Η προκηρυξη της Καλαμάτας

1Στις 22 Μαρτίου/3 Απριλίου 1821 , μια δύναμη 2.000 ενόπλων Μανιατών, 
με επικεφαλής τον Κολοκοτρώνη, τους Μούρτζινους, τους Κουμουντουράκηδες, τους Κυβέλλους, τους Χρηστέηδες και τον Παναγιώτη Βενετσανάκο, πήραν θέσεις στα υψώματα γύρω από την Καλαμάτα.
Από την άλλη πλευρά της πόλης κινήθηκαν ένοπλοι υπό τον Παπαφλέσσα, τον Νικηταρά, τον Κεφάλα και τον Αναγνωσταρά, συμπληρώνοντας τον αποκλεισμό της πόλης.
 Εντός της Καλαμάτας βρισκόταν ο Ηλίας Μαυρομιχάλης με 150 Μανιάτες. 
Ο διοικητής της Καλαμάτας Σουλεϊμάν Αγάς Αρναούτογλου, πείστηκε από τον Ηλία Μαυρομιχάλη να παραδώσει την πόλη και τον οπλισμό της φρουράς. 

Από την Καλαμάτα Εκδόθηκε η προκήρυξη του Πέτρου (Πετρόμπεη) Μαυρομιχάλη, ως «Αρχιστρατήγου των Σπαρτιατικών στρατευμάτων και Προέδρου της Μεσσηνιακής Συγκλήτου», προς τον διεθνή παράγοντα με τον τίτλο, «Προειδοποίησις εις τας Ευρωπαϊκάς Αυλάς», με την οποία αναγγελλόταν στις Ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις η έναρξη της Επαναστάσεως.

 Οι Γρηγοράκηδες , υψωσαν την σημαία της Επαναστάσεως στο Γύθειο. 
Οι πρόκριτοι Δ. Μελετόπουλος , Ανδρέας Λόντος και Λ. Μεσσηνέζης, επικεφαλής 400 αγωνιστών, κήρυξαν την Επανάσταση στο Αίγιο και ύψωσαν την κόκκινη επαναστατική σημαία με μαύρο σταυρό στη μέση.
 Στην Πάτρα, κήρυξε την επανάσταση ο φιλογενής σταφιδέμπορος Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός τοποθέτησε ένα ξύλινο σταυρό, στην Πλατεία Αγίου Γεωργίου και στο σταυρό αυτό ορκίστηκαν οι επαναστάτες. Προειδοποίησις εις τας Ευρωπαϊκάς Αυλάς, εκ μέρους του φιλογενούς αρχιστρατήγου των Σπαρτιατικών στρατευμάτων Πέτρου Μαυρομιχάλη και της Μεσσηνιακής Συγκλήτου.

Ο ανυπόφορος ζυγός της Οθωμανικής τυραννίας εις το διάστημα ενός και απέκεινα αιώνος, κατήντησεν εις μίαν ακμήν, ώστε να μην μείνη άλλο εις τους δυστυχείς Πελοποννησίους Γραικούς, ει μη μόνον πνοή και αυτή δια να ωθή κυρίως τους εγκαρδίους των αναστεναγμούς.

Εις τοιαύτην όντες κατάστασιν στερημένοι από όλα τα δίκαιά μας,

με μίαν γνώμην ομοφώνως απεφασίσαμεν να λάβωμεν τα άρματα, και να ορμήσωμεν κατά των τυράννων. Πάσα προς αλλήλους μας φατρία και διχόνοια, ως καρποί της τυραννίας απερρίφθησαν εις τον βυθόν της λήθης, και άπαντες πνέομεν πνοήν ελευθερίας.

Αι χείρες ημών αι δεδεμέναι μέχρι του νυν από τας σιδηράς
αλύσσους της βαρβαρικής τυραννίας, ελύθησαν ήδη, και υψώθηκαν
μεγαλοψύχως και έλαβον τα όπλα προς μηδενισμόν της βδελυράς
τυραννίας.

Οι πόδες ημών οι περιπατούντες εν νυκτί και ημέρα εις τας
εναγκαρεύσεις τας ασπλάγχνους τρέχουν εις απόκτησιν των δικαιωμάτων μας. Η κεφαλή μας η κλίνουσα τον αυχένα υπό τον ζυγόν τον απετίναξε και άλλο δεν φρονεί, ει μη την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ.

Η γλώσσα μας η αδυνατούσα εις το να προφέρη λόγον, εκτός των
ανωφελών παρακλήσεων, προς εξιλέωσιν των βαρβάρων τυράννων, τώρα μεγαλοφώνως φωνάζει και κάμνει να αντηχή ο αήρ το γλυκύτατον όνομα της Ελευθερίας.

Εν ενί λόγω απεφασίσαμεν, ή να ελευθερωθώμεν, ή να αποθάνωμεν.
Τούτου ένεκεν προσκαλούμεν επιπόνως την συνδρομήν και βοήθειαν όλων των εξευγενισμένων Ευρωπαίων γενών, ώστε να δυνηθώμεν να φθάσωμεν ταχύτερον εις τον Ιερόν και δίκαιον σκοπόν μας και να λάβωμεν τα δίκαιά μας.

Να αναστήσωμεν το τεταλαιπωρημένον Ελληνικόν γένος μας. Δικαίω τω λόγω η μήτηρ μας Ελλάς, εκ της οποίας και υμείς εφωτίσθητε, απαιτεί ως εν τάχει την φιλάνθρωπον συνδρομήν σας, και ευέλπιδες, ότι θέλει αξιωθώμεν, και ημείς θέλομεν σας ομολογή άκραν υποχρέωσιν, και εν καιρώ θέλομεν δείξη πραγματικώς την υπέρ της συνδρομής σας ευγνωμοσύνην μας.

1821 Μαρτίου 23 εν Καλαμάτα
Εκ του Σπαρτιατικού Στρατοπέδου
Πέτρος Μαυρομιχάλης, αρχιστράτηγος του Σπαρτιατικού και Μεσσηνιακού στρατού