Το κόλπο ντε φάβα με τη δίκη Κολοκοτρώνη του 1834

Η θλιβερή επέτειος , είναι στις 26 Μαΐου με το παλιό, 7 Ιουνίου με το Παπικό ημερολόγιο. Για το Λονδίνο, η απόφαση ανακοινώθηκε στις 7 Ιουνίου.
 Η απόφαση στο τέλος για κάθε ομιλούντα την ελληνική αναφέρει:
«Εξεδόθη και εδημοσιεύθη εν Ναυπλίω την εικοστήν έκτην Μαΐου του χιλιοστού οκτακτοσιοστού τριακοστού τετάρτου έτους». 
Αλλά, οι «ιστορικοί» του διαδικτύου και οι «ιστοριοφίδες» της ιστοσελίδας της Χρυσής Αυγής έχουν δικό τους τρόπο υπολογισμού των επετείων. 
Την απόφαση υπέγραψαν ο Υδραίος Βούλγαρης, ο Φαναριώτης Σούτζος και ο Φραγκούλης. 

Η «μαύρη επέτειος» δίνει την ευκαιρία στους «ρουφιανοπατριώτες» της Στοάς και όλο τον συρφετό της αργυρώνητης Ψωροελίτ, να καταριέται την «κακιά Βαυαροκρατία». Για όλα έφταιγαν οι «Βαυαροί» και όχι οι άγγλοι και όχι η Στοά. Και ο διδάσκαλος της Στοάς της Ζακύνθου Κόντε Ρώμας και ο συγγενής του Βρεδ ήσαν μεταξύ των 44 μαρτύρων κατηγορίας. 

Την «Συνομωσία» υποτίθεται ότι την οργάνωνε ο Ρώμας, στα πλαίσια μιας πρόσκαιρης αντιπαλότητας στο Ναύπλιο, της αγγλικής πολιτικής με την "Αντιβασιλεία", αλλά δικάστηκαν οι «Ναπαίοι» οι «Καποδιστριακοί», και όχι ο Ρώμας.

 Το Δικαστήριο ήταν ο αρχισυντάκτης του «Απόλλωνα» της Ύδρας, ο συνομώτης για την δολοφονία του Καποδίστρια Τάσσος Πολυζωίδης και ο ελληνομαθείς Άγγλος Πράκτορας Εδουάρδος Μάνσον, που ήταν το μεταφραστικό του Απόλλωνα. Μαζί τους ο Δημήτριος Σούτζος εξάδελφος του Παναγιώτη και του Αλέξανδρου. 

Η απόφαση διαπίστωνε την «ειλικρίνειαν και την έλλειψιν προμελετημένου ψεύδους» των ψευδομαρτύρων και ότι «καμμία εξαίρεσις κατά των μαρτύρων της κατηγορίας δεν απεδείχθη νομικώς και ότι τα μονομερώς κατ' αυτών λεγόμενα πρέπει να θεωρηθούν ως ελλείποντα πάσης νομικής βαρύτητος»
 και αποφάσισε να καταδικαστούν εις θάνατον, ως ένοχοι εσχάτης προδοσίας
 ο Δημητριος Πλαπούτας και Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και να καταδικαστούν εις τα δικαστικά έξοδα ήτοι χιλίας τεσσαράκοντα επτά δραχμάς και λεπτά εννενήκοντα τρία.

 Η απόφαση ανέφερε στη συνέχεια:

 -Η παρούσα απόφασις θέλει εκτελεσθή εις την εκτός του Φρουρίου Ναυπλίου πλατείαν 
-Οι καταδικασθέντες κρίνονται άξιοι της Βασιλικής χάριτος, την οποίαν θέλει ζητήσει επισήμως το Δικαστήριον από την Αυτού Μεγαλειότητα
 -Αναβάλλεται η εκτέλεσις της παρούσης αποφάσεως μέχρι της εκβάσεως της περί της χάριτος αιτήσεως. 

Ο Όθωνας μετέτρεψε την απόφαση στις 30 Μαΐου σε εικοσαετή κάθειρξη και ο Κολοκοτρώνης ειπε το συγκονιστικό. «Θα τον γελάσω τον μεγαλειότατο γιατί δεν θα ζήσω τόσο». 

Η Υπόθεση αυτή και η παρεπόμενη "δίκη των δικαστών" είναι 
η κολυμπήθρα του  Σιλωάμ για την αγγλοκρατία. 
Συνήγορος υπεράσπισης του Πλαπούτα ειχε αναλάβει το τέκον της Στοάς του Λονδίνου Χριστόδουλος Κλωνάρης φανατικός αντικαποδιστριακός και φανατικός φίλος του Μαυροκορδάτου. 
Ο Μαυροκορδάτος που παρακολουθούσε τη δίκη είπε στον Οθωνα ότι οι κατηγορούμενοι έπρεπε να Αθωωθούν. 
Ο Πολυζωίδης ήταν το φερέφωνο του Μαυροκορδάτου.
 Η συμμορία των πρακτόρων και των δολοφόνων του Καποδίστρια εμφανίζει τη δίκη ως δείγμα της εθνικής της σκέψης και αναδεικνύει το κάθαρμα Πολυζωίδη ως «εθνικό δικαστή», και η «καλή» και «συνταγματική» αγγλοκρατία βρίζει την κακή και αυταρχική βαυαροκρατία που χρωστούσε και εκείνη στον Ρότσιλντ. 

ΥΓ. Πάντως μέσα από την δίκη βρέθηκε και ο Ιστορικός της Αγγλοκρατίας Ιωάννης Φιλήμων.