ο Πολινιάκ απάντησε ότι η παρουσία του ρώσου πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη είναι ασυμβίβαστη με την εμπόλεμη κατάσταση που υπάρχει μεταξύ της Ρωσίας και της Τουρκίας, και η επιστροφή των πρέσβεων της Αγγλίας και της Γαλλίας χωρίς τον ρώσο πρεσβευτή δεν θα ήταν σκόπιμη γιατί θα έδειχνε έλλειψη αρμονίας στη συμμαχία.

Η γαλλική κυβέρνηση θα επιθυμούσε η ειρήνευση στην Ελλάδα να τακτοποιηθεί άμεσα. Ο Φερροναί έχει στείλει επιστολή και στην Αγία Πετρούπολη γεγονός που υποδηλώνει ότι για το Παρίσι οι διαπραγματεύσεις δεν θα έπρεπε να περιορίζονται μεταξύ των δύο συμμάχων.

Ο Πολινιάκ ενημερώνει τον Ουέλλινγκτον ότι σύμφωνα με τον Γάλλο πρέσβη στη Ρωσία, Δούκα ντε Μορτεμάρ, (Duc de Mortemart), ο αυτοκράτορας έχει κουραστεί από τον πόλεμο και ο Νικόλαος της Ρωσίας σκοπεύει να τον τελειώσει γρήγορα αποδεχόμενος να καταβάλει ουσιαστικές αποζημιώσεις για την εκχώρηση των λιμανιών της Ανάπα και Πότι.
Η κατοχή των δύο λιμένων είναι αναγκαία για να μην μπορούν οι Τούρκοι να μεταφέρουν όπλα σε καιρό ειρήνης για να αρχίσουν πολεμικές επιχειρήσεις ενάντια στη Ρωσία.
Ο αυτοκράτορας δεν σκοπεύει να απαιτήσει να μπει στη Συνθήκη ειρήνης εγγύηση της ελεύθερης ναυσιπλοΐας στο Βόσπορο. Σύμφωνα ,με τον γάλλο πρέσβη, οι Ρώσοι ακολουθούν τις απόψεις του αυτοκράτορα.
Ο Φερροναί έχει αποσταλεί στον Κόμη Ζουλέν, (Count Zuylen) στην Κωνσταντινούπολη τη δήλωση στην οποία προέβη κατά την τελευταία διάσκεψη ότι οι σύμμαχοι θέτουν υπό την εγγύηση τους τον Μοριά και τις Κυκλάδες, και συνημμένη επιστολή που αναφέρεται στη συμφωνία που επιτεύχθηκε μεταξύ του υπουργού εξωτερικών της Αγγλίας λόρδου Αμπερντίν και του Πολινιάκ».

Ο Λόρδος Αμπερντίν, στις οδηγίες του προς τον Στάτφορντ Κάνιγκ, στις 25 Οκτωβρίου/6 Νοεμβρίου του 1828, τόνιζε ότι «η τελική απόφαση της βρετανικής κυβερνήσεως», ήταν «να μην περιλάβει η Ελλάς τίποτα βορείως της Κορίνθου». Και ότι «ο διαχωρισμός της Πελοποννήσου από την άμεσο εξουσία του σουλτάνου» αρκούσε για την ικανοποίηση της συνθήκης του Λονδίνου».

Ο δούκας του Ουέλλινγκτον που από τις 22 Ιανουαρίου ήταν πρωθυπουργός, (μέχρι τις 22 Νοεμβρίου 1830), στο ίδιο πλαίσιο, της απόσπασης της Πελοποννήσου από την άμεση εξουσία του σουλτάνου, με την πληρωμή ίσως κάποιου φόρου, προωθούσε την ιδέα να καταστεί η Ελλάς όχι ανεξάρτητη αλλά προτεκτοράτο και ανησυχούσε για το τι θα έκανε η Ρωσία.

Οι Γάλλοι είχαν δίκιο ότι ο Νικόλαος είχε κουραστεί από τον Πόλεμο και όντως άφησε το μέτωπο στη Βουλγαρία και επέτρεψε στη Ρωσία. Αλλά στις 2 Ιουλίου1829, ο πρώσος στρατάρχης Χανς Καρλ φον Ντίμπιτς, που στη συνέχεια έλαβε το προσωνύμιο «Ζαμπαλκάνσκι», ο οποίος είχε αναλάβει τη διοίκηση της ρωσικής στρατιάς στον Δούναβη, εξαπέλυσε την Διαβαλκανική του επίθεση προς την Κωνσταντινούπολη, την πρώτη στην ιστορία της Ρωσίας από την εποχή του Σιατοσλάβου τον 10ο αιώνα, και 35.000 Ρώσοι πέρασαν μέσα από τα βουνά, παρακάμπτοντας την πολιορκημένη Σούμλα και δέκα μέρες μετά κατέλαβαν τον Πύργο, μετά την Σιλιστρία και μετά έφθασαν μπροστά στην Ανδριανούπολη.
Εκεί στις 2/14 Σεπτεμβρίου 1829 με τη Συνθήκη της Ανδιανούπολης η Ελλάδα έγινε ανεξάρτητο κράτος.