.png)
Η τελική έφοδος για την «έξωση» του Κυβερνήτη εξαπολύθηκε με εντολή από το Λονδίνο, τον Μάιο του 1831, όταν οριστικοποιήθηκε η πολιτική απόφαση του Ιωάννη Καποδίστρια, να προχωρήσει στη διανομή των «Εθνικών Γαιών» στους ακτήμονες, για την τόνωση της οικονομίας.
Η απόφαση του Καποδίστρια έπληττε καίρια τα συμφέροντα των Ρότσιλντ , που είχαν πάρει ενέχυρο την εθνική γη για τα «δάνεια της υποτέλειας», αλλά και τα συμφέροντα των «μεγάλων οικογενειών» του Μοριά, που είχαν ως ενοικιαστές των Τούρκων, την εκμετάλλευση της γης.
Με προτροπή των Άγγλων, εγκαταστάθηκε στην Ύδρα, ο πολιτικός εγκέφαλος της «συνταγματικής Αντιπολίτευσης», και διεκδικητής της εξουσίας, Αλ. Μαυροκορδάτος, που συγκρότησε μια «παράλληλη αυτόνομη εξουσία», που την αποτελούσαν ο «μεγαλονοικοκύρης» της Ύδρας Λάζαρος Κουντουριώτης, το δεξί χέρι του Μαυροκορδάτου, και ο μεγαλοαπατεώνας Ιωάννης Ορλάντο, που υπέγραψε τα δάνεια της Αγγλίας, ο Δημήτριος Βούλγαρης υιός του επί τουρκοκρατίας διοικητή της Ύδρας, Γ. Βούλγαρη, ο Ιωάννης Κριεζής και ο Ιωάννης Μπουδούρης. Ο Ζαΐμης και ο Μαυροκορδάτος «καθοδηγούσαν» πολιτικά τις ενέργειες της επιτροπής.
Η εξαγωγή της εξέγερσης έγινε με τα Υδραίικα, πλοία που έκαναν καταδρομές στα νησιά του Αιγαίου για να εξασφαλίσουν την προσχώρηση τους στο κίνημα . Με τα κλεμμένα χρήματα των δανείων, ο Μαυροκορδάτος, οι Κουντουρώτες, οι Δεληγιανναίοι, οι Ζαίμηδες, και οι Λόντοι χρηματοδοτούσαν την «αντίδραση», εξαγόραζαν ανθρώπους και διέδιδαν την προπαγάνδα τους, με την φυλλάδα ο «ΑΠΟΛΛΩΝ» του Αναστ. Πολυζωΐδη που, είχε εκδοθεί με εντολή του Ουέλλιγκτον και διανέμονταν στην Ελεύθερη Ελλάδα με τα Υδραίικα πλοία.
Η αγγλική «φατρία της Υδρας»,τον Μάιο του 1831 εξαγόρασε τον Τζάμη Καρατάσο, και του έδωσαν χρήματα για να φύγει απ΄ το Ναύπλιο να μεταβεί στη Ρούμελη και να ξεσηκώσει τη Στερεά Ελλάδα, κατά του Κυβερνήτη. Αυτός με επτά συντρόφους του ,πήγαν στη Σαλαμίνα και από εκεί απέστειλαν επιστολές στο Λάζαρο και τον Γεώργιο Κουντουριώτη στην Ύδρα και σε διάφορους οπλαρχηγούς της Ρούμελης. Ο Καρατάσος έγραψε και στον στρατηγό Νότη Μπότσαρη του ανήγγειλε την αποστολή του στη Ρούμελη και τον προέτρεπε να μιμηθεί τους Υδραίους Το σώμα που συγκρότησε ο Καρατάσος συγκεντρώθηκε στην Κάντζα και επετέθη στη Θήβα. Εκεί κατάργησε την αστυνομία και εξέδωσε προκηρύξεις τις οποίες υπέγραφε με συμβολικά στοιχεία. Όταν εμφανίστηκαν οι κυβερνητικοί στρατιώτες το σώμα Καρατάσου κατέφυγε στις κατεχόμενες από τους Οθωμανούς περιοχές απ’ όπου έστειλαν τον Μ. Γρίβα στην Ύδρα ζητώντας βοήθεια. Επανελθόντες περικυκλώθηκαν στη θέση Κουδούνα όπου το σώμα διελύθη ο δε Καρατάσος διέφυγε στην Ύδρα.
Μετά από σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στην οικία του Ανδρέα Μιαούλη, στις 14/26 Ιουλίου, παρουσία και Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, η Χούντα των συνεργατών της Εταιρείας της Ανατολής, ( Κουντουριώτης, Ορλάντο, Βούλγαρης, Κριεζής και Μπουδούρης), αποφάσισε την αποστολή εκατόν είκοσι ναυτών υπό τον Αντώνιο Κριεζή για να καταλάβει την φρεγάτα «Ελλάς» και το Μπούρτζι του Πόρου (φρούριο Εΐδεκ). Μετά την επιτυχή κατάληψη της Φρεγάτας «Ελλάς»,ο Αντώνιος Κριεζής, στις 15/27 Ιουλίου 1831,ενημέρωσε τους Λάζαρο και Γεώργιο Κουντουριώτη για την αναίμακτη επιτυχία της επιχειρήσεως.
«...Πόρος έκ του Δικρότου Ελλάς 15 Ιουλίου 1831 Προς τους ευγενεστάτους κυρίους Λάζαρον και Γεώργιον Κουντουριώτην είς Ύδραν Σπεύδω να σας αναγγείλω ότι μίαν ώραν μετά τα μεσάνυκτα εμβήκαμεν είς την φρεγάτα. Αντίστασιν δια των όπλων δεν εύρωμεν από τους ευρισκομένους εις την φρεγάταν,μέρος της φρουράς του πολιταρχείου μας εκατάλαβε και έτρεξε να δώση είδησιν είς τον ναύσταθμον,πλην,η απειλή των όπλων μας τους έκαμε να σταματήσουν,ήρχισαν να φωνάζουν και τας φωνάς επήρε είδησιν το διοικητήριον και η κορβέτα του Κανάρη,όθεν επυροβόλησαν πέντε ή έξ τουφέκια. Σήμερον το πρωΐ ήλθεν ο καπετάν Νικολάκης (Γκίκας) και ο καπετάν Χριστόδουλος (Μέξης) τους εγχείρισα την επιστολήν σας, και αφού την ανέγνωσαν, ωμιλήσαμεν και εσυμφωνήσαμεν όπου να βασταχθή η ευταξία και να μην ταραχθούν τα καθεστώτα. Εάν όμως λάβωμεν ανάγκην απο ναύτας,να πάρωμεν μερικούς Ποριώτας.Εκάμαμεν ομιλίαν προς τούτοις περί κυριεύσεως του κορβέτου Κανάρη,πλην δεν το ενεκρίναμεν,επειδή ήτο ενδεχόμενον να γίνη ρίξις εις τον Πόρον.Εις την φεργάταν ευρίσκοντο είκοσι επτά άτομα...»
Στην συνέχεια της επιστολής ο πλοίαρχος Αντώνιος Κριεζής, ανεφερε στους αδελφούς Κουντουριώτη ότι εξαγόρασε τους ναύτες με την καταβολή του μηνιάτικου και την τροφοδοσία του πληρώματος της Φρεγάτας «Ελλάς», και ζητούσε την άμεση άφιξη του Μιαούλη στον Πόρο, προ της αφίξεως της Αγγλικής και της Γαλλικής φρεγάτας. Στο λιμάνι του Πόρου ήταν ακόμη παροπλισμένες οι κορβέτες «Υδρα» και «Νήσος των Σπετσών» με κυβερνήτη τον Κανάρη, τα ατμόπλοια «Αστιγξ» και «Καλαβρία» καθώς και άλλα μικρότερα, ανάμεσά τους και ο θρυλικός « Αγαμέμνων », της μακαρίτισσας Μπουμπουλίνας που τον είχε δωρίσει στο έθνος.
Ο εθνοπροδότης Μιαούλης έφθασε στις 16 /28 Ιουλίου, στον Πόρο, με άλλους 200 ναύτες, συνέλαβε τον Κανάρη και τον φυλάκισε στην φρεγάτα ΕΛΛΑΣ, αλλά ο Κανάρης, κατάφερε να ξεφύγει, και έσπευσε στην Αίγινα, με τον κεφαλλονίτη Δημήτριο Ορλώφ και ενεργοποίησαν δύο πολεμικά του Στόλου, τα μπρίκια ΗΡΑΚΛΗΣ και ΑΘΗΝΑ. Με την άφιξη του Μιαούλη προσχώρησαν στην προδοσία ο διοικητής του Ναυστάθμου Γ. Σαχτούρης, ο ιουδαίος Γ. Σαχίνης της κορβέτας ΥΔΡΑ και ο Υδραίος Ι. Φαλάγκας. Την ίδια ημέρα οι αγγλόφιλοι «συνταγματικοί συνωμότες» έστειλαν στα νησιά του Αιγαίου από την Συρο που την είχαν καταλάβει την ακόλουθη εγκύκλιο.
Οι πράκτορες όπως και οι Κομμουνσιτές στην κατοχή ειχαν μεραμορφωθεί σε πατριώτες και έγραφαν. «ζήτω η πατρίς, ζήτω το Έθνος, ζήτωσαν οι ειλικρινείς φίλοι και προστάται του Έθνους».
Στις 18/30 Ιουλίου έφθασε στον Πόρο η Ρωσική μοίρα υπό τον ναύαρχο Ρίκορντ, με 4 πλοία μάχης και απέκλεισε το βόρειο στενό, ενώ στον Γαλατά στρατοπέδευσαν οι κυβερνητικές δυνάμεις με μία ίλη ιππικού υπό τον συνταγματάρχη Δ. Καλλέργη, και 1200 πεζούς με διοικητή τον Νικηταρά.
Στον Πόρο έπλευσαν, ενισχύοντας την μοίρα του Ρίκορντ, τα μπρίκια του Κανάρη και του Ορλώφ. Το βράδυ της 18ης Ιουλίου έγινε η πρώτη συνάντηση του Ρώσου ναυάρχου Ρίκορντ με τον Μιαούλη στην παραλία του Πόρου, μια και ο Μιαούλης φοβήθηκε να πάει στη ρωσική ναυαρχίδα, ο οποίος εκφράζοντας το πραξικόπημα, είπε πως μέχρι τη σύγκληση της Εθνοσυνέλευσης αναγνωρίζει ως αρχή μόνο τη Δημογεροντία της Ύδρας, και κάλεσε τον Ρίκορντ να μην ανακατεύεται στα Ελληνικά πράγματα, όπως έκαναν και οι Αγγλογάλλοι.
Ο Μαυροκορδάτος γνωρίζοντας την επικείμενη άφιξη στις 23 Ιουλίου/4 Αυγούστου της Αγγλικής φρεγάτας ΜΑΔΑΓΑΣΚΑΡΗ και της Γαλλικής ΚΑΛΥΨΩ, έσπευσε στον Πόρο για να ηγηθεί των διαπραγματεύσεων.
Ο Ρίκορντ ζήτησε από τους στασιαστές να αποδώσουν στην Κυβέρνηση του έθνους τα πλοία αλλά ο Μαυροκορδάτος και ο Μιαούλης δήλωσαν ότι είχαν διαταγή από το Κοινόν της Υδρας να μη υπακούσουν σε αυτόν και ότι θα εκαναν ότι τους λέλγαν οι τρείς ναύαρχοι . Όταν έφτασαν η αγγλική και η γαλλική φρεγάτα με τους πλοιάρχους Λαλάντ και Λάϊονς πήραν μαζί τους και τον μαυροκορδάτο και πήγαν στο ναυυπλιο για συνομιλίες με τους τρείς αντιπρέσβεις. Ο Λάϊονς καί ο Λαλάντ ζήτησαν από τον Ρωσο Ναύαρχο να τους άκολουθήσει στο Ναύπλιο, ώστε ο Μιαούλης να πάει τα πλοία στην Ύδρα.
Ο Ρίκορντ όμως έμεινε αποκλειοντας τον ναύσταθμο. Οι συνωμότες παράλληλα, προσπάθησαν να προκαλέσουν εξέγερση του τακτικού τάγματος που στάθμευε στο Ναύπλιο. Ο Α. Πολυζωίδης έγραψε επιστολή προς τον διοικητή του τακτικού τάγματος Π. Διαμαντίδη και ο Θ. Φαρμακίδης προς τους αξιωματικούς Μαμάκη, Καμπότη και Γενοβέλη για να κινήσουν σε αποστασία το τάγμα τους στο Ναύπλιο. Το εγχείρημα απέτυχε και μόνο ο Γενοβέλης αυτομόλησε στην Ύδρα.
Ο συνωμότης και τοκογλύφος Ι. Μακρυγιάννης που ήταν ρουφιάνος των «Συνταγματικών» στο Καποδιστριακό Ναύπλιο, επρόκειτο να καταλάβει το Παλαμίδα. Το σχέδιο για το πραξικόπημα στο Ναύπλιο το περιέγραψε λεπτομερώς στα απομνημονεύματα του. «τότε βρίσκω έναν ανιψιόν του Δεσπότη Ησαΐα. Αυτός ήταν φρούραρχος εις το Παλαμήδι. Τον Κυβερνήτη τον φοβέριζαν πολλοί να τον σκοτώσουνε, ότι έκαμεν εξορίαν όλους τους σημαντικούς της πατρίδας άλλους εις τη Νύδρα κι᾿ άλλους αλλού, κ᾿ ο καθείς από αυτούς είχε το κόμμα του και συγγενείς του, και κιντύνευε. Εγώ εις τον Κυβερνήτη είχα μίαν συμπάθεια, ότι έλπιζα να μετανοήση και να ᾿ρθη εις τον καλόν δρόμον. Και τον ᾿παινούσα κι᾿ ας με πείραζε αδίκως -δεν μου κακοφαίνεταν. Τότε δια να μην του γένη κάνα δυστύχημα αυτεινού και κιντυνέψη η πατρίδα, μίλησα μ᾿ εκείνον οπού ήταν φρούραρχος του Παλαμηδιού να μας δώση το Παλαμήδι και να του δώσουμεν δυο χιλιάδες τάλλαρα. Συνφωνήσαμεν ᾿σ αυτό και πούθε να μας μπάση και να λάβωμεν τις αναγκαίες τάμπιες. Με πήρε πήγαμεν οι δυο μας εις το Παλαμήδι είδα τις θέσες, τα πολεμοφόδια, όλα. Τότε ορκίζομαι και με τον Μήτρο Ντεληγιώργη, στενό μου φίλον, τίμιον αγωνιστή, συνάζομεν ανθρώπους μυστικά τους είχαμεν εις την Νεόπολη, τους δώσαμεν και χαρτζιλίκι, ξοδιάσαμεν καμμιά τετρακοσιαριά τάλλαρα και τους λέγαμεν των ανθρώπων ότι θα πάμεν κλέφτες. Τότε είχαμεν χαζίρι αυτούς κι᾿ ανθρώπους πιστούς να στείλωμεν συνχρόνως εις Ρούμελην, εις Πελοπόννησο και νησιά να γένουν οι πληρεξούσιοι θα ᾿ρχονταν οι ίδιγοι οπού ᾿ταν εις την Τετάρτη Συνέλεψη».
Ο Μακρυγιάννης σύμφωνα με τις οδηγίες που του έδωσαν, εξαπάτησε 300 ανθρώπους ξοδεύοντας 400 δικά του ισπανικά τάλιρα, ενώ παράλληλα υποστήριζε στα απομνημονεύματα του , πως δεν είχε να φάει, αν δεν έπαιρνε τον μισθό του, και κανόνισε να παραδοθεί το Παλαμήδι, για 2000 ισπανικά τάλιρα.
Ο Μακρυγιάννης έστειλε μήνυμα στην Ύδρα, και ζήτησε τα λεφτά για να εξαγοράσει την φρουρά . Και ήρθε η απάντηση, «θα γένη διαφορετικό το πράμα». Το μήνυμα πρέπει να στάλθηκε μετά την 1/13η Αυγούστου, και την ανατίναξη του εθνικού στόλου, από τον προδότη Μιαούλη, διότι τότε αποφασίστηκε οριστικά να «γένη διαφορετικό το πράμα».
Ο Μακρυγιάννης παραθέτοντας στα απομνημονεύματα του φανταστικούς διαλόγους με τον Μιαούλη που βρισκόταν στον Πόρο, κατέγραψε τη συνεννόηση, ενώ ως παραδόπιστος τοκογλύφος έκλεγε ακόμα το 1840, τα «400 τάλαρα του», όπως έκλεγε και τα 300 γρόσια που είχε δανείσει στον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη . Ο Μακρυγιάννης στα απομνημονεύματα του ανεφερε: «λέγω του Μιαούλη να πάγη εις τη Νύδρα και ειπή του Μαυροκορδάτου, των Κουντουργιωταίων και του Ζαΐμη να του δώσουνε τις δυο χιλιάδες τάλλαρα . Του είπα να πάρη και καμπόσους Νυδραίγους να γνωρίζουν από κανόνια και εις την Πρόνοια ανταμωνόμαστε. Πήγε ο Μιαούλης το λέγει αυτεινών.
«Πες του Μακρυγιάννη, λένε του Μιαούλη, να τραβήξη χέρι από αυτό και θα γένη διαφορετικό το πράμα». Τότε διαλύσαμεν τους ανθρώπους χάσαμεν και τα χρήματά μας». Μέσα από τα, «του είπα να πάει», «του λέγω», με τα οποία προσωποποιεί και υποκαθιστά την επικοινωνία του με τους στασιαστές , όπως κάνουν συχνά οι αγράμματοι , αποκάλυψε όλη τη συνωμοσία, της οποίας ήταν μέρος. Η «Φατρία της Ύδρας», ανέλαβε την δολοφονία του Καποδίστρια.
Παράλληλα στη Μάνη, η φατρία της Ύδρας συνδέθηκε με τους Μαυρομιχαλαίους, τους συγγενείς και τους οπαδούς τους. Οι Αναστάσιος και Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης και ο ανιψιός τους Ηλίας Κατζάκος, που ήταν δραπέτης απ’ τη φυλακή όπου κρατείτο για απόπειρα φόνου, υποχρέωσαν τον διοικητή της Σπάρτης να εγκαταλείψει την έδρα του στο Λιμένι και δημιούργησαν εκεί τη λεγόμενη Συνταγματική Επιτροπή της οποίας επικεφαλής ανάλαβε ο αυτόκλητος στρατηγός Ηλίας Κατζάκος. Η Επιτροπή που την αποτελούσαν οι γιοι του Πετρόμπεη, Αναστάσιος και Ιωάννης και οι Δ. Πικουλάκος, Π. Κοσονάκος, Ν. Τεκουλάκος, Θ. Βουμιάκος, Π. Γεροκαράκος, Γ. Δεμέστιχας και Δ. Πουλικάκος με προκηρύξεις προσεκάλεσε όλη τη Μάνη να ενωθεί με το στασιαστικό κίνημα.
Η φατρία της Ύδρας, έστειλε στα παράλια της Μάνης τον Μ. Δέμπη με προκηρύξεις προς τον λαό με τις οποίες τον καλούσαν να εκλέξει πληρεξουσίους. Η επίθεση του Ρίκορντ και των Καποδιστριακών κατά του Μιαούλη άρχισε στις 27 Ιουλίου / 8 Αυγούστου .
Την επομένη ο Νικηταράς με εξακόσιους στρατιώτες πέρασε στο νησί. Στις 29 Ιουλίου/10 Αυγούστου, η φατρία της Ύδρας έστειλε στο Κρανίδι τον Παπαθανασόπουλο για να ξεσηκώσει τους κατοίκους και να επιτεθούν μαζί με τους Υδραίους στον Πόρο, αλλά εκδιώχθηκε, και οι αποκλεισμένοι Υδραίοι ναύτες, ανατίναξαν την κορβέτα ΝΗΣΟΣ ΣΠΕΤΣΩΝ, και τον ΑΓΑΜΕΜΝΩΝΑ της Μπουμπουλίνας και κατέφυγαν στο Μπούρτζι.
Ό πράκτωρας Πολυζωίδης στο φυλλο 41 του «Απόλλωνα» (29 Ιουλίου 1831) άγραφε: «Οί διοικηταί τών συμμαχικών μοιρών εγνώρισαν ότι τά είς Πόρον γενόμενα δεν ειν' έργον αξιωματικών τίνων αποπλανημένων, αλλά συνέπεια της στερεάς αποφάσεως πολλών κοινοτήτων τ νά υπερασπίσουν τά δίκαια των και τά του έθνους όλου κατά του αυθαιρέτου. Αντί. νά εύρουν ίχνη πειρατείας, παρετήρησαν λαμπρά ίχνη τής ευταξίας, και τρανά δείγματα ενός εθνικού ομοφώνου κινήματος. Είδον άνδρας τους οποίους έμαθον νά σέβωνται έκ της ιστορίας, και επί κεφαλής των τον ένδοξον ναύαρχόν μας, το μέγα καύχημα της Ύδρας, το σεβασμιώτερον όνομα της νέας Ελλάδος. Εις τοιαύτην κατάστασιν εύρον τά κατά τον Πόρον, και έκ τοιαύτης όψεως τά έθεώρησαν, και θέλουν τά παραστήσει περαιτέρω οί προστάται της εθνικής μας ελευθερίας». Ο Πολυζωίδης προέβλεπε ότι «τό έθνος θά έκτεθη είς νέας δοκιμασίας», αν γίνόταν προσπάθεια να καταπνιγεί το «φιλελεύθερον φρόνημα του Εθνους» και προέβλεπε ρήξη. «Λεν άρνούμεθα οτι τοιαύτα τινά έμπορούν νά συμβούν εν μέρει. Άλλά τις θά είναι ό αίτιος; Τις θέλει δώσει τήν πρώτην άφορμήν; Οχι βέβαια το έθνος, ή μέρος τού έθνους. Επειδή το έθνος έως τώρα μετεχειρίσθη νόμιμα και ειρηνικά μέσα είς εκφρασιν των χρειών του, προταίτιος θά είναι ό νύν κατά δυστυχίαν έπι κεφαλής τών πραγμάτων ευρισκόμενος, όστις ανένδοτος είς τάς προτάσεις τού έθνους, αποφασίζει νά θυσιάσει τό πάν είς τό είδωλον τής φιλαρχίας του, και με τήν χρήσιν μισθωτών βραχιόνων νά στηρίξει τον δεσποτισμό ν του. Οί Έλληνες ήνοιξαν τά ομματά των δεν γίνονται όργανα τών σκοπών ενός άτομου, τό όποιον δεν έσυμμετείχε ποτε τής τύχης και τών αγώνων των. Ελληνες! Ό άγών, του οποίου τό σύνθημα έδωκαν πρώται αί νήσοι του Αιγαίου, και πρωτίστη ή ένδοξος "Υδρα, είναι άγών εθνικός, άγών νόμιμος, άγών δικαιοσύνης, φωτισμού, άπολυτρώσεως, άναστάσεως τής Ελλάδος. Έντιμοι και μακάριοι όσοι τον ένισχύσητε. Ατιμοι και ιερόσυλοι όσοι τον πολεμήσητε, και όχι πολίτε. Στοχάσθητε, Έλληνες, ότι έχετε ένα παλαιόν σαπημένον άσκόν έμπροσθέν σας, εν φύσημα, μία φωνή, έκβαλμενη με τόνον άπό τό στόμα σας, αρκεί νά τον διαρρήξει".
Ο Μιαούλης περίμενε μέχρι την 31 Ιουλίου / 12 Αυγούστου να γίνει η Επανάσταση με την επιστροφή από το Ναύπλιο, των αγγλογάλλων «συμμάχων», αλλά επειδή λιποτακτούσαν οι άνδρες του, παγίδευσε τα πλοία, και την 1/13 Αυγούστου, δραπέτευσε και αυτός για να σώσει το τομάρι του, ανατινάζοντας την κορβέτα ΥΔΡΑ πρώτα, και την φρεγάτα ΕΛΛΑΣ , ενώ αμέσως μετά, ο Γκ. Αμπάτι ανατίναξε το φρούριο του Ναυστάθμου.
Ο Μιαούλης με τον Ιωάννη Κριεζή διέφυγαν με πλοιάριο στην Ύδρα.
Η ΚΑΡΤΕΡΙΑ και το παλαιό δίκροτο ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ σώθηκαν επειδή ο Μυκονιάτης ναύτης Γιώργος Γαλασίδης κι ένας στρατιώτης, κολυμπώντας πρόλαβαν την τελευταία στιγμή να αποκόψουν τα φυτίλια. Ο Κανάρης, ανέφερε αμέσως στον Κυβερνήτη: «Ὁ Μιαούλης παρέδωκεν εἰς τάς φλόγας τήν Ἑλλάδα καί τήν κορβέτα Ὓδρα˙ εἴθε νά παραδωθῆ τό ὄνομα τοῦ αὐτουργοῦ τοιαύτης πράξεως βαρβαροτάτης εἰς αιώνιον ανάθεμα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου