Ο Φιλογενέστατος Παπαδιαμαντόπουλος πριν εμφανιστεί ο Φλέσσας με το γράμμα του Αρχηγού

Στο Γαλαξείδι, συνήλθαν μυστικά περί τας αρχάς του έτους 1821, κατά πρόσκλησίν του κου Ιωάννη Παπαδιαμαντοπούλου, οι Οδυσσέας Ανδρούτσος, Ησαΐας επίσκοπος Σαλώνων , Πανουργιάς, Γκούρας, και λοιποί οπλαρχηγοί και πρόκριτοι της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας, και αποφάσισαν περί της από κοινού συμπράξεως μετά των Πελοποννησίων, προς ευόδωσιν της μελετωμένης επαναστάσεως. 
Ο Πανουργιάς έλαβε 14 χιλιάδες γρόσια προς στρατολόγηση κατά την υπάρχουσα απόδειξίν του, και εις Λιβαδειάν(1), Δίστομον, Υπάτην, Καρπενήσιον έστειλαν αρκετά βαρέλια πυρίτιδος, και άλλα πολεμοφόδια κατά τας σωζομένας αποδείξεις, ίνα χρησιμεύσουν προς τον ιερόν αγώνα.
 Εις Λεβαδείαν έστειλαν και δυο κανόνια. 
Στη συνέχεια ακολουθεί η επιστολή του Οδυσσέα Ανδρούτσου προς τους Γαλαξειδιώτες. 22 Μαρτίου 1821. …………  
" Αγαπητοί μου Γαλαξιδιώται. Ήτανε βέβαια από τον Θεό γραμμένο να δράξωμαι τα άρματα μία ημέρα και να χυθούμε κατεπάνω στους τυράννους μας, που τόσα χρόνια ανελεήμονα μας τυραγνεύουν. Τι τη θέλουμε, βρε αδέρφια, τούτη την πολυπικραμένη ζωή, να ζούμε απο κάτω στη σκλαβιά και το σπαθί των Τούρκων ν' ακονιέται εις τα κεφάλια μας; Δεν τηράτε που τίποτα δεν μας απόμεινε; Οι εκκλησίες μας γενίκανε τζαμιά και αχούρια των Τούρκων. Κανένας δεν μπορεί να πει πως τάχα έχει τίποτα εδικό του, γιατί το ταχύ βρίσκεται φτωχός, σα διακονιάρης στη στράτα. Οι φαμελιές μας και τα παιδιά μας είναι στα χέρια και στη διάκριση των Τούρκων. Τίποτα, αδέρφια, δε μας έμεινε. Δεν είναι πρέπον να σταυρώσουμε τα χέρια και να τηράμε τον ουρανό. Ο Θεός μας έδωσε χέρια, γνώση και νου. Ας ρωτήσουμε την καρδιά μας και ότι μας απανταχαίνει ας το βάλωμε γρήγορα σε πράξιν και ας είμεθα, αδέρφια, βέβαιοι το πως ο Χριστός μας ο πολυαγαπημένος θα βάλει το χέρι απάνω μας. Ό,τι θα κάμωμε, πρέποντας είναι να το κάμωμε, μιαν ώρα αρχήτερα, γιατί ύστερα θα χτυπάμε το κεφάλι μας. Τώρα η Τουρκία είναι μπερδεμένη σε πολέμους και δεν έχει ασκέρια να στείλει καταπάνω μας. Ας ωφελιθώμεν από την περίσταση, όπου ο Θεός ακούοντας τα δίκαια παράπονά μας έστειλε διά ελόγου μας. Μία ώρα πρέποντας είναι να ξεσπάσει αυτό το μαράζι, όπου μας τρώγει την καρδιά. Στα άρματα, αδέλφια, ή να ξασκλαβωθούμε ή να πεθάνουμε. Και βέβαια καλύτερο θάνατο δε μπορεί να προτιμήσει κάθε χριστιανός και Έλληνας. Εγώ, καθώς το γνωρίζετε καλότατα, αγαπητοί μου Γαλαξιδιώται, εμπορώ να ζήσω βασιλικά, με πλούτη, τιμές και δόξα. Οι Τούρκοι ό,τι και να ζητήσω μου το δίνουνε παρακαλώντας. Γιατί το σπαθί του Οδυσσέα δε χορατεύει. Έπειτα κοντά στα άλλα ενθυμούνται τον πατέρα μου, που τους εζεμάτησε. Μα σας λέγω την πάσαν αλήθεια, αδέρφια. Δε θέλω εγώ μονάχα να καλοπερνώ και το γένος μου να βογγά στη σκλαβιά. Μου καίγεται η καρδιά μου σα βλέπω και συλλογιούμαι πως ακόμα οι Τούρκοι μας τυραγνεύουν. Από το Μοριά μου στείλανε γράμματα, πως είναι τα πάντα έτοιμα. Εγώ είμαι στο ποδάρι με τα παλικάρια μου. Μα θέλω πρώτα να είμαι βέβαιος το πως θα με ακολουθήσετε κι εσείς. Αν εσείς κάμετε αρχή από τη μια μεριά, εγώ απ' την άλλη, θα σηκωθεί όλη η Ρούμελη. Γιατί ο κόσμος φοβάται. Μα σαν ιδή ελόγουσας, που έχετε τα καράβια και ξέρετε καλύτερα τα πράγματα το πως σηκώνεται το μπαϊράκι, θε να τελειώσει ότι καλύτερο το πράγμα. Περιμένω απόκρισι με τον ίδιο που φέρνει το γράμμα μου. Τη μπαρούτη και τα βόλια τα έλαβα και τα εμοίρασα. Να με οικονομήσετε και στουρνάρια και αν σας περισσεύει και άλλη μπαρούτη να μου στείλετε, γιατί θα τη δώσω στους Πατρατσικιώτας. Του Πανουριά τα λόγια μην τα πολυακούτε. Είναι φοβιτσιάρης. Μα σαν το σηκώσουμε εμείς, αλλέως δεν μπορεί να πράξη πάρεξ να έρθει με το μέρος μας. Αύριο το βράδυ να έρθει ένας στο μοναστήρι και θα εύρει τον Γκούραν για να μιλήσει σαν να ήμουνα εγώ ο ίδιος. Τον Γκούρα να τον αγαπάτε. Είναι παιδί δικό μας και καλό παλικάρι. Χαιρετίσματα σ' όλους πέρα και πέρα. Σας χαιρετώ και σας γλυκοφιλώ Οδυσσέας Ανδρούτσος. 22 Μαρτίου 1821" …………………………. 
Από την έρευνα του Κωνσταντίνου Ζέρβα