Η γελοία εκδοχή των δολοφόνων του Καποδίστρια για την Φιλική Εταιρεία

Μερικές απλές επισημάνσεις από το βιβλίο μου «Η επανάσταση των Φιλογενών» 

Ο ψεύτης και πλαστογράφος Ξάνθος στην Τρίτη εκδοχή των απομνημονευμάτων του για την οποία έλαβε ως αμοιβή με την έγκριση του Μαξ Ρότσιλντ «εθνική σύνταξη» αναφερει ότι :
«ο Ξάνθος, επιστρέψας εις Οδησσόν κατά τάς αρχάς του Νοεμβρίου του 1813, εφιλιώθη με τούς εκεί τότε ευρεθέντας Νικόλαον Σκουφάν έκ της Άρτης και Αθανάσιον Ν. Τσακάλωφ Ιωαννίτην, νέους με αισθήματα πατριωτικά και φιλελεύθερα. Εν μια των φιλικών των συναναστροφών, κατά τα 1814, οι τρεις ούτοι φίλοι ταλανίζοντες τήν σκληράν τύχην του έθνους,εμέμφοντο την άδιαφορίαν, ήν οι χριστιανοί βασιλείς εις την εν Βιέννη σύνοδον, μετά τήν πτώσιν και αποπομπήν εις την νησον Έλβαν του Ναπολέοντος, έδειξαν δι' αύτό, ενώ σοφός τις εις Βιέννην έξέδωκε διατριβήν τινα είς φυλλάδιον, συμβουλεύων τούς συμμάχους βασιλείς νά στείλωσι τά ήδη ένωμένα νικηφόρα στρατεύματά των πέραν του Δουνάβεως, πρός έλευθέρωσιν ένος παλαιού ένδόξου έθνους, του ελληνικού, πρό αιώνων δουλωμένου από άλλο βάρβαρον καί άνεπίδεκτον πολιτισμού έθνος, τό τουρκικον κτλ. Άλλά ή αουστριακή κυβέρνησις, ειδοποιηθείσα περί τούτου παρά του εκεί επιτετραμμένου της οθωμανικής Πόρτας, Μαυρογένους, έμπόδισε κατασχούσα τό ρηθέν φυλλάδιον και ειπούσα ότι δεν υπάρχει εις τούς κώδικας των εθνών ελληνικόν έθνος και άλλα τοιαύτα. Τότε ο Ξάνθος έλαβεν αφορμήν νά προτείνει είς τους ρηθέντας φίλους του την ήν συνέλαβεν ιδέαν, νά συστήσωσι μίαν έταιρίαν, σκοπον άμετάτρεπτον εχουσαν την ελευθέρωσιν της πατρίδος. Φανερώσας δέ είς αυτούς την είσοδον του είς τήν Εταιρίαν τών Μασσόνων καί τινα των σημείων αυτής, όσα έδύναντο νά προσαρμοσθώσιν εις αύτήν, καί ουτως άπεφάσισαν οί είρημένοι νά έπιχειρισθώσι την σύστασιν τοιαύτης έταιρίας και νά εισάγωσιν είς αύτήν όλους τούς έκλεκτούς καί άνδρείους τών ομογενών, διά νά ένεργήσωσι μόνοι. των, ότι ματαίως και προ πολλού χρόνου ήλπιζον άπό τήν φιλανθρωπίαν τών χριστιανών βασιλέων. Μετά δε ταύτα κατεπείγουσαι υποθέσεις ηνάγκασαν τους μεν Σκουφά και Τσακάλωφ να απέλθωσι περί τον Σεπτέμβριον του αυτού έτους εις Μόσχαν, όπου αυτοί ετελειοποίησαν τον κανονισμόν αυτής, τον οποίον Εταιρίαν των Φιλικών ωνόμασαν, τον δε Ξάνθο περί τον Δεκέμβριον ομοίως να απέλθη εις Κωνσταντινούπολιν». 

Το εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι ότι σύμφωνα με τους πλαστογράφους της Ιστορίας, οι «τρείς φίλοι», συζητούσαν και εμέμφοντο την αδιαφορία, των χριστιανών βασιλέων, για την υπόθεση του ελληνικού έθνους, που επεδείχθητε στο Συνέδριο της Βιέννης , και ύτσερα τον Σεπτέμβριο του 1814 χώρισαν. 
Ο Σκουφάς και ο Τσακάλωφ πήγαν στη Μόσχα.
 Το Συνεδριο της Βιέννης  όμως άρχισε (με το Ιουλιανό ημερολόγιο που ακολουθούσαν στην Οδησσό), στις 2 Οκτωβρίου 1814, ενώ το «ελληνικό θέμα», συζητήθηκε μετά τον Δεκέμβριο του 1814, που έφυγε ο Ξάνθος από την Οδησσό, τον Ιανουάριο του 1815. 

Ο Ξάνθος με συμβουλή του επίσημου πλαστογράφου της Ιστορίας Ιωάννη Βασιλείου ή Φιλήμονα προσέθεσε επίσης το εξής :

 «ενώ σοφός τις εις Βιέννην εξέδωκε διατριβήν τινα είς φυλλάδιον, συμβουλεύων τούς συμμάχους βασιλείς νά στείλωσι τά ήδη ένωμένα νικηφόρα στρατεύματά των πέραν του Δουνάβεως, πρός έλευθέρωσιν ένος παλαιού ένδόξου έθνους, του ελληνικού, πρό αιώνων δουλωμένου από άλλο βάρβαρον καί άνεπίδεκτον πολιτισμού έθνος, τό τουρκικον κτλ. Άλλά ή άουστριακή κυβέρνησις, ειδοποιηθείσα περί τούτου παρά του εκεί επιτετραμμένου της οθωμανικής Πόρτας, Μαυρογένους, έμπόδισε κατασχούσα τό ρηθέν φυλλάδιον καί ειπούσα ότι δέν υπάρχει είς τούς κώδικας τών έθνών έλληνικόν έθνος και άλλα τοιαύτα».

 Ο τολμηρός Μυνχάουεν-Φιλήμων στο δικό του πόνημα το 1859 τόλμησε να κατονομάσει τον «Σοφό». Ήταν ο Αλέξανδρος Ληψ. Του οποίου η τύχη εξακολουθεί να αγνοείται. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον ότι ο Παναγιώτης Καραγιάννης που μύησε τον Ξάνθο, στη Στοά της Λευκάδας το 1813, ήταν μέλος της «Εταιρίας των Φίλων» από το 1811, την οποία όμως ισχυρίζεται ο Ξάνθος ότι την ίδρυσε το 1814, και το 1813 διέτρεχε την Αιτωλοακαρνανία και την Ήπειρο κάνοντας μυήσεις στην Εταιρία.

 Αυτό το βλακώδες και πλαστό αφήγημα του Ξάνθου και του Φιλήμωνα αποτελεί την «ιεράν παρακαταθήκην» των δολοφονών του Καποδίστρια. 

Το 1839, πέντε χρόνια μετά το «Δοκίμιο» του Φιλήμονα, εκδόθηκε η Ιστορία του αρχιμανδρίτη Αμβρόσιου, ( κατά κόσμον Ανδρόνικος), Φραντζή, που είχε μυηθεί στην «Εταιρία των Φίλων» που ανέφερε ο Κούμας, σε ηλικία 38 ετών, το 1810 , από τον Γ. Πογονόπουλο, και ο οποίος είχε συλληφθεί το 1834 μαζί με τον Κολοκοτρώνη, κατά τον διωγμό των Καποδιστριακών. 

Ο Αμβρόσιος Φραντζής παρουσίαζε μια εντελώς διαφορετική εκδοχή για την προετοιμασία της επανάστασης, με πρωταγωνιστές τον ηγεμόνα της Μολδαβίας Αλέξανδρο Ιωάννη Μαυροκορδάτο, τον Φυγάδα, τον Κωνσταντίνο Αλεξάνδρου Υψηλάντη , και τον Ιωάννη Καποδίστρια, δηλαδή τους τρεις πιο σημαντικούς Έλληνες των αρχών του 19ου αιώνα. Σύμφωνα με την περιγραφή των πηγών του Αμβρόσιου Φραντζή, το πρώτο σχέδιο της «Εταιρίας», ανήκε στον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, «άνδρα πολυμαθή», που «έλαβε πολλάς μυήσεις διαφόρων Εταιριών»,που μοιράσθηκε τα σχέδια του με τον Κωνσταντίνο Υψηλάντη και τον Καποδίστρια, και η «μηχανή», μπήκε σε κίνηση, με την άφιξη του Καποδίστρια στην Ρωσία. «Της εν έργω άποπερατωθείσης Φιλικής Έταιρίας ο σχεδιαστής εστάθη ό ηγεμών της Βλαχίας Άλέξανδρος Μαυροκορδάτος (ό και Φυραρής, δραπέτης) επονομασθείς, όστις έγκαταλιπών τόν θρόνον της ήγεμονίας του, κατέφυγεν εις τό Ρωσσίκον Κράτος (τό 1784) διατελέσας ζών ύπεργηρως μέχρί τοΰ 1817, οτε καί τελεύτησας αφίσας μίαν μονην θυγατέρα. Ό περί ου ό λόγος Άλεξ Μαυροκορδάτος Φιραρης) άνήρ ών πολυμαθής, ετ δέ έστολίσμενος μέ ηθίκάς άρετάς, άληθής φίλος του Εθνους του , ευσεβής περι τά Ανατολικά ορθόδοξα δογματα, σεβόμενος παρά πάντων δί' όλα αυτά, άπεστρεφετο με άσπονδον μίσος εσωτερικώς την Οθωμανικήν καταδυναστείαν εχων δέ πολυπειρίαν και γνώσείς πολλάς του κόσμου, ώς έκ της πολυμαθείας καί της φυσικής του αγχίνοιας, διαμένων δέ καί είς Κράτος όρθοδοξον, και ένασχολούμενος περί την φιλολογίαν, και την των θείων γραφών μελέτην λαβων δε πολλάς μυήσεις διαφόρων Εταιριών συνέταξεν οργανισμόν της Ελληνικής Εταιρίας χωρίς να γνωρίζει ουδείς άλλος τα περί του οργανισμού τούτου. Οτε δε ο Κωνσταντίνος Υψηλάντης, (πατήρ του Αλεξάνδρου Υψηλάντου) Ηγεμών της Βλαχίας εδραπέτευσε πανοικί (το 1806) και προσέφυγεν εις το Ρωσσικόν κράτος τότε και ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος λαβών έντευξην μετ¨ αυτού και επιτυχών ομόφρωνα του τον Κωνσταντίνο Υψηλάντη, αφού πρώτον εγνώρισε την κατά της οθωμανικής εξουσίας αποστροφήν του, ορκίσας αυτόν προηγούμένως τω ενεπιστεύθη και τω διεκοίνωσε τον σχεδιασθέντα παρ αυτού οργανισμόν της Φιλικής Εταιρίας. Ο Κωνσταντίνος Υψηλάντης αναγνούς τον οργανισμόν εγνωμοδότησεν ευθύς, ότι να μείνει εις μεγίστην εχεμύθειαν ως εργόν υψηλόν και χρηζον πολλών γνώσεων και βοηθειών, και τότε μεν έμεινε το εργον εις σιωπήν.Αλλ οτε ο Ιωάννης Α. Καποδίστριας απελθών το 1812 εις την Ρωσσίαν, απέκτησε δια τας υψηλάς γνώσεις και την απέραντον πολιτικήν του, την παρά του Αυτοκράτορος Αλεξάνδρου εγνωσμένην προς το υποκείμενόν του υπόληψιν, τότε και ο Αλεξ.Μαυροκορδάτος εκοίνωσε τον οργανισμόν της Φιλικής Εταιρίας εις τον Καποδίστριαν, εξαιτήσας την περί τούτου γνωμοδότησιν. Ο δε Ι.Καποδίστριας με πολλάς και διαφόρους προσθαφαιρέσεις υπεστήριξε μεν ως βάσιν τον περί ου ο λόγος οργανισμόν…» 

Για προφανείς λόγους η εκδοχή του Φραντζή για τα γεγονότα, ετέθη «αυτεπάγγελτα στο Αρχείο», αν και ήταν πολύ πιο φυσικό και λογικό να ηγήθηκαν της επανάστασης οι επιφανέστεροι των Ελλήνων, από τους «αφανείς».