tag:blogger.com,1999:blog-42944471185295709812024-03-14T11:50:11.339-07:001821.Καποδίστριας1821.Καποδίστριας.Επανάσταση.Φιλόγενος Στοά.Φιραρής.Φιλική Εταιρεία.Σπύρος Χατζάραςhttp://www.blogger.com/profile/03286926152227074753noreply@blogger.comBlogger199125tag:blogger.com,1999:blog-4294447118529570981.post-85117726417451640312023-01-15T03:31:00.002-08:002023-01-15T03:31:37.435-08:00Η πρωταπριλιάτικη και ανύπαρκτη Φιλική Εταιρεία και τα ψέματα της Στοάς και των δολοφόνων του Καποδίστρια για την δήθεν άρνηση του Καποδίστρια να αποδεχτεί την πρόταση του Ξάνθου να αναλάβει αρχηγός της δικής του Οργάνωσης στο όνομα της ανύπαρκτης και πρωταπριλιάτικης Φιλικής Εταιρείας<p> </p><p><span style="color: #cc0000; font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><b> </b></span></p><span style="color: #cc0000; font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><b>Η Φιλική Εταιρεία, ιδρύθηκε την Πρωταπριλιά του 1834 στο Ναύπλιο , από τον Μινχάουζεν Ιωάννη Φιλήμονα, που φωτίστηκε από τη Στοά της Ζακύνθου. </b></span><div><span style="color: #cc0000; font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><b>Συμμετείχαν ο πεθαμένος Νικόλαος Σκουφάς, ο Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος , </b></span><b style="color: #cc0000; font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;">ο Άγγλος Πρόξενος Ντόουσον , και ο Κόντες Ρώμας, ενω </b><b style="color: #cc0000; font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;">ο Αθανάσιος Τσακάλωφ που δεν ήταν πλέον στην Ελλάδα αλλά στη Ρωσία συμμετείχε με τηλε-διάσκεψη, </b></div><div><span style="color: #cc0000; font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><b> </b></span></div><div><span style="color: #cc0000; font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><b>Στη συνέχεια επανιδρύθηκε αναδρομικά στις 14 Σεπτεμβρίου 1814 σε μια ταβέρνα της Οδησσού, με έμπνευση της Μεγάλης Στοάς των Αθηνών, από τον Νικόλαο Σκουφά, τον Παναγιώτη Αναγνωστόπουλο και τον Αθανάσιο Τσακάλωφ που δεν ήταν εκεί αλλά στο Παρίσι, και συμμετείχε και πάλι με τηλε-διάσκεψη. </b></span><div><span style="color: #cc0000; font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><b><br /></b></span></div><div><span style="color: #cc0000; font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><b> Η Φιλική Εταιρεία, επανιδρύθηκε για τρίτη και φαρμακερή φορά από την Μεγάλη Στοά των Αθηνών τον Μάρτιο του 1839, από τον Μινχάουζεν Ιωάννη Φιλήμονα και το τέκνο της Στοάς της Λευκάδας, Μανολάκη Ξάνθο, ενώ διεγράφη αναδρομικά ο Αναγνωστόπουλος επειδή επέμενε να μην γράφεται στη Στοά.
</b></span></div><span style="font-size: x-large;"><u><b><span style="font-family: Roboto Condensed;"><i><div><span style="font-size: x-large;"><u><b><span style="font-family: Roboto Condensed;"><i><br /></i></span></b></u></span></div>Γ</i></span></b></u></span><u style="font-size: xx-large;"><b><span style="font-family: Roboto Condensed;"><i>ράφει ο Σπυρίδων Χατζάρα</i></span><span style="font-family: Roboto Condensed;"><i>ς</i> </span></b></u></div><div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><b><i>
Στο διαδίκτυο, αντιγράφοντας το «μασονικό» ΙΣΤΟΡΙΚΟN ΕΠΕΤΕΙΟΛΟΓΙΟN του 7ου Επιτελικού Γραφείου του Γενικού Επιτελείου Στρατού, γράφουν οι δοξάζοντες την Στοά και την ρουφιανοκρατία ότι στις 15 Ιανουαρίου 1820, «ο Καποδίστριας, εκτιμώντας ότι μπορούσε να προσφέρει περισσότερα στον Αγώνα από την θέση του Υπουργού Εξωτερικών του Τσάρου και αμφιβάλλοντας για τις δυνατότητες της Φιλικής Εταιρείας, δεν αποδέχεται την πρόταση του Ξάνθου να αναλάβει την ηγεσία της τελευταίας».</i></b></span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="color: #990000; font-family: Roboto Condensed; font-size: x-large;"><b><i>Λοιπόν, ο Ξάνθος, πήρε ειδική σύνταξη από τον Μαξ Ρότσιλντ το 1843, ως επιβράβευση, επειδή ισχυρίστηκε ψευδώς μετα την δολοφονία του Εθνάρχη , ότι Εκείνος πρότεινε στον Καποδίστρια να αναλάβει αρχηγός της οργάνωσης της οποίας όμως ήταν ΗΔΗ ο Αρχηγός.</i></b></span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="color: #990000; font-family: Roboto Condensed; font-size: x-large;"><b><i></i></b></span><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><b>Η τρισυπόστατη ΑΡΧΗ της Παλιγγενεσίας ήταν ο Κωνσταντίνος Υψηλάντης, ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος ο Φιραρής και ο Ιωάννης Καποδίστριας .</b> </span></div><div><span style="color: #990000; font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><b> Μετά τον θάνατο των δύο από την «Αγία Τριάδα» απέμεινε μόνος αρχηγός ο Ιωάννης Καποδίστριας, τον οποίο ουδέποτε συνάντησε στην Αγία Πετρούπολη ο Ψεύτης και πλαστογράφος της Στοάς, Μανωλάκης Ξάνθος.</b></span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><b> Ο «ψευτοσυναρχηγός», έφθασε στη Μόσχα «τον Δεκέμβριο του 1819», και αναχώρησε για την Αγία Πετρούπολη στις «αρχές το Ιανουαρίου»</b>. </span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"> Ο Ξάνθος που δεν έδωσε ημερομηνίες στις διάφορες εκδοχές απομνημονευμάτων ισχυρίστηκε ότι έγινε δεκτός από τον Καποδίστρια, δύο μέρες μετά την να άφιξή του στην Αγία Πετρούπολη.</span></div><div><span style="color: #cc0000; font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><b> Ο Τέκτων Εμμ. Πρωτοψάλτης, πρότεινε εσφαλμένα ως ημερομηνία συνάντησης, την Πέμπτη 15η Ιανουάριου. </b></span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"> Το ταξίδι από τη Μόσχα στην Αγία Πετρούπολη είναι σήμερα με το τραίνο μερικές ώρες. Τότε, κράταγε από δύο μέχρι οκτώ μέρες.</span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"> Ο Ξάνθος, στα «κακοήθη ψεύδη» του, ισχυρίζεται πως, εφοδιασμένος με συστατική επιστολή του Άνθιμου Γαζή, έφτασε στην Αγία Πετρούπολη, στις 15 Ιανουαρίου του 1820 και την επομένη, 16 του μήνα, υπέβαλε αίτηση να δει τον Καποδίστρια.</span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"> Πότε υποτίθεται ότι τον δέχτηκε ο Καποδίστριας δεν θυμόταν.</span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><b> Ο Καποδίστριας, στο υπόμνημά του προς τον Τσάρο Νικόλαο, δεν αναφέρθηκε καθόλου στην επίσκεψη Ξάνθου, ενώ αναφέρθηκε στον Καμαρινό, ο οποίος μάλιστα του είχε δημιουργήσει αρκετά προβλήματα</b>. </span></div><div><span style="color: #990000; font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><b> Είναι επομένως εύλογο να υποθέσουμε ότι ο Καποδίστριας δεν αναφέρθηκε σε αυτήν όχι επειδή ήθελε να την κρύψει αλλά γιατί δεν έγινε. </b></span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><b>Η επιφύλαξη για το αν συναντήθηκε ο Ξάνθος με τον Καποδίστρια, η επικοινώνησε μόνο μέσω του Καντιώτη-«Αγαπητού», πηγάζει από το γεγονός ότι καμιά άλλη πηγή δεν αναφέρεται σε αυτήν.</b> </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"> Άλλωστε, πρώτη διατύπωσε αμφιβολία για το αν έγινε η συνάντηση, η καθηγήτρια Ελένη Κούκου. </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><b><span style="color: #990000;"> Ο Ξάνθος , και η παρουσία του στην Αγία Πετρούπολη, δεν συνδεόταν με την αναζήτηση αρχηγού , ούτε με την «μύηση» και με την συμμετοχή στην «Εταιρία των Φιλικών», του Καποδίστρια και του Αλέξανδρου Υψηλάντη, αλλά με την ίδρυση από τους εμπόρους της Μόσχας, της «Φιλομούσου και Φιλανθρώπου Γραικικής Εμπορικής Εταιρίας», τους οποίους και εκπροσωπούσε.</span></b></span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><b> Από την αλληλογραφία Ξάνθου-Κομιζόπουλου, προκύπτει ότι στις 15 Μαρτίου 1820, ο «Ξενοφωντίδης» -Παξιμάδης, ολοκλήρωνε τη συγγραφή του καταστατικού, το οποίο θα το έστελναν στη συνέχεια στην Αγία Πετρούπολη, και το οποίο θα έπρεπε να το παρουσιάσουν στον «Ευεργετικό», δηλαδή στον Καποδίστρια</b>. </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><b><span style="color: #cc0000;"> Επομένως, αφού η αποστολή του Ξάνθου ήταν να παρουσιάσει το Καταστατικό της «Φιλομούσου και Φιλανθρώπου Γραικικής Εμπορικής Εταιρίας», στον Καποδίστρια το οποίο δεν ήταν έτοιμο ούτε τον Μάρτιο, είναι αδύνατο να τον συνάντησε τον Ιανουάριο</span></b>. </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"> Ο Αναγνωστόπουλος ,αφηγήθηκε στον Φιλήμονα, έναν διάλογό του με τον Υψηλάντη, όταν τον συνάντησε στο Κισινιέφ, ως απεσταλμένος του Κέντρου της Πίζας, και ο Υψηλάντης του είχε ειπεί :
<b>«Αναδεχθείς την πρότασιν την οποίαν μ’ εκάματε δια του Ξάνθου και πληροφορούμενος τα μετά του Καποδίστρια συμβάντα εξηγήθην με τούτον και μείναμε σύμφωνοι σ’ όλα.»</b></span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;">
Ο Αναγνωστόπουλος ρώτησε : <b>«Γιατί ο Ξάνθος απεπέμφθη από τον Καποδίστρια»; και ο Υψηλάντης απάντησε : «Διότι ο Καμαρινός είπε πολλά εναντίον σας». </b></span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;">
Αυτή είναι η μόνη αναφορά για πιθανή έμμεση επαφή του Καποδίστρια με τον Ξάνθο. Το "απεπέμφθη" μάλλον σημαίνει οτι δεν έγινε δεκτός </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"> Η φράση, «πληροφορούμενος τα μετά του Καποδίστρια συμβάντα» , αναφέρεται στην αποπομπή του Ξάνθου, και όχι σε συνάντηση. </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"> Η «Γραικική Εμπορική Εταιρία» , η «Φιλογενική Κάσσα» , ήταν ένα από τα αντικείμενα συζήτησης κατά τη διάρκεια των «πολλών εβδομάδων», που διήρκεσε η μύηση Υψηλάντη και στην οποία δεν συμμετείχε ο Ξάνθος. </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"> Το καταστατικό της , εξετάστηκε στην τελευταία φράση, μετά τις 20 Μαρτίου, όπως μας βεβαιώνει, η αλλαγή του χαρακτηρισμού του επικεφαλής, από «Εταιρίαρχος», σε Γενικό Έφορο. </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"> Αυτή η εκδοχή επιβεβαιώνεται και από τον Καποδίστρια, ο οποίος στο υπόμνημά του προς τον Τσάρο Νικόλαο, σημείωνε : <b>« μου έδειξε τότε (ο Υψηλάντης) ένα έγγραφο με το οποίο προτείνετο η ίδρυση μιας Εταιρίας με σκοπό τη συλλογή χρημάτων, με συνδρομές, που θα κατετίθεντο σε τράπεζα, για ένα χρησιμοποιηθούν για την απελευθέρωση της Ελλάδας, και μου ζήτησε να του εκφράσω τη γνώμη μου».</b> </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"> Επομένως όταν έφθασε το καταστατικό στην Αγία Πετρούπολη μετά τις 25 Μαρτίου ο Ξάνθος ζήτησε από τον Καντιώτη-«Αγαπητό να συναντηθεί με τον «Ευεργετικό» , απεπέμφθη και παρουσίασε το Καταστατικό στον Υψηλάντη, ο οποίος το έδειξε στον Καποδίστρια για να το εγκρίνει. </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"> Ο Τέκτων ακαδημαϊκός Εμμ. Γ. Πρωτοψάλτης, ανέφερε, ότι μετά από συνεννόηση του Υψηλάντη, με τα μέλη της Εταιρίας στη Μόσχα, «ετέθη σε λειτουργία η «Φιλόμουσος και Φιλάνθρωπος Γραικική Εμπορική Εταιρία», δια της οποίας ηλπίζετο να συγκεντρωθούν πολλά εκατομμύρια για την Εθνικήν Κάσσαν» , την οποία ο Υψηλάντης σε επιστολή του τον Ιούλιο του 1820, ονόμαζε </span><span style="font-family: "Roboto Condensed";"><span style="color: #990000; font-size: x-large;"><b>«Φιλογενική Κάσσαν»</b></span></span><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;">, γράφοντας: </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><b> «Εντιμότατοι και ευγενέστατοι κύριοι Επίτροποι της εν Μόσχα Φιλογενικής Κάσσας».</b> </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"> Για το ακριβή ρόλο του Ξάνθου πρέπει να πούμε τα ακόλουθα: Ο «Απόστολος της Μόσχας» , στην Κωνσταντινούπολη Νικόλαος Σκουφάς, πέθανε τις 31 Ιουλίου 1818. Όσο καιρό ήταν άρρωστος, η ομάδα του, είχε γίνει μπάχαλο.
Ο Ξάνθος ,ήθελε να γίνει «χαλίφης στη θέση του χαλίφη», και τσακωνόταν με τον Αναγνωστόπουλο, ο Γαλάτης απαιτούσε να αναγνωρίσουν εκείνον αρχηγό, και ο Χρυσοσπάθης που είχε την «επαφή» με τη ρωσική πρεσβεία ,μέσω του Γαβριήλ Κατακάζη , είχε δημιουργήσει δική του ομάδα. </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"> «Μέσα από τα σπλάχνα της «Εταιρίας», ξεφύτρωσε στην Κωνσταντινούπολη, μια « νέομορφος», εταιρία της οποίας διευθυντές ήσαν, «φιλόδοξοι κεφαλαί μέχρις εσχάτης κουφότητος», «άνθρωποι επιρρεπείς στις καινοτομίες», « άνθρωποι. που δεν ήξεραν τίποτα αλλά ήθελαν να δείχνουν ότι ήξεραν πολλά», που «ραδιουργούσαν » και δυσφήμιζαν την αδελφότητα ότι είχε χάσει την ευθεία οδό και ότι χρειαζόταν αναμόρφωση.
Επειδή δε κάθε νεωτερισμός γοητεύει, πέτυχαν να τους παραδεχθούν μερικοί επιπόλαιοι, και απέδωσαν τα ίδια σημεία, τις ίδιες λέξεις, και της ίδιας λειτουργίες εκτός από μερικές ασήμαντες μεταβολές», έγραφε ο Φιλήμων. </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"> Μπροστά σε αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση, που απειλούσε την όλη προσπάθεια, και ενώ από την αγγλική και την αυστριακή πρεσβεία είχε ενημερωθεί η Υψηλή Πύλη, ότι η Ρωσία έστελνε «Αποστόλους» στην Πελοπόννησο, δόθηκε μέσω του ρώσου προξένου στη Σμύρνη Δεστούνη , εντολή από τη Μόσχα στον Τσακάλωφ, που βρισκόταν σε περιοδεία στην Σμύρνη και το Αϊβαλή, να σπεύσει στην Κωνσταντινούπολη, για να λύσει το πρόβλημα «Χρυσοσπάθη», που είχε κάνει δική του καρμπονάρικη οργάνωση, και να αποτρέψει την καταστροφή του μηχανισμού. </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"> Οι «απόστολοι», ήσαν ο Αναγνωσταράς, ο Δημητρακόπουλος, ο Περραιβός και ο Φαρμάκης, που θα κατέβαιναν από τη Ρωσία στην Κωνσταντινούπολη και θα πήγαιναν στην Ελλάδα.</span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"> Οι κίνδυνοι για την οργάνωση προήρχοντο εκτός από τον Χρυσοσπάθη, από τον Γαλάτη και ακολούθως από τον καυγά των Ξάνθου- Αναγνωστόπουλου. </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"> O Ξάνθος μέχρι το 1818 δεν είχε δει ποτέ του τον Τσακάλωφ. Ούτε ο Σκουφάς ήξερε τον Τσακάλωφ.
O Ξάνθος όμως ήξερε τον Σκουφά από την Οδησσό . </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;">Ξανασυναντήθηκαν το Μεγάλο Σάββατο του 1818 που έπεφτε στις 13 του Απρίλη, στην εκκλησία. </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"> Ο Σκουφάς μαζί με τον Αναγνωστόπουλο και τον Λουριώτη έμεναν ακόμα στο καράβι που τους μετέφερε από την Οδησσό. </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;">Ο Τσακάλωφ, επέστρεψε από την Σμύρνη στην Κωνσταντινούπολη στις 25 Ιουλίου, έξι μέρες πριν τον θάνατο του Σκουφά, και αφού προσέλαβε στην «Αρχή» της Οργάνωσης της Κωνσταντινούπολης, τον Παναγιώτη Σέκερη από τον «Φοίνικα» , του Μαυροκορδάτου, περίμενε να επιστέψουν από τη Ρωσία οι οπλαρχηγοί, Αναγνωσταράς, Φαρμάκης, Περραιβός και Παναγιώτης Δημητρακόπουλος, οι οποίοι είχαν τις οδηγίες τους από τη Μόσχα, και τους μετέφερε το μήνυμα, ότι η γραμμή της Εταιρίας ήταν, «να μη φανεί ούτε γιδοκλέφτης», στην Πελοπόννησο. </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;">Όταν έφυγαν οι οπλαρχηγοί, ο Τσακάλωφ , πήρε νέα εντολή μέσω του Μόστρα που δούλευε στην Ρωσική Πρεσβεία να διώξει από την Κωνσταντινούπολη, τα ορφανά του Σκουφά, τον Αναγνωστόπουλο, και τον Ξάνθο. </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"> Από την αφήγηση Αναγνωστοπούλου, στο πρώτο δοκίμιο του Φιλήμονα, γνωρίζουμε ότι το πρώτο θέμα που συζήτησε ο Τσακάλωφ με τους Ξάνθο- Αναγνωστόπουλο Τσακάλωφ ,ήταν το τι θα γίνει με τον Γαλάτη και αποφάσισαν να τον οδηγήσουν στη Μάνη για να κρατηθεί είτε από τον Μαυρομιχάλη είτε από τον Μούρτζινο. </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;">Σε κάθε περίπτωση που θα δημιουργούσε κίνδυνο θα τον σκότωναν αμέσως. </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;">Το «πρόβλημα Γαλάτης» το ανέλαβε προσωπικά ο Τσακάλωφ , αφού φαίνεται ότι είχε συγκεκριμένες οδηγίες . Στις συζητήσεις που έγιναν μετά τον θάνατο του Σκουφά , ο Τσακάλωφ πρότεινε στους άλλους δύο να φύγουν από την Κωνσταντινούπολη .</span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;">Ο Τσακάλωφ, έπεισε και τον Χρυσοσπάθη να πάει τελικά στην μέσα και έξω Μάνη.</span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"> Έτσι, στις 22 Σεπτεμβρίου 1818, διαλύθηκε η ομάδα Σκουφά, και το Κέντρο της «δεύτερης οργάνωσης», στην Κωνσταντινούπολη, πέρασε ομαλά στους ανθρώπους του Φοίνικα. Τον Σέκερη.</span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"> Μετά από αυτά, έστειλε τον Αναγνωστόπουλο στις ηγεμονίες στη θέση του Γαλάτη, τον Ξάνθο, που είχε καπαρώσει το Ταμείο, τον έστειλε στο πουθενά, στο Πήλιο για να αφήσει το Αρχείο στον Άνθιμο Γαζή.</span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;">Ο Λουριώτης, στάλθηκε στο Λιβόρνο , δίπλα στους Ζωσιμάδες, με τους οποίους συνεργαζόταν για την επανάσταση ο γιαννιώτης λόγιος Αναστάσιος Μοσπινιώτης.
Ο Τσακάλωφ παρέμεινε στην Κωνσταντινούπολη, για να λύσει το ζήτημα Γαλάτης. </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;">Ο Παναγιώτης Δημητρακόπουλος, γύρισε στην Κωνσταντινούπολη το Νοέμβριο, κομίζων την επιστολή τον Πετρομπέη προς την Αρχή και τις αναφορές Αναγνωσταρά, Φαρμάκη, Περραιβού προς την Μόσχα, και λίγες μέρες μετά αναχώρησε ξανά μαζί με τον Τσακάλωφ και τον Γαλάτη, προς την Πελοπόννησο.
Ο Δημητρακόπουλος ήταν που πυροβόλησε τον Γαλάτη.</span></div><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><b>ΥΓ. Οι «καλοθελητές» ρουφιάνοι και ηλίθιοι της Στοάς που
κάνουν τον έξυπνο προσπαθούν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>να
χρησιμοποιήσουν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ως «αποδεικτικό
στοιχείο» της «ιστορίας» των δολοφόνων του, το υπόμνημα του Καποδίστρια προς
τον Τσάρο Νικόλαο, που<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ήταν ένα πολιτικό
κείμενο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με το οποίο απέκρουε τις κατηγορίες
του Λονδίνου ότι αυτός οργάνωσε την ελληνική επανάσταση.<o:p></o:p></b></span></p>
<p class="MsoNormal"><b style="font-family: verdana;">Η προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί ως αποδεικτικό στοιχείο της
ιστορίας των δολοφόνων του, είναι αφενός μεν αλητεία αφετέρου ανοησία. Για να «πειστούν», τα παπαγαλάκια της Στοάς
ο Καποδίστριας θα έπρεπε να γράψει στον Τσάρο:
«Έχουν δίκιο οι Άγγλοι Μεγαλειότατε . Σας εξαπάτησα και σας έκλεψα. Δέκα
χρόνια καταχράστηκα της εμπιστοσύνης σας και των χρημάτων σας και τα Προξενεία
που δημιούργησα στην Τουρκία ήταν
επαναστατικά Κέντρα της Επαναστάσεως που προετοίμαζα».</b></p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p></div>Σπύρος Χατζάραςhttp://www.blogger.com/profile/03286926152227074753noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4294447118529570981.post-88414823187981323112022-07-09T21:31:00.007-07:002022-07-09T21:31:43.981-07:0010/21 Ιουλίου 1774.Υπογράφηκε η συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc1YEkws0II0cejuSTUxfbfOpikEZbOsJSm6WQyU81HLjwL0-9ulHpl5_ZY-6Sq8l5UTKOQZJdqBli-QzmGuTM-OutKoKyWyElstZDsUY2ZsJTpEaXsF-P-iHlKrY5gZC5OrVAptjjkS0/s400/KIOYTSOYK.jpg" style="color: #538cd6; display: block; padding: 1em 0px; text-align: center; text-decoration-line: none;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="400" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc1YEkws0II0cejuSTUxfbfOpikEZbOsJSm6WQyU81HLjwL0-9ulHpl5_ZY-6Sq8l5UTKOQZJdqBli-QzmGuTM-OutKoKyWyElstZDsUY2ZsJTpEaXsF-P-iHlKrY5gZC5OrVAptjjkS0/w400-h300/KIOYTSOYK.jpg" style="border: none; position: relative;" width="400" /></a><p> <span style="font-family: helvetica; font-size: large;">Σαν σήμερα, (με το Ιουλιανό ημερολόγιο) , υπογράφηκε σε ένα χωριό της Βουλγαρίας κοντά στην Σιλιστρία , το Κιουτσούκ Καϊναρτζή, που τώρα λέγεται Καϊνάρτζα και έχει 783 κατοίκους), η συνθήκη με την οποία τερματίστηκε ο 6ος Ρωσο-τουρκικός πόλεμος. </span></p><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;">Την υπέγραψαν ο στρατάρχης Ρουμιάντσεφ και ο Αχμέτ Ρεσμί Εφεντη , που αντικατέστησε τον Βεζύρη Μουχσινζάντε Μεχμέτ Πασά, ο οποίος αρρώστησε ξαφνικά κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων της υπογραφής της Συνθήκης του Κιουτσούκ Καϊναρτζή και τον πήγαν στην Κωνσταντινούπολη ξαπλωμένο σε φορείο. Πέθανε στον δρόμο στις 4 Αυγούστου 1774.</span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><b>Ο Αχμέντ, είχε γεννηθεί από Έλληνες γονείς στο Ρέθυμνο το 1700</b>. Ο Αχμέντ Ρεσμί Εφέντι ήταν ο Οθωμανός πρέσβης στη Βιέννη το 1757– 1758 και πρώτος Οθωμανός πρέσβης στο Βερολίνο το 1763 – 1764. Το 1768 τοποθετήθηκε Πρέσβης στη Ρωσία και πέρασε 6 χρόνια στο μέτωπο στη Βουλγαρία. Από το 1765 ήταν συνδεδεμένος με τον Μουχσινζάντε Μεχμέτ Πασά που ήταν Βεζύρης μέχρι το 1768 αλλά καθαιρέθηκε και μέσω της κατάπνιξης της εξέγερσης στην Πελοπόννησο αλλά επανήλθε στα πράγματα και το 1771 ξανάγινε Βεζύρης με βοηθό στο μέτωπο τον Αχμέντ Ρεσμί Εφέντι πού στις αραβικές πηγές αναφέρεται ως Αχμέντ, ο γιος του Ιμπραήμ ο Κρητικός. </span><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"> Με τη Συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή, το Χανάτο της Κριμαίας απέκτησε την ανεξαρτησία του από τον Σουλτάνο, και οι Τατάροι της Κριμαίας, της Βεσσαραβίας και του Κουμπάν θα είχαν μόνο θρησκευτική σχέση από τον Σουλτάνο υπό την ιδιότητα του Χαλίφη. </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;">Η Ρωσία επέστρεψε στον Σουλτάνο 18 νησιά του Αιγαίου , καθώς και την Πελοπόννησο και αποχώρησε από τις Παρίστριες Ηγεμονίες, (Μολδαβία και Βλαχία) που επεστράφησαν μεν στον Σουλτάνο αλλά ετέθησαν σε ειδικό καθεστώς. </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"> Οι Τούρκοι παρέδωσαν στους Ρώσους τα Φρούρια Γενικαλέ, Κερτς, Αζοφ κ.ά. επί του Ευξείνου Πόντου. </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;">Η Ρωσία εξασφάλισε το δικαίωμα να διατηρεί στόλο στον Εύξεινο Πόντο, αποκτώντας το δικαίωμα της ελεύθερης ναυσιπλοΐας των υπό ρωσική σημαία εμπορικών πλοίων σ' αυτόν, καθώς και του ελεύθερου εμπορίου των Ρώσων υπηκόων στην οθωμανική επικράτεια. </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;">Η Ρωσία επέβαλε και το (ασαφές) δικαίωμα προστασίας των ορθόδοξων χριστιανών υπηκόων της Πύλης από τον Τσάρο. </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;">Η Οθωμανική αυτοκρατορία υποχρεώθηκε σε καταβολή εξόδων πολέμου, τεσσάρων εκατομμυρίων χρυσών ρουβλίων. </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"> Ο Σουλτάνος αναγνώρισε στη Ρωσία το δικαίωμα δημιουργίας ρωσικών προξενείων σε πόλεις της επιλογής της.</span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;">Τα Κείμενα της συνθήκης βρίσκονται στα ιταλικά τα ρωσικά και τα Τουρκικά. </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;">Ο Μεγάλος Βεζύρης Μουχσινζάτε Μεχμέντ Πασά και ο Αχμέντ Ρεσμί εφέντι υπέγραψαν τα τουρκικά και τα ιταλικά αντίγραφα της συνθήκης, ενώ ο Στρατάρχης . Ρουμιάνσεφ υπέγραψε τα ρωσικά και τα ιταλικά κείμενα. </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"> Τα ρωσικά, τα ιταλικά και τα τουρκικά είναι οι μόνες τρεις γλώσσες στις οποίες γράφτηκαν πρωτότυπα αντίγραφα της συνθήκης, και σε περίπτωση απόκλισης μεταξύ του ρωσικού και του τουρκικού κειμένου, θα επικρατούσε το ιταλικό κείμενο.</span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div>Σπύρος Χατζάραςhttp://www.blogger.com/profile/03286926152227074753noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4294447118529570981.post-800369223623089672022-07-08T23:18:00.003-07:002022-07-09T00:28:26.309-07:009 Ιουλίου 1816. Ο Καταστρεπτικός για την Ελληνική Επανάσταση και τους Φιλογενείς θάνατος του μέλλοντος βασιλιά των Ελλήνων Κωνσταντίνου Υψηλάντη
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd5aQ23qcMeP0jJLxeE8CKM4b2Y-py6KkZ5tQBTUNw7hGIVJGDjhRIj0AFbOmtULHm68LP9KFZohgcpB8HBJVYOOxy_aBFt5eONPSDTbCYKAnRIHzyIA-STZ2qdKAODvkype_K8lVm8kkw/s1600/Constantin-Ipsilanti.jpg" style="clear: left; color: #538cd6; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="524" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd5aQ23qcMeP0jJLxeE8CKM4b2Y-py6KkZ5tQBTUNw7hGIVJGDjhRIj0AFbOmtULHm68LP9KFZohgcpB8HBJVYOOxy_aBFt5eONPSDTbCYKAnRIHzyIA-STZ2qdKAODvkype_K8lVm8kkw/s320/Constantin-Ipsilanti.jpg" style="border: none; position: relative;" width="279" /></a><span style="font-family: helvetica; font-size: large;"><span face="verdana, sans-serif">Στις <b>9 Ιουλίου 1816</b> πέθανε σε ηλικία 56 ετών στο Κίεβο, μετά από ένα ταξίδι στην Αγία Πετρούπολη ο Κωνσταντίνος Υψηλάντης.</span><br /><span face="verdana, sans-serif"> </span></span><div><span style="font-family: helvetica; font-size: large;"><span face="verdana, sans-serif">Ο Κωνσταντίνος Υψηλάντης είχε μεταβεί την άνοιξη του 1816, στην Αγία Πετρούπολη για να ενεργοποιήσει τις υποσχέσεις που του είχε δώσει το 1806, ο Τσάρος Αλέξανδρος, για την απελευθέρωση των Ελλήνων, υποβάλλοντας ένα σχέδιο «για την Ανατολή». </span><br /><span face="verdana, sans-serif"><br /></span></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: large;"><span face="verdana, sans-serif"> Είναι απολύτως βέβαιο, ότι στις συζητήσεις αυτές συμμετείχε και ο Ιωάννης Καποδίστριας. </span><br /><span face="verdana, sans-serif">Δυστυχώς ούτε από το αρχείο Καποδίστρια ούτε από το αρχείο Υψηλάντη ούτε από τα ρωσικά αυτοκρατορικά αρχεία έχει φωτιστεί το περιεχόμενο αυτών των συνομιλιών. </span><br /><br /><span face="verdana, sans-serif">Ο Υψηλάντης είχε τρεις συναντήσεις με τον Τσάρο που κατέληξαν ανεπιτυχώς. Επέστρεψε στο Κίεβο όπου διέμενε όπου και πέθανε. </span></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: large;"><span face="verdana, sans-serif">Το ότι ο θάνατός του προκλήθηκε από την θλίψη του, μπορεί να μην είναι μόνο «ρομαντική» διατύπωση, αφού άλλωστε υπέφερε από την καρδία του, όπως και τα παιδιά του, Αλέξανδρος, Νικόλαος και Δημήτριος. </span><br /><span face="verdana, sans-serif">Ο ξαφνικός θάνατος του συζητήθηκε τότε σε όλη τη Ρωσία και παρουσιάστηκε ως «αρκετά μυστηριώδης» . </span><br /><span face="verdana, sans-serif">Ο Θάνατός του πάντως άφησε ακέφαλη την Ελληνική Επανάσταση αφού αυτός θα ήταν ο μέλλων βασιλεύς των Ελλήνων. </span></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: large;">Ο Κωνσταντίνος Υψηλάντης ως Μέγας Διερμηνέας πέτυχε την Ρωσσοτουρκική συμμαχία κατά των Γάλλων και δημιούργησε την Επτάνησο Πολιτεία.</span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: large;"> Στις 5 Μαρτίου, άρχισε η Ρωσσοτουρκική Κατοχή των Ιονίων Νήσων και στις 8 Μαρτίου 1799 διορίστηκε ηγεμών στης Μολδαβίας όπου παρέμεινε ως τις 4 Ιουλίου 1801. </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: large;">Την 1η Σεπτέμβριου του 1802 ανέλαβε την ηγεμονία της Βλαχίας όπου παρέμεινε ως τον Αύγουστο του 1806, οπότε ο Γάλος πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη Οράτιος Σεμπαστιάνι πέτυχε την καθαίρεση του επειδή, «υποστήριζε τη ρώσικη πολιτική» και «βοηθούσε τη σερβική επανάσταση». </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: large;">Ο Υψηλάντης αποστάτησε από τους Τούρκους και ανακηρύχτηκε από τους Βογιάρους Ηγεμών την Ενωμένης Βλαχίας και Μολδαβίας. </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: large;"><span face="verdana, sans-serif">Σε αντίποινα ο Σουλτάνος διέταξε τον αποκεφαλισμό του 80χρονου πατέρα του Αλέξανδρου και δήμευσε την περιουσία των Υψηλαντών . </span><br /><span face="verdana, sans-serif">Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης αποκεφαλίστηκε στις 13 Ιανουαρίου 1807.</span><br /><span face="verdana, sans-serif">Με την είσοδο στις ηγεμονίες των ρωσικών στρατευμάτων στις 27 Δεκεμβρίου 1806 αναγνωρίστηκε ως Ηγεμών της Ενωμένης Βλαχίας και Μολδαβίας από τους Ρώσους. </span></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: large;"><span face="verdana, sans-serif">Ο Υψηλάντης, υπήρξε και αυτός θύμα της συνθήκης του Τιλισίτ και υποχρεώθηκε να φύγει από το Βουκουρέστι στις 28 Αυγούστου 1807 και να μεταβεί στο Ιάσιο, από όπου υποχρεώθηκε να φύγει στις 17 Σεπτεμβρίου 1807 και να ζητήσει άσυλο στην Ρωσία. </span><br /><span face="verdana, sans-serif">Στον Κωνσταντίνο Υψηλάντη δόθηκε καταφύγιο στο Κίεβο. </span></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: large;">Για ένα μικρό χρονικό διάστημα το 1808 αναγκάστηκε να ζήσει στη Μόσχα χωρίς τα άλλα μέλη της οικογένειας. Στη Μόσχα ο Υψηλάντης συνεννοήθηκε με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο τον Φυραρή ο οποίος ηγείτο του μηχανισμού του «Φοίνικα» και από κοινού αποφάσισαν την συγκρότηση Επαναστατικής Εταιρείας με σκοπό την απελευθέρωση του Γένους. </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: large;">Σε αυτή την Συμφωνία προσχώρησε το 1811 ο Ιωάννης Καποδίστριας όταν επισκέφτηκε τον Μαυροκορδάτο στη Μόσχα.</span></div>Σπύρος Χατζάραςhttp://www.blogger.com/profile/03286926152227074753noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4294447118529570981.post-58009725659838212362022-03-21T03:53:00.000-07:002022-03-21T03:53:05.052-07:00Επτάνησος Πολιτεία 1800-07: Η εξαφανισμένη Ιστορία<div class="post-22444 post type-post status-publish format-standard hentry category-uncategorized" id="post-22444" style=" : rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, "Bitstream Charter", serif; font-size: 16px; margin: 0px 0px 36px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="entry-content" style=" : transparent; border: 0px; clear: both; margin: 0px; padding: 12px 0px 0px; vertical-align: baseline;"><div class="wp-caption aligncenter" data-shortcode="caption" id="attachment_13994" style=" : rgb(241, 241, 241); border: 0px; clear: both; line-height: 18px; margin: 0px auto 20px; max-width: 100%; padding: 4px; text-align: center; vertical-align: baseline; width: 650px;"><a href="https://karavaki.files.wordpress.com/2019/02/eptanhsos-politeia_1800-1807.jpg" style=" : border: 0px; color: #0066cc; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><img alt="" aria-describedby="caption-attachment-13994" class="wp-image-13994 size-large" data-attachment-id="13994" data-comments-opened="1" data-image-caption="" data-image-description="" data-image-meta="{"aperture":"0","credit":"Picasa","camera":"","caption":"","created_timestamp":"0","copyright":"","focal_length":"0","iso":"0","shutter_speed":"0","title":"","orientation":"1"}" data-image-title="eptanhsos-politeia_1800-1807" data-large-file="https://karavaki.files.wordpress.com/2019/02/eptanhsos-politeia_1800-1807.jpg?w=640" data-medium-file="https://karavaki.files.wordpress.com/2019/02/eptanhsos-politeia_1800-1807.jpg?w=300" data-orig-file="https://karavaki.files.wordpress.com/2019/02/eptanhsos-politeia_1800-1807.jpg" data-orig-size="1024,776" data-permalink="https://karavaki.wordpress.com/?attachment_id=13994" height="485" loading="lazy" sizes="(max-width: 640px) 100vw, 640px" src="https://karavaki.files.wordpress.com/2019/02/eptanhsos-politeia_1800-1807.jpg?w=640&h=485" srcset="https://karavaki.files.wordpress.com/2019/02/eptanhsos-politeia_1800-1807.jpg?w=640&h=485 640w, https://karavaki.files.wordpress.com/2019/02/eptanhsos-politeia_1800-1807.jpg?w=150&h=114 150w, https://karavaki.files.wordpress.com/2019/02/eptanhsos-politeia_1800-1807.jpg?w=300&h=227 300w, https://karavaki.files.wordpress.com/2019/02/eptanhsos-politeia_1800-1807.jpg?w=768&h=582 768w, https://karavaki.files.wordpress.com/2019/02/eptanhsos-politeia_1800-1807.jpg 1024w" style=" : border: none; height: auto; margin: 5px 5px 0px; max-width: 622px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="640" /></a><p class="wp-caption-text" id="caption-attachment-13994" style=" : border: 0px; color: #777777; font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, "Nimbus Sans L", sans-serif; font-size: 12px; margin: 5px 5px 24px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style=" : border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">… ετέθη επί Γαλαζίου Πανίου της σημαίας ο παλαιός της Βενετίας λέων κιτρινόχρωμος και πτερωτός, κρατών το ευαγγέλιον κεκλεισμένον και επέχον σταυρόν, και επ’ αυτού επτά λόγχαι ως σύμβολον της Επτανήσου ομοσπονδίας.</em></p></div><h3 style=" : border: 0px; clear: both; color: black; font-weight: normal; line-height: 1.5em; margin: 0px 0px 20px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"><span style=" : border: 0px; color: #a30000; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Συμπληρώνονται σήμερα 222 χρόνια από την ίδρυση του πρώτου νεότερου ελληνικού κράτους. Ασφαλώς δεν θ’ ακουστεί κάτι από το ανεξάρτητο Γραικικό κράτος – επαρχία των Βρυξελλών και υποτελές στη Φρανκφούρτη.</span></h3><p data-adtags-visited="true" style=" : border: 0px; margin: 0px 0px 24px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">Με την <strong style=" : border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">de facto κατάργηση της Ιουλιανής Συνθήκης του 1827</strong>, (δηλ. με το κράτος των Glücksburg του <strong style=" : border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">1864</strong>) το Ελληνικό κράτος προσπάθησε να πείσει ότι η Επανάσταση του 1821 προήλθε από τη νεωτερική τάση. Στην προσπάθεια αυτή, έχτισε μια ιστορία στην οποία ΔΕΝ χωρούσε το ΠΡΩΤΟ Ελληνικό κράτος: Η ΕΠΤΑΝΗΣΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ (1800-07).<span id="more-22444" style=" : border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></span></p><p data-adtags-visited="true" style=" : border: 0px; margin: 0px 0px 24px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">Το ιστορικό είναι περισσότερο πολύπλοκο, καθώς το χτίσιμο ξεκίνησε με το κράτος της αντιβασιλείας (<strong style=" : border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">1833</strong>) στο οποίο εναντιώθηκαν οι Ρώμας-Κολοκοτρώνης. Αλλά κι αυτό είναι ατελές, καθώς η μεγάλη αντίδραση της νεωτερικότητας προς την πραγματική ιστορία ξεκίνησε το <strong style=" : border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">1826-27</strong>. Ήταν τότε που <a href="https://karavaki.wordpress.com/2018/04/10/capodistias-corfu-1819_02/" style=" : border: 0px; color: #0066cc; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ο Καποδίστριας αυτοδεσμεύτηκε</a> πως η Φιλόμουσος Εταιρεία δεν σχετιζόταν ούτε με τον Ρήγα, ούτε με τον Σκουφά. Ήταν τότε που <a href="https://karavaki.wordpress.com/2022/02/10/founders-of-philike-hetaireia-1/" style=" : border: 0px; color: #0066cc; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ο Ξάνθος πιέστηκε για πρώτη φορά</a> να πιστοποιήσει μια Οδησσό ανεξάρτητη από τη Μόσχα και -κυρίως- από τη Βιέννη του 1814.</p><p data-adtags-visited="true" style=" : border: 0px; margin: 0px 0px 24px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">Το μεγάλο ερώτημα: Γιατί η νεωτερικότητα που τελικά επικράτησε στην Ελλάδα, εξόρισε από την ιστορία το μεγάλο δημοκρατικό κεφάλαιο, την <em style=" : border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Επτάνησο Πολιτεία (Repubblica Settinsulare)</em>; Γιατί πήδηξε από τον Ρήγα στο 1814; Γιατί αποσύνδεσε την <em style=" : border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ελληνική Νομαρχία</em> από το πλαίσιό της και την κατέγραψε ως πρόγονο του 21;</p><p data-adtags-visited="true" style=" : border: 0px; margin: 0px 0px 24px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">Η απάντηση είναι κατ’ αρχήν απλή, αλλά η συνολική απόδειξη είναι σύνθετη και δύσκολη. Σε μια ιστορία που προσπαθεί με το ζόρι να ισορροπήσει το 1821 επί μιας μυθικής ιδρυτικής τριάδας της Οδησσού δεν χωρούν επιπλέον προβλήματα. Σε μια ιστορία που έχει κρύψει τη βάση της ανοιχτής σύγκρουσης (1824, 1832, 1839) ή την ίδια τη σύγκρουση (1818) δεν χωρά η σύγκρουση του 1803 και του 1805. Δεν χωρά η σύγκρουση 1797-99 που δημιούργησε την Επτάνησο Πολιτεία. Σε μια ιστορία «Εθνική» με τη στενή έννοια δεν χωρά η εξιστόρηση κεφαλαίων όπου εμφανίζεται το υπερεθνικό έθνος. Σε μια ιστορία όπου οι «Γραικοί» ξεκινούν μια Επανάσταση που <em style=" : border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">αιφνιδιάζει τον τσάρο</em> και <em style=" : border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ταράζει τους Liverpool, Londonderry, Metternich επειδή την θεωρούν νεωτερική</em>, δεν χωρά μια προϊστορία στην οποία φαίνεται πως η Ελληνική Επανάσταση έχει μόνο πολιτικό πρόβλημα και είναι εξαρχής και διαρκώς ένα διεθνές πρόβλημα που πρέπει οι ευρωπαίοι να διευθετήσουν μεταξύ τους ξεκαθαρίζοντας έτσι αν υπάρχει -και γιατί- αντιοθωμανική πολιτική. Σε μια ιστορία όπου ο Κοραής καταγράφεται ως αμφισβητίας του Βοναπάρτη δεν χωρά αναμόχλευση της διαρκούς φιλοναπολεόντειας κοραϊκής στάσης. Σε μια ιστορία του 21 όπου οι Βούλγαροι, Βλάχοι, Σέρβοι … καταγράφονται ως «άλλοι βαλκανικοί λαοί» δεν χωρούν οι σχετιζόμενοι μεταξύ τους Κων. Ροδοφοινίκης, Κωνσταντίνος Υψηλάντης, Καραγιώργης, Νικοτσάρας, Ι. Καποδίστριας από την περίοδο 1804-1812. Δεν χωρά το <span style=" : border: 0px; color: #a10000; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style=" : border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Δοκίμιον περί Πατριωτισμού</em></span> στο οποίο αντιτίθεται η <span style=" : border: 0px; color: #3366ff; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style=" : border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ελληνική Νομαρχία</em></span>. Σε μια ιστορία όπου το κράτος θα λέει ότι δημιουργήθηκε από το <span style=" : border: 0px; color: #3366ff; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">γεννηθέν ελληνικό έθνος,</span> δεν χωρά ένα προηγηθέν κράτος το οποίο τριάντα χρόνια πριν έχει δηλώσει ότι ιδρύθηκε από την <span style=" : border: 0px; color: #a10000; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">αναγέννηση του ελληνικού έθνους</span>.</p><div class="wp-caption aligncenter" style=" : rgb(241, 241, 241); border: 0px; clear: both; line-height: 18px; margin: 0px auto 20px; max-width: 100%; padding: 4px; text-align: center; vertical-align: baseline; width: 635px;"><a href="https://karavaki.files.wordpress.com/2014/10/ionian_1800-1807.jpg" style=" : border: 0px; color: #0066cc; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><img alt="" height="380" scale="1.5" src-orig="https://karavaki.files.wordpress.com/2014/10/ionian_1800-1807.jpg?w=625&h=380" src="https://karavaki.files.wordpress.com/2014/10/ionian_1800-1807.jpg?w=622&h=380" srcset="https://karavaki.files.wordpress.com/2014/10/ionian_1800-1807.jpg?w=622&h=380&zoom=2 1.5x" style=" : border: none; margin: 5px 5px 0px; max-width: 622px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="622" /></a><p class="wp-caption-text" style=" : border: 0px; color: #777777; font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, "Nimbus Sans L", sans-serif; font-size: 12px; margin: 5px 5px 24px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Κατά τραγική ειρωνεία, το πρώτο ελληνικό κράτος θα ενταχθεί στο «πρώτο» (όπως συνηθίζουμε να λέμε) νεότερο ελληνικό κράτος την εποχή που de facto τερματίζεται η ρωσική επιρροή. Η Ελλάς έκτοτε ουσιαστικά ανήκει στη Δύση, όμως ο υπεύθυνος για την οργάνωση της Επανάστασης δεν έχει φανεί. Ο ρόλος της Μ. Βρετανίας από το 1809, η Φιλόμουσος-Ιανός του 1813-14 και η Επτάνησος Πολιτεία 1800-07 με το «Βυζαντινό» (=Κωνσταντινουπολίτικο) Σύνταγμα παραμένουν στο σκοτάδι.</p></div><p class="inline-ad-slot" data-adtags-visited="true" data-adtags-width="640" id="inline-ad-0" style=" : border: 0px; float: left; height: 0px; margin: 0px auto; overflow-wrap: break-word; overflow: hidden; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 640px;"></p><p data-adtags-visited="true" style=" : border: 0px; margin: 0px 0px 24px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">Ο κατάλογος αυτός μπορεί να διευρυνθεί και οι τεράστιες προεκτάσεις του να δώσουν μια πολύ πιο πλήρη εικόνα για το διάστημα 1797-1814 ώστε να γίνει η βάση μιας υγιούς ιστορικής αναφοράς στο 1821. Σε κάθε περίπτωση, η καρδιά της απάντησης είναι η εξής: Την εύθραυστη, επίσημη εξήγηση του ελληνικού κράτος του 1830 δεν μπορούσε να διαταράξει η προσθήκη του κράτους που ιδρύθηκε το 1800, αναγνωρίστηκε διεθνώς το 1802 και εξαφανίστηκε μυστηριωδώς το 1807. Δεν μπορούσε το αφήγημα της «Γραικικής Ανεξαρτησίας» να περιλάβει την Επτάνησο Πολιτεία. Ο λόγος: «Ανεξαρτησία» σήμαινε κράτος «ανεξάρτητο από την Κωνσταντινούπολη», δηλαδή, από τον Πατριαρχικό θεσμό και το υπερεθνικό όραμα. Και το κράτος του 1800 πριν λάβει την ανεξαρτησία του και την διεθνή του αναγνώριση, είχε θεμελιώσει την ύπαρξή του, είχε στηρίξει τη γέννησή του στο Οθωμανικό κράτος· κι αυτό είναι τεράστιας σημασίας και ενδεικτικό των προθέσεων, αν κάποιος λάβει υπόψη του ότι στα Επτάνησα δεν υπήρχε οθωμανικό προηγούμενο.</p><p style=" : border: 0px; margin: 0px 0px 24px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><a href="https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/theotokis_1803.jpg" style=" : border: 0px; color: #0066cc; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><img alt="" class="aligncenter wp-image-22462 size-large" data-attachment-id="22462" data-comments-opened="1" data-image-caption="" data-image-description="" data-image-meta="{"aperture":"0","credit":"","camera":"","caption":"","created_timestamp":"0","copyright":"","focal_length":"0","iso":"0","shutter_speed":"0","title":"","orientation":"1"}" data-image-title="theotokis_1803" data-large-file="https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/theotokis_1803.jpg?w=640" data-medium-file="https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/theotokis_1803.jpg?w=300" data-orig-file="https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/theotokis_1803.jpg" data-orig-size="1500,580" data-permalink="https://karavaki.wordpress.com/2022/03/20/repubblica-settinsulare/theotokis_1803/" height="247" loading="lazy" sizes="(max-width: 640px) 100vw, 640px" src="https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/theotokis_1803.jpg?w=640&h=247" srcset="https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/theotokis_1803.jpg?w=640&h=247 640w, https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/theotokis_1803.jpg?w=1278&h=494 1278w, https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/theotokis_1803.jpg?w=150&h=58 150w, https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/theotokis_1803.jpg?w=300&h=116 300w, https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/theotokis_1803.jpg?w=768&h=297 768w, https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/theotokis_1803.jpg?w=1024&h=396 1024w" style=" : border: 3px solid rgb(128, 128, 128); clear: both; display: block; height: auto; margin: 0px auto 12px; max-width: 100%; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="640" /></a>Ας δούμε λοιπόν τι δήλωνε για την εξέλιξη τον Οκτώβριο του 1803 ο πρώτος «πρόεδρος του ελληνικού κράτους», ο πρόεδρος της Ιονίου Γερουσίας Σπυρίδων Θεοτόκης κατά τη διαδικασία εκλογής αντιπροσώπων προς κατάρτιση Συντακτικής Συνέλευσης:</p><blockquote style=" : border: 0px; font-style: italic; margin: 0px; padding: 0px 3em; quotes: none; vertical-align: baseline;"><p style=" : border: 0px; margin: 0px 0px 24px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style=" : border: 0px; color: #a30000; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αναγεννηθέν επί τέλους το έθνος μας, ιδού: απέκτησεν όνομα Ελληνικόν, πατρίδα Ελληνικήν και Ελληνικήν Ελευθερίαν.</span></p></blockquote><p style=" : border: 0px; margin: 0px 0px 24px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; vertical-align: baseline;">H <strong style=" : border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Συνθήκη της 21<span style=" : border: 0px; bottom: 1ex; font-size: 10px; height: 0px; line-height: 1; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline;">ης</span> Μαρτίου 1800</strong>, υπογράφηκε στην <strong style=" : border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Κωνσταντινούπολη</strong> και ξεκινούσε ως εξής:</p><p style=" : border: 0px; margin: 0px 0px 24px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Εν ονόματι του Παντοδυνάμου Θεού</p><blockquote style=" : border: 0px; font-style: italic; margin: 0px; padding: 0px 3em; quotes: none; vertical-align: baseline;"><p style=" : border: 0px; margin: 0px 0px 24px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Οι τόποι οι ανέκαθεν υποκείμενοι εις την πολιτείαν της Βενετίας, αφού μετέβησαν υπό την κυριότητα των Γάλλων, ήδη ηλευθερώθησαν εκ του τυραννικού ζυγού παρά των ηνωμένων στόλων Ρωσσίας και Υ. Πύλης. Νυν δε παρακινούμενοι δι’ ομοθύμων ευχών και προτροπών των νησιωτών, η Α. Μ. ο Αυτοκράτωρ πασών των Ρωσσιών και η Α. Μ. ο Αυτοκράτωρ των Οθωμανών, συνεφώνησαν να διατηρήσωσι τας αρχάς δικαιοσύνης, μετριότητος και αφιλοκερδείας, αρχάς, ων η εκτέλεσις πασιφανέστερον και εκδηλότερον ωρίσθη εν τη συνθήκη της αλληλεγγύου συμμαχίας και υπερασπίσεως.</p></blockquote><h3 style=" : border: 0px; clear: both; color: black; font-weight: normal; line-height: 1.5em; margin: 0px 0px 20px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style=" : border: 0px; color: #a10202; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Οι πρεσβευτές του ελληνικού έθνους Νικόλαος Γραδενίνος Σιγούρος κόμης δε Σύλλας και κόμης Αντώνιος Μαρίας Καποδίστριας έφιπποι και τιμώμενοι στην Κωνσταντινούπολη (1/11/1800).</span></h3><div class="wp-caption alignright" data-shortcode="caption" id="attachment_22494" style=" : rgb(241, 241, 241); border: 0px; display: inline; float: right; line-height: 18px; margin: 4px 0px 20px 24px; max-width: 100%; padding: 4px; text-align: center; vertical-align: baseline; width: 245px;"><a href="https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/capodistria.-ant.jpg" style=" : border: 0px; color: #0066cc; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><img alt="" aria-describedby="caption-attachment-22494" class="wp-image-22494 " data-attachment-id="22494" data-comments-opened="1" data-image-caption="" data-image-description="" data-image-meta="{"aperture":"11","credit":"Stamatis Katapodis Photoland","camera":"Canon EOS-1Ds Mark III","caption":"","created_timestamp":"1379680521","copyright":"","focal_length":"38","iso":"400","shutter_speed":"1.3","title":"","orientation":"1"}" data-image-title="capodistria. ant" data-large-file="https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/capodistria.-ant.jpg?w=640" data-medium-file="https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/capodistria.-ant.jpg?w=240" data-orig-file="https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/capodistria.-ant.jpg" data-orig-size="640,800" data-permalink="https://karavaki.wordpress.com/2022/03/20/repubblica-settinsulare/capodistria-ant/" height="294" loading="lazy" sizes="(max-width: 235px) 100vw, 235px" src="https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/capodistria.-ant.jpg?w=235&h=294" srcset="https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/capodistria.-ant.jpg?w=235&h=294 235w, https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/capodistria.-ant.jpg?w=470&h=588 470w, https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/capodistria.-ant.jpg?w=120&h=150 120w, https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/capodistria.-ant.jpg?w=240&h=300 240w" style=" : border: none; height: auto; margin: 5px 5px 0px; max-width: 622px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="235" /></a><p class="wp-caption-text" id="caption-attachment-22494" style=" : border: 0px; color: #777777; font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, "Nimbus Sans L", sans-serif; font-size: 12px; margin: 5px 5px 24px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Αντωνομαρία Καποδίστριας, ο ένας από τους δυο πρεσβευτές του ελληνικού έθνους στην Κωνσταντινούπολη του 1800</p></div><p style=" : border: 0px; margin: 0px 0px 24px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">Σύμφωνα με τον Επτανήσιο ιστορικό Παναγιώτη Χιώτη, <span style=" : border: 0px; color: #3366ff; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">“Η α΄ Νοεμβρίου των 1800 ωρίσθη, καθ’ ην υπό αισίους οιωνούς έμελλον να παρουσιασθώσιν προς την Υ. Πύλην επισήμων οι πρεσβευταί και προσάξωσι την σημαίαν. Διό την ημισείαν ώραν πριν μεσημβρίας ο κόμης Αντώνιος Καποδίστριας και ο κόμης Νικόλαος Σιγούρος Δεσύλλας έφιπποι διευθύνοντο προς τον Τοπχανάν, προπορευομένου ουλαμού γενιτσάρων και εφεπομένου του διερμηνέως, του γραμματέως της πρεσβείας και δορυφορούντων υπηρετών οίτινες περιβλήθησαν εφεστρίδας (livrée). Αφιχθέντες προς τον ενταύθα αιγιαλόν, κατέβησαν των ίππων και επιβάντες εις μεγαλοπρεπές πλοίον, διέπλευσαν κατά το Βακσεσαράϊον, παρακολουθούμενοι υπό πολυαρίθμων πλοιαρίων και λεμβών γραικικών φερόντων πληθύν ικανήν περεπιδήμων νησιωτών και ομογενών. Κατά την αποβάθραν του Βαλσεκαπί εφ’ ίππων πλουσιοστολίστων και κεκοσμημένων χρυσοχαλίνοις και αργυρωμένοις εφίπποις, άτινα απεστάλησαν παρά της Πύλης, δορυφορούμενοι υπό Τζοχαδαρέων και Τσαουσίδων και 24 Γιανιτσάρων εφίππων και ακολουθούμενοι υπό συνοδείας πεζών και εφίππων ομογενών, αφίχθησαν εις το Βασιλικόν Σεράιον. Εκεί αφιππεύσαντες, ανέβησαν την κλίμακα του Παλατίου του Διβανίου. Και δεξιωθέντες εν τη αιθούση υπό του μεγάλου διερμηνέως της Πύλης, παρεισήχθησαν πρώτον προς τον Κεχαγιάμπεην, και είτα προς τον Ρεϊζεφέντην· ένθα εφιλοφρονήθησαν με γλυκίσματα, καφέν, ποτά, μυρωδικά και ύδωρ, και με μανδύλια χρυσοκέντητα, σημείον μεγάλης ευνοίας. Ακολούθως μετέβησαν εις τον αντιθάλαμον· είτα εις τον της ακροάσεως του μεγάλου Βεζύρου, ένθα προσκυνήσαντες εκάθησαν επί των συνήθων καθιδρών των πρέσβεων. Τότε ο κόμης Καποδίστριας εξεφώνησε σύντομον και ανάλογον προσλαλιάν. Ο δε Βεζύρης απήντησε τα δέοντα. Αφού δε πάλιν εδόθησαν αυτοίς τα συνήθη ποτά και γλυκίσματα, ο Τζασίσπεης εν μεγάλη πομπή έφερεν προς τον Βεζύρην το δίπλωμα και το σύνταγμα εντός θυλακίου αργυρού, και την σημαίαν. Τότε ο Βεζύρης σηκωθείς, έλαβεν αυτήν και προσαγωγών τω στόματι εφίλησεν. Και είτα επιθέμενος τη κεφαλή κατ’ έθος ανατολικόν, ενεχείρισε προς τον κόμητα Αντ. Καποδίστριαν, ος και αυτός τη αυτή τελετή παρέδωκε το δίπλωμα και το σύνταγμα προς τον γραμματέα, και την σημαίαν προς ένα πλοίαρχον Κεφαλλήνα εκεί παρόντα. Ο δε μέγας Βεζύρης δίδων την σημαίαν και το δίπλωμα, ηυχήθη διηνεκή διάρκειαν, τα πολλά έτη, και ευτυχίαν προς την νέαν Πολιτείαν. Μετά ταύτα οι μεν πρεσβευταί ενεδύθησαν Σαμαρόγουναν, ο δε γραμματεύς και διερμηνεύς με γούναν κακουμίου. Διενεμήθησαν και 24 καφτάνια προς τους εγκριτωτέρους της συνοδείας. Τελειωθείσης της τελετής, εσηκώθησαν οι πρεσβευταί και επροσκύνησαν τον Βεζύρην, και εξήλθον προς την μεγάλην αίθουσαν του Διβανίου, όπου ανεπετάσθη η σημαία. Τότε άπαντες οι παρεστώτες Τούρκοι εκραύγαζαν τρις ευτυχία και πολλά τα έτη τη νέα Πολιτεία. Οι δε ομοεθνείς το ζήτω η νέα Πολιτεία.</span></p><p style=" : border: 0px; margin: 0px 0px 24px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style=" : border: 0px; color: #3366ff; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Οι πρεβευταί ακολούθως κατέβησαν την κλίμακα, συνοδευόμενοι πρά του μεγάλου διερμηνέως. Και αναβάντες τους ίππους προπορευομένων των Γιανιτσάρων, Τσαουσίδων, γραμματέως και διερμηνέως της πρεσβείας, και του Κεφαλλήνος πλοιάρχου εφίππου, φέροντος ανοικτήν την σημαίαν και παρακολουθούμενοι παρά της συνήθους θεραπείας, μετέβησαν εις την μεγάλην αυλήν του Πατριαρχείου. Εκεί αφιππεύσαντες εισήλθον εις την εκκλησίαν, ένθα προαπαντηθέντες υπό εξ επισκόπων φερόντων τα αρχιερατικά άμφια· και υπό τεσσάρων ιερέων κρατούντων το ευαγγέλιον, τον Σταυρόν, την εικόνα της Υπεραγίας [Θεοτόκου] και την του Ιησού Χριστού, προσεώρησαν κατά τον αρχιερατικόν θρόνον, προπορευομένου αεί του σημαιοφόρου, και επροσκύνησαν τον Πατριάρχην όρθιον επί του θρόνου, ευλογούντα αυτούς και την σημαίαν, συμπαρισταμένης όλης της αγίας συνόδου των επισκόπων. Εστάθησαν δε επί δυο προπαρασκευασμένων δια τους ηγεμόνας στασιδίων οι δυο πρεσβευταί και οι άλλοι εν ετέτοις κατωτέροις. Ποιηθήσεις δε δοξολογίας και δεήσεως προς τον Ύψιστον υπέρ ευημερίας της Πολιτείας, και ευλογηθείσης της σημαίας παρά του Πατριάχου, εξεφωνήθη λόγος παρά σεβασμίου τινός ιερέως και είτα εψάλθη πολυχρονισμός προς την νέαν Πολιτείαν και τους πρεσβευτάς τους συνεργήσαντας προς ανέγερσιν και στερέωσιν αυτής. …”</span></p><p style=" : border: 0px; margin: 0px 0px 24px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style=" : border: 0px; color: #3366ff; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">“Ολίγους μήνας έπειτα εγκατασταθείς μετά την αναχώρησιν των δυο πρεσβευτών, πρέσβυς παρά τη Οθωμανική Πύλη ο κόμης Θωμάς Λευκόκιλλος Κεφαλλήν, εποιείτο άλλην τελετήν, μελλούσης της σημαίας να υψωθή το πρώτον επί εμπορικού πλοίου. Επί τούτω ουν ωρίσθη το εν Κωνσταντινουπόλει ελλιμενιζόμενον τότε βρίκιον η Αγία Τριάς του πλοιάρχου Γερασίμου Κοντογούρη Κεφαλλήνος. Ειδοποιηθείσης ουν της Πύλης τας 20 Μαρτίου 1801, και συνεναισάσης δια φιρμανίου ότι, καίτοι εμπορικού του πλοίου, έτοιμος ήτον ο απονεμηθησόμενος ασπασμός, το βρίκιον άνευ σημαίας ανήχθη εις την κλίμακα Καρακίου, διαπλέων κατά την Ασιανήν παραλίαν παρά τη νήσω του Πρίγγιπος. Εντός δεν αυτού προσκομιζόμενος ο πρέσβυς της Πολιτείας μετά της συνοδείας, παραπλεούσης επί 6 λεμβών τριρέμων, ευλόγησε την σημαίαν, ήτις δι’ ευφημιών και κανονοβολισμών παρά του πλοίου υψώθη. Αύθις πλησίστιον το πλοίον διαπλέον την θάλασσαν εν βραχεί έφθασε παρά τα άκρα του Βασιλικού Σαραγίου και με 21 κανοβολήν εχαιρέτα το Αυτοκρατορικόν οίκιμα. Το Κίσσιον του Σουλτάνου είχεν ανοικτά 4 παράθυρα πλήρη μεγιστάνων θεωμένων, εν οις διεκρίνετο ο Σουλτάνος κρατών τηλεσκόπιον, ως εξηκρίβωσαν καλώς οι εν τω πλοίω. Το πλοίον είτα περιστραφέν αφίχθη απέναντι του Τοπχανέ, ένθα πάλιν επανέλαβεν τον χαιρετισμόν δια κανονοβολισμού. Το δε φρούριον ανταπέδωκεν τα όμοια· πράγμα ο ουδέποτε συνέβη, ως λέγουσιν, ούτε εις αυτά τα διερχόμενα πολεμικά πλοία των φίλων δυνάμεων. Ευθύς δε και τα λοιπά πλοία τα εκεί ελλιμενιζόμενα, ύψωσαν δια κανονοβολισμών την σημαίαν των. Και εχαιρέτησαν δια ευφημιών το βρίκιον, το οποίον τότε ύψωσε τρεις Ιονίους σημαίας εις την κεραίαν, τον ιστόν και την πρώραν. Πληθύς δε λαού συνέρρευσεν εις το θέαμα κατά την παραλίαν Τοπχανά και το πλησίον πέλαγος επί λεμβών και πλοιαρίων. Ο πρέσβυς απεβιβάσθη κρότω και πατάγω κανονοβολισμών. Ο λαός εζητωκραύγει και τη νέα Πολιτεία ηύχετο τα πολλά έτη και την ευτυχίαν. Περί την δύσιν του ηλίου το πλοίον με πέντε κανονοβολισμούς κατεβίβαζε την εθνικήν σημαίαν.”</span></p><div class="wp-caption alignleft" data-shortcode="caption" id="attachment_22510" style=" : rgb(241, 241, 241); border: 0px; display: inline; float: left; line-height: 18px; margin: 4px 24px 20px 0px; max-width: 100%; padding: 4px; text-align: center; vertical-align: baseline; width: 260px;"><a href="https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/korais_asma.polemistirion_1800.jpg" style=" : border: 0px; color: #0066cc; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><img alt="" aria-describedby="caption-attachment-22510" class="wp-image-22510 " data-attachment-id="22510" data-comments-opened="1" data-image-caption="" data-image-description="" data-image-meta="{"aperture":"0","credit":"Adamantios Korais","camera":"","caption":"","created_timestamp":"0","copyright":"","focal_length":"0","iso":"0","shutter_speed":"0","title":"Ti prepei na kamoosin hoi Graikoi eis tas parusas peristaseis, D","orientation":"1"}" data-image-title="Ti prepei na kamoosin hoi Graikoi eis tas parusas peristaseis, D" data-large-file="https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/korais_asma.polemistirion_1800.jpg?w=640" data-medium-file="https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/korais_asma.polemistirion_1800.jpg?w=243" data-orig-file="https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/korais_asma.polemistirion_1800.jpg" data-orig-size="770,950" data-permalink="https://karavaki.wordpress.com/2022/03/20/repubblica-settinsulare/ti-prepei-na-kamoosin-hoi-graikoi-eis-tas-parusas-peristaseis-d/" height="308" loading="lazy" sizes="(max-width: 250px) 100vw, 250px" src="https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/korais_asma.polemistirion_1800.jpg?w=250&h=308" srcset="https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/korais_asma.polemistirion_1800.jpg?w=250&h=308 250w, https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/korais_asma.polemistirion_1800.jpg?w=500&h=616 500w, https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/korais_asma.polemistirion_1800.jpg?w=122&h=150 122w, https://karavaki.files.wordpress.com/2022/03/korais_asma.polemistirion_1800.jpg?w=243&h=300 243w" style=" : border: none; height: auto; margin: 5px 5px 0px; max-width: 622px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="250" /></a><p class="wp-caption-text" id="caption-attachment-22510" style=" : border: 0px; color: #777777; font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, "Nimbus Sans L", sans-serif; font-size: 12px; margin: 5px 5px 24px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Κοραής, <em style=" : border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Άσμα Πολεμιστήριον των εν Αιγύπτω περί Ελευθερίας μαχομένων Γραικών</em> (κατάληξη)</p></div><p style=" : border: 0px; margin: 0px 0px 24px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">Ποια λοιπόν ήταν η <strong style=" : border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">“</strong><strong style=" : border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">εθνική σημαία”</strong> του 1800; Ποια ήταν η <strong style=" : border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">“ελληνική ελευθερία”</strong> για την οποία πανηγύρισε ο Θεοτόκης το 1803; Ως προς το δεύτερο, είναι προφανές πως ήταν διαφορετική από την “γραικική ελευθερία” στην οποία κάλεσε το έθνος ο Κοραής το 1800 με το “Άσμα Πολεμιστήριον”. Ως προς το πρώτο, ο Π. Χιώτης [<em style=" : border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ιστορικά απομνημονεύματα της νήσου Ζακύνθου</em>, τ. Γ΄] μας δίνει μια σημαντική -αν και ατελή- πληροφορία:</p><p style=" : border: 0px; margin: 0px 0px 24px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style=" : border: 0px; color: #3366ff; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">“Ο δε Φοίνιξ ο εισηγηθείς παρά τινών ως σύμβολον εθνικής αναγεννήσεως και προάγγελος ελπίδων προς ανάστασιν όλου του έθνους, απεβλήθη παρ’ αυτών [ορισμένων αριστοκρατών] ως νεωτερίζουσα ιδέα. Αντ’ αυτού δε ετέθη επί Γαλαζίου Πανίου της σημαίας ο παλαιός της Βενετίας λέων κιτρινόχρωμος και πτερωτός, κρατών το ευαγγέλιον κεκλεισμένον και επέχον σταυρόν, και επ’ αυτού επτά λόγχαι ως σύμβολον της Επτανήσου ομοσπονδίας.”</span></p><p style=" : border: 0px; margin: 0px 0px 24px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: right; vertical-align: baseline;">Στέργιος Ζυγούρας</p></div></div>Σπύρος Χατζάραςhttp://www.blogger.com/profile/03286926152227074753noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4294447118529570981.post-84154258718172055642022-03-17T01:26:00.000-07:002022-03-17T01:26:03.871-07:0017 Μαρτίου 1821. Η κήρυξη της Επανάστασης στην Πελοπόννησο και η ύψωσης της γαλανόλευκης. στο Μικρό Λιβάδι, (Τζίμοβα), τη σημερινή Αρεόπολη, στον Ιερό Ναό των Παμμέγιστων Ταξιαρχών.
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGdSpoIFJ1deNcaPrGCz_fKFAmnExhv41qdOG32iZSzmXFoVVMItvgX5gaI5-sTGX_4O-Ad-gNKSS8u7W4gIEGGEH1cFwSs7BGzH01GEmQ6ldqsYn4zByWO7KkwQyAGd5odUTxo3YFWqQ/s1260/Mani_-17-M-1177426-simaiamani.jpg" style="color: #538cd6; display: block; padding: 1em 0px; text-align: center; text-decoration-line: none;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="758" data-original-width="1260" height="386" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGdSpoIFJ1deNcaPrGCz_fKFAmnExhv41qdOG32iZSzmXFoVVMItvgX5gaI5-sTGX_4O-Ad-gNKSS8u7W4gIEGGEH1cFwSs7BGzH01GEmQ6ldqsYn4zByWO7KkwQyAGd5odUTxo3YFWqQ/w640-h386/Mani_-17-M-1177426-simaiamani.jpg" style="border: none; position: relative;" width="640" /></span></a><p><span style="font-family: verdana; font-size: large;"> Η Επανάσταση της Πελοποννήσου,(και όχι μόνο της Μάνης), κηρύχτηκε στις 17/29 Μαρτίου 1821 στο Μικρό Λιβάδι, (Τζίμοβα), τη σημερινή Αρεόπολη, στον Ιερό Ναό των Παμμέγιστων Ταξιαρχών.</span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: large;">Εκεί έγινε η δοξολογία και υψώθηκε η λευκή Σημαία με τον κυανό Σταυρό, και δόθηκε ο Όρκος. «Ταν ή επί Τας» και «Νίκη ή Θάνατος».<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: large;"> « Ορκίζομαι, εις το όνομα του Παντοδύναμού Θεού, εις το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και της Αγίας Τριάδος, να χύσω και την υστέραν ρανίδα του αίματός μου, υπέρ πίστεως και Πατρίδος. Ορκίζομαι, να μη βλέψω εις τα όπισθεν εάν δεν αποδιώξω τον εχθρόν της Πατρίδος και της Θρησκείας μου».<o:p></o:p></span></p><span style="font-size: large;"><span style="font-family: verdana;"><b>Ορκίζομαι, υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, </b></span><b style="font-family: verdana;">«Ταν ή επί Τας» και «Νίκη ή Θάνατος».</b></span><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;">Μετά από τη δοξολογία, τα Μανιάτικα σώματα με επικεφαλής τον Πετρόμπεη, βάδισαν προς την Καλαμάτα, την οποίαν ελευθέρωσαν στις 23 Μαρτίου/ 4 Απριλίου.</span></div>Σπύρος Χατζάραςhttp://www.blogger.com/profile/03286926152227074753noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4294447118529570981.post-54908712969851722572022-01-16T23:41:00.004-08:002022-01-16T23:41:55.320-08:0017 Ιανουαρίου 1821. Ο Θεόδωρος Βλαδιμηρέσκου σύμφωνα με το σχέδιο Καποδίστρια μπήκε στο Βουκουρέστι και δημοσίευσε τις «απαιτήσεις του λαού»
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTUL71J1wpShUOlupwbL-R155cHEcP7xCEk4gN5mnpxSnMoXLbt3KJrxqDJLYPc7a4bvlLaoDpSIrN5I9xyfSivpPyYIaQfoHsdXZKRzvCLPktPoijLjTLGcw33w1LgFzprM9LNT-rRQw/s400/Tudor-Vladimirescu+%25281%2529.jpg" style="color: #538cd6; display: block; padding: 1em 0px; text-align: center; text-decoration-line: none;"><img alt="" border="0" data-original-height="281" data-original-width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTUL71J1wpShUOlupwbL-R155cHEcP7xCEk4gN5mnpxSnMoXLbt3KJrxqDJLYPc7a4bvlLaoDpSIrN5I9xyfSivpPyYIaQfoHsdXZKRzvCLPktPoijLjTLGcw33w1LgFzprM9LNT-rRQw/s320/Tudor-Vladimirescu+%25281%2529.jpg" style="border: none; position: relative;" width="320" /></a><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Οι απαιτήσεις του Ρουμανικού λαού ήταν ένα συνταγματικό έγγραφο 30 σημείων που συνέταξε ο Βλαδιμηρέσκου στα οποία τονιζόταν ότι ο στόχος της επανάστασης, ήταν να τεθεί τέλος στην ανάμιξη των ξένων δυνάμεων στις εγχώριες υποθέσεις της και η υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων. Κατηγορούσε επίσης τον ηγεμόνα Αλέξανδρο Σούτζο, (που πέθανε την επομένη), του Βογιάρους κα τους Κληρικούς. Δύο ημέρες πρινο Βλαντιμιρέσκου είχε στείλει επιστολή στην Οθωμανική Αυλή , δηλώνοντας ότι στόχος του δεν ήταν τα οθωμανικά συμφέροντα αλλά το καθεστώς των Φαναριώτων και η καταπίεση των Βογιάρων και των Επισκόπων. Εμφανιζόταν δηλαδή σαν Ιακωβίνικος αντάρτης που δικαιολογούσε μια επέμβαση της Ιεράς Συμμαχίας, όπως είχε γίνει στην Νάπολι</span>Σπύρος Χατζάραςhttp://www.blogger.com/profile/03286926152227074753noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4294447118529570981.post-22623810316877850302022-01-15T01:53:00.001-08:002022-01-15T01:53:29.312-08:00Τα ψέματα της Στοάς και των δολοφόνων του Καποδίστρια για την δήθεν άρνηση του Καποδίστρια να αποδεχτεί την πρόταση του Ξάνθου να αναλάβει αρχηγός της ανύπαρκτης και πρωταπριλιάτικης Φιλικής Εταιρείας<p><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"> </span></p><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><b><u> Γράφει ο Σπυρίδων Χατζάρας</u></b> </span><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"> Στο διαδίκτυο, αντιγράφοντας το «μασονικό» ΙΣΤΟΡΙΚΟN ΕΠΕΤΕΙΟΛΟΓΙΟN του 7ου Επιτελικού Γραφείου του Γενικού Επιτελείου Στρατού, γράφουν οι δοξάζοντες την Στοά και την ρουφιανοκρατία ότι στις 15 Ιανουαρίου 1820, «ο Καποδίστριας, εκτιμώντας ότι μπορούσε να προσφέρει περισσότερα στον Αγώνα από την θέση του Υπουργού Εξωτερικών του Τσάρου και αμφιβάλλοντας για τις δυνατότητες της Φιλικής Εταιρείας, δεν αποδέχεται την πρόταση του Ξάνθου να αναλάβει την ηγεσία της τελευταίας». </span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><b> </b></span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><b>Λοιπόν, ο Ξάνθος πήρε ειδική σύνταξη από τον Ρότσιλντ ως επιβράβευση, επειδή ισχυρίστηκε ψευδώς ότι πρότεινε στον Καποδίστρια να αναλάβει αρχηγός της οργάνωσης της οποία ήταν ο Αρχηγός</b>. </span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"> Η τρισυπόστατη ΑΡΧΗ της Παλιγγενεσίας ήταν ο Κωνσταντίνος Υψηλάντης, ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος ο Φιραρής και ο Ιωάννης Καποδίστριας . </span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;">Μετά τον θάνατο των δύο από την «Αγία Τριάδα» απέμεινε μόνος αρχηγός ο Ιωάννης Καποδίστριας, τον οποίο ουδέποτε συνάντησε στην Αγία Πετρούπολη ο Ψεύτης και πλαστογράφος της Στοάς, Μανωλάκης Ξάνθος.</span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"> Ο «ψευτοσυναρχηγός», έφθασε στη Μόσχα «τον Δεκέμβριο του 1819», και αναχώρησε για την Αγία Πετρούπολη στις «αρχές το Ιανουαρίου».</span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"> Ο Ξάνθος που δεν έδωσε ημερομηνίες στις διάφορες εκδοχές απομνημονευμάτων ισχυρίστηκε ότι έγινε δεκτός από τον Καποδίστρια, δύο μέρες μετά την να άφιξή του στην Αγία Πετρούπολη. </span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"> Ο Εμμ. Πρωτοψάλτης, πρότεινε εσφαλμένα ως ημερομηνία συνάντησης, την Πέμπτη 15η Ιανουάριου. </span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"> Το ταξίδι από τη Μόσχα στην Αγία Πετρούπολη είναι σήμερα με το τραίνο μερικές ώρες. Τότε κράταγε από δύο μέχρι οκτώ μέρες. </span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"> Ο Ξάνθος, στα «κακοήθη ψεύδη» του, ισχυρίζεται πως, εφοδιασμένος με συστατική επιστολή του Άνθιμου Γαζή, έφτασε στην Αγία Πετρούπολη, στις 15 Ιανουαρίου του 1820 και την επομένη, 16 του μήνα, υπέβαλε αίτηση να δει τον Καποδίστρια.</span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"> Πότε υποτίθεται ότι τον δέχτηκε ο Καποδίστριας δεν θυμόταν.</span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><b> Ο Καποδίστριας, στο υπόμνημά του προς τον Τσάρο Νικόλαο, δεν αναφέρθηκε καθόλου στην επίσκεψη Ξάνθου, ενώ αναφέρθηκε στον Καμαρινό, ο οποίος μάλιστα του είχε δημιουργήσει αρκετά προβλήματα. </b></span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;">Είναι επομένως εύλογο να υποθέσουμε ότι ο Καποδίστριας δεν αναφέρθηκε σε αυτήν γιατί δεν έγινε. </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><b>Η επιφύλαξη για το αν συναντήθηκε ο Ξάνθος με τον Καποδίστρια, η επικοινώνησε μόνο μέσω του Καντιώτη-«Αγαπητού», πηγάζει από το γεγονός ότι καμιά άλλη πηγή δεν αναφέρεται σε αυτήν</b>.</span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"> Άλλωστε, πρώτη διατύπωσε αμφιβολία για το αν έγινε η συνάντηση, η καθηγήτρια Ελένη Κούκου. </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"> Ο Ξάνθος , δεν συνδεόταν με την αναζήτηση αρχηγού , ούτε με την «μύηση» και με την συμμετοχή στην «Εταιρία των Φιλικών», του Καποδίστρια και του Αλέξανδρου Υψηλάντη, αλλά με την ίδρυση από τους εμπόρους της Μόσχας, της «Φιλομούσου και Φιλανθρώπου Γραικικής Εμπορικής Εταιρίας», τους οποίους και εκπροσωπούσε.</span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"> <b>Από την αλληλογραφία Ξάνθου-Κομιζόπουλου, προκύπτει ότι στις 15 Μαρτίου 1820, ο «Ξενοφωντίδης» -Παξιμάδης, ολοκλήρωνε τη συγγραφή του καταστατικού, το οποίο θα το έστελναν στη συνέχεια στην Αγία Πετρούπολη, και το οποίο θα έπρεπε να το παρουσιάσουν στον «Ευεργετικό», δηλαδή στον Καποδίστρια.</b> </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"><b> Επομένως, αφού η αποστολή του Ξάνθου ήταν να παρουσιάσει το Καταστατικό της «Φιλομούσου και Φιλανθρώπου Γραικικής Εμπορικής Εταιρίας», στον Καποδίστρια το οποίο δεν ήταν έτοιμο ούτε τον Μάρτιο, είναι αδύνατο να τον συνάντησε τον Ιανουάριο.</b> </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"> Ο Αναγνωστόπουλος ,αφηγήθηκε στον Φιλήμονα, έναν διάλογό του με τον Υψηλάντη, όταν τον συνάντησε ατο Κισινιέφ, ως απεσταλμένος του Κέντρου της Πίζας, και ο Υψηλάντης του είχε ειπεί :</span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"> «Αναδεχθείς την πρότασιν την οποίαν μ’ εκάματε δια του Ξάνθου και πληροφορούμενος τα μετά του Καποδίστρια συμβάντα εξηγήθην με τούτον και μείναμε σύμφωνοι σ’ όλα.» </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;">Ο Αναγνωστόπουλος ρώτησε : «Γιατί ο Ξάνθος απεπέμφθη από τον Καποδίστρια»; και ο Υψηλάντης απάντησε : «Διότι ο Καμαρινός είπε πολλά εναντίον σας». </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"> Αυτή είναι η μόνη αναφορά για πιθανή έμμεση επαφή του Καποδίστρια με τον Ξάνθο. </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"> Αλλά η φράση, «πληροφορούμενος τα μετά του Καποδίστρια συμβάντα» , να αναφέρεται στην αποπομπή του Ξάνθου, και όχι σε συνάντηση. </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;"> Η «Γραικική Εμπορική Εταιρία» , η «Φιλογενική Κάσσα» , ήταν ένα από τα αντικείμενα συζήτησης κατά τη διάρκεια των «πολλών εβδομάδων», που διήρκεσε η μύηση Υψηλάντη και στην οποία δεν συμμετείχε ο Ξάνθος. </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;">Το καταστατικό της , εξετάστηκε στην τελευταία φράση, μετά τις 20 Μαρτίου, όπως μας βεβαιώνει, η αλλαγή του χαρακτηρισμού του επικεφαλής, από «Εταιρίαρχος», σε Γενικό Έφορο. </span></div><div><span style="font-family: "Roboto Condensed"; font-size: x-large;">Αυτή η εκδοχή επιβεβαιώνεται και από τον Καποδίστρια, ο οποίος στο υπόμνημά του προς τον Τσάρο Νικόλαο, σημείωνε :<b> « μου έδειξε τότε (ο Υψηλάντης) ένα έγγραφο με το οποίο προτείνετο η ίδρυση μιας Εταιρίας με σκοπό τη συλλογή χρημάτων, με συνδρομές, που θα κατετίθεντο σε τράπεζα, για ένα χρησιμοποιηθούν για την απελευθέρωση της Ελλάδας, και μου ζήτησε να του εκφράσω τη γνώμη μου».</b> </span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"> Επομένως όταν έφθασε το καταστατικό στην Αγία Πετρούπολη μετά τις 25 Μαρτίου ο Ξάνθος ζήτησε από τον Καντιώτη-«Αγαπητό να συναντηθεί με τον «Ευεργετικό» απεπέμφθη και παρουσίασε το Καταστατικό στον Υψηλάντη ο οποίος το έδειξε στον Καποδίστρια για να το εγκρίνει. </span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"> Ο Ακαδημαϊκός Εμμ. Γ. Πρωτοψάλτης, ανέφερε, ότι μετά από συνεννόηση του Υψηλάντη, με τα μέλη της Εταιρίας στη Μόσχα, «ετέθη σε λειτουργία η «Φιλόμουσος και Φιλάνθρωπος Γραικική Εμπορική Εταιρία», δια της οποίας ηλπίζετο να συγκεντρωθούν πολλά εκατομμύρια για την Εθνικήν Κάσσαν» , την οποία ο Υψηλάντης σε επιστολή του τον Ιούλιο του 1820, ονόμαζε «Φιλογενική Κάσσαν», γράφοντας:</span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"> «Εντιμότατοι και ευγενέστατοι κύριοι Επίτροποι της εν Μόσχα Φιλογενικής Κάσσας».</span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"> Για το ακριβή ρόλο του Ξάνθου πρέπει να πούμε τα ακόλουθα: </span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"> Ο «Απόστολος της Μόσχας» , στην Κωνσταντινούπολη Νικόλαος Σκουφάς, πέθανε τις 31 Ιουλίου 1818. Όσο καιρό ήταν άρρωστος, η ομάδα του, είχε γίνει μπάχαλο. </span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"> Ο Ξάνθος ,ήθελε να γίνει «χαλίφης στη θέση του χαλίφη», και τσακωνόταν με τον Αναγνωστόπουλο, ο Γαλάτης απαιτούσε να αναγνωρίσουν εκείνον αρχηγό, και ο Χρυσοσπάθης που είχε την «επαφή» με τη ρωσική πρεσβεία ,μέσω του Γαβριήλ Κατακάζη , είχε δημιουργήσει δική του ομάδα. </span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;">«Μέσα από τα σπλάχνα της «Εταιρίας», ξεφύτρωσε στην Κωνσταντινούπολη, μια « νέομορφος», εταιρία της οποίας διευθυντές ήσαν, «φιλόδοξοι κεφαλαί μέχρις εσχάτης κουφότητος», «άνθρωποι επιρρεπείς στις καινοτομίες», « άνθρωποι. που δεν ήξεραν τίποτα αλλά ήθελαν να δείχνουν ότι ήξεραν πολλά», που «ραδιουργούσαν » και δυσφήμιζαν την αδελφότητα ότι είχε χάσει την ευθεία οδό και ότι χρειαζόταν αναμόρφωση. </span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;">Επειδή δε κάθε νεωτερισμός γοητεύει, πέτυχαν να τους παραδεχθούν μερικοί επιπόλαιοι, και απέδωσαν τα ίδια σημεία, τις ίδιες λέξεις, και της ίδιας λειτουργίες εκτός από μερικές ασήμαντες μεταβολές», έγραφε ο Φιλήμων. </span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"> Μπροστά σε αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση, που απειλούσε την όλη προσπάθεια, και ενώ από την αγγλική και την αυστριακή πρεσβεία είχε ενημερωθεί η Υψηλή Πύλη, ότι η Ρωσία έστελνε «Αποστόλους» στην Πελοπόννησο, δόθηκε μέσω του ρώσου προξένου στη Σμύρνη Δεστούνη , εντολή από τη Μόσχα στον Τσακάλωφ, που βρισκόταν σε περιοδεία στην Σμύρνη και το Αϊβαλή, να σπεύσει στην Κωνσταντινούπολη, για να λύσει το πρόβλημα «Χρυσοσπάθη», που είχε κάνει δική του καρμπονάρικη οργάνωση, και να αποτρέψει την καταστροφή του μηχανισμού. </span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"> Οι «απόστολοι», ήσαν ο Αναγνωσταράς, ο Δημητρακόπουλος,
ο Περραιβός και ο Φαρμάκης, που θα κατέβαιναν από τη Ρωσία στην Κωνσταντινούπολη και θα πήγαιναν στην Ελλάδα.</span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"> Οι κίνδυνοι για την οργάνωση προήρχοντο εκτός από τον Χρυσοσπάθη, από τον Γαλάτη και ακολούθως από τον καυγά των Ξάνθου- Αναγνωστόπουλου. </span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><b> O Ξάνθος μέχρι το 1818 δεν είχε δει ποτέ του τον Τσακάλωφ. Ούτε ο Σκουφάς ήξερε τον Τσακάλωφ. </b></span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;">O Ξάνθος όμως ήξερε τον Σκουφά από την Οδησσό . Ξανασυναντήθηκαν το Μεγάλο Σάββατο του 1818 που έπεφτε στις 13 του Απρίλη, στην εκκλησία.</span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"> Ο Σκουφάς μαζί με τον Αναγνωστόπουλο και τον Λουριώτη έμεναν ακόμα στο καράβι που τους μετέφερε από την Οδησσό.
Ο Τσακάλωφ, επέστρεψε από την Σμύρνη στην Κωνσταντινούπολη στις 25 Ιουλίου, έξι μέρες πριν τον θάνατο του Σκουφά, και αφού προσέλαβε στην «Αρχή» της Οργάνωσης της Κωνσταντινούπολης, τον Παναγιώτη Σέκερη από τον «Φοίνικα» , του Μαυροκορδάτου, περίμενε να επιστέψουν από τη Ρωσία οι οπλαρχηγοί, Αναγνωσταράς, Φαρμάκης, Περραιβός και Παναγιώτης Δημητρακόπουλος, οι οποίοι είχαν τις οδηγίες τους από τη Μόσχα, και τους μετέφερε το μήνυμα, ότι η γραμμή της Εταιρίας ήταν, «να μη φανεί ούτε γιδοκλέφτης», στην Πελοπόννησο.
Όταν έφυγαν οι οπλαρχηγοί, ο Τσακάλωφ , πήρε νέα εντολή μέσω του Μόστρα που δούλευε στην Ρωσική Πρεσβεία να διώξει από την Κωνσταντινούπολη, τα ορφανά του Σκουφά, τον Αναγνωστόπουλο, και τον Ξάνθο. </span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"> Από την αφήγηση Αναγνωστοπούλου, στο πρώτο δοκίμιο του Φιλήμονα, γνωρίζουμε ότι το πρώτο θέμα που συζήτησε ο Τσακάλωφ με τους Ξάνθο- Αναγνωστόπουλο Τσακάλωφ ,ήταν το τι θα γίνει με τον Γαλάτη και αποφάσισαν να τον οδηγήσουν στη Μάνη για να κρατηθεί είτε από τον Μαυρομιχάλη είτε από τον Μούρτζινο.
Σε κάθε περίπτωση που θα δημιουργούσε κίνδυνο θα τον σκότωναν αμέσως. Το «πρόβλημα Γαλάτης» το ανέλαβε προσωπικά ο Τσακάλωφ , αφού φαίνεται ότι είχε συγκεκριμένες οδηγίες .
Στις συζητήσεις που έγιναν μετά τον θάνατο του Σκουφά , ο Τσακάλωφ πρότεινε στους άλλους δύο να φύγουν από την Κωνσταντινούπολη .Ο Τσακάλωφ, έπεισε και τον Χρυσοσπάθη να πάει τελικά στην μέσα και έξω Μάνη.
Έτσι, στις 22 Σεπτεμβρίου 1818, διαλύθηκε η ομάδα Σκουφά, και το Κέντρο της «δεύτερης οργάνωσης», στην Κωνσταντινούπολη, πέρασε ομαλά στους ανθρώπους του Φοίνικα. Τον Σέκερη.
Μετά από αυτά, έστειλε τον Αναγνωστόπουλο στις ηγεμονίες στη θέση του Γαλάτη, τον Ξάνθο, που είχε καπαρώσει το Ταμείο, τον έστειλε στο πουθενά, στο Πήλιο για να αφήσει το Αρχείο στον Άνθιμο Γαζή. Ο Λουριώτης, στάλθηκε στο Λιβόρνο , δίπλα στους Ζωσιμάδες, με τους οποίους συνεργαζόταν για την επανάσταση ο γιαννιώτης λόγιος Αναστάσιος Μοσπινιώτης. </span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"> Ο Τσακάλωφ παρέμεινε στην Κωνσταντινούπολη, για να λύσει το ζήτημα Γαλάτης. Ο Παναγιώτης Δημητρακόπουλος, γύρισε στην Κωνσταντινούπολη το Νοέμβριο, κομίζων την επιστολή τον Πετρομπέη προς την Αρχή και τις αναφορές Αναγνωσταρά, Φαρμάκη, Περραιβού προς την Μόσχα, και λίγες μέρες μετά αναχώρησε ξανά μαζί με τον Τσακάλωφ και τον Γαλάτη, προς την Πελοπόννησο. </span></div><div><span style="font-family: Roboto Condensed; font-size: large;"> Ο Δημητρακόπουλος ήταν που πυροβόλησε τον Γαλάτη.</span></div>Σπύρος Χατζάραςhttp://www.blogger.com/profile/03286926152227074753noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4294447118529570981.post-80550178060891784492022-01-04T19:11:00.004-08:002022-01-04T19:11:12.982-08:005 Ιανουαρίου 1809. Η Αγγλοτουρκική συνθήκη των Δαρδανελίων<p><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> </span></p><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Η συνθήκη των Δαρδανελίων, (Συνθήκη Ειρήνης, Εμπορίου, και Μυστικής Συμμαχίας της Μεγάλης Βρετανίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας )υπεγράφη στα τουρκικά και στα γαλλικά στις 5 Ιανουαρίου 1809 στο Τσανάκκαλε, από τον διάδοχο του Έλγιν στην πρεσβεία Κωνσταντινούπολη, Ρόμπερτ Αντέρ και με αυτή έληξε ο διετής αγγλο-τουρκικός πόλεμος του 1807-1809.
Τα έγγραφα επικύρωσης ανταλλάχθηκαν στην Κωνσταντινούπολη στις 27 Ιουλίου 1809. Η συνθήκη περιείχε έντεκα άρθρα στα οποία είχαν προσαρτηθεί και τέσσερα «μυστικά άρθρα» .</span><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> Τα βασικά άρθρα αφορούσαν στην ανταλλαγή των κρατουμένων, την επιστροφή από τους Βρετανούς των Οθωμανικών φρουρίων που ειχαν καταλάβει την αποκατάσταση της περιουσίας των Βρετανών εμπόρων και πολιτών που κατάσχεσαν οι Οθωμανοί κατά τη διάρκεια του πολέμου, συνέχιση της Συνθήκης του 1675 περί των διομολογήσεων , αμοιβαία καλή μεταχείριση των εμπόρων , προσδιορισμός του οθωμανικού φόρου σε 3% , και διορισμός προξένων της Εταιρείας της Ανατολής για τη διευκόλυνση του εμπορίου. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> Οι Βρετανοί συμφώνησαν να μην διορίζουν Οθωμανούς υπηκόους ως προξενικούς πράκτορες, το δικαίωνα των Οθωμανών να απαγορεύουν σε πολεμικά πλοία να διέρχονται από τα Στενά σε καιρό ειρήνης. Τα ξεχωριστά «μυστική άρθρα» αφορούσαν κυρίως τη Γαλλία και τη Ρωσία. Η Βρετανία δεσμεύτηκε να στηρίξει τους Οθωμανούς αν η Γαλλία τους κήρυσσε τον πόλεμο ενώ όσον αφορά τη Ρωσία, η Βρετανία προσφέρθηκε να βοηθήσει στην εξασφάλιση ειρήνης με τη Ρωσία. Αυτό το μέρος της Συνθήκης περιελάμβανε επίσης διάταξη για την εκδίκαση των αξιώσεων των δύο μερών γύρω από τη βρετανική εισβολή στην Αλεξάνδρεια, και ένα ακόμη « μυστικό άρθρο» προέβλεπε την καταβολή 300.000 λιρών στερλινών στους Οθωμανούς, ως επιβεβαίωση της φιλίας.</span></div>Σπύρος Χατζάραςhttp://www.blogger.com/profile/03286926152227074753noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4294447118529570981.post-68657609599095413762021-04-04T04:20:00.010-07:002021-04-04T04:20:50.736-07:00Η Καταστροφή της Χίου <span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Ο Παντιάς Ροδοκανάκης και ο Νικόλαος Μυλωνάς αποτάθηκαν στο Δημήτριο Υψηλάντη για την απελευθέρωση του νησιού από τους Τούρκους. Ζήτησαν και βοήθεια από τις Σπέτσες , την Ύδρα και τα Ψαρά. Μεγάλη μερίδα όμως Χιωτών διαφωνούσαν λόγω των προνομίων που κατείχαν στο νησί. </span><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> Στις 27 Απριλίου 1821 ο Υδραίος Ιάκωβος Τομπάζης έφτασε στη Χίο με 25 πλοία με σκοπό να παρακινήσει τους Χιώτες να εξεγερθούν, και έστειλε μηνύματα στην ύπαιθρο και στα χωριά , γιατί γνώριζε την αντίθετη στάση των προκρίτων και των κατοίκων της πόλης. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> Οι τρεις Δημογέροντες Μικές Βλαστός, Ιωάννης Πατρικούσης και Χατζή Πολυχρόνης Διοματάρης, πήγαν «στου Πασά τη βρύση» και επικοινώνησαν μαζί του κρυφά. Εξήγησαν τους λόγους που δεν μπορούσαν να δώσουν βοήθεια, επειδή ο περισσότερος πληθυσμός ήταν άοπλος , άπειρος και απροετοίμαστος. Επίσης του εξήγησαν ότι οι επιπτώσεις στον πληθυσμό των Ελλήνων κατοίκων της Χίου , όπως και των άλλων Χιωτών που είχαν εγκατασταθεί εκτός του νησιού στην Κωνσταντινούπολη, και στη Σμύρνη, θα ήταν τραγικές και παρακάλεσαν τον Τομπάζη να φύγει από το νησί. Μετά από 3 μέρες ο υδραίικος στόλος εγκατέλειψε το νησί. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> Οι Τούρκοι που πληροφορήθηκαν το γεγονός της άφιξης των ελληνικών πλοίων έξω από το νησί, κάλεσαν τους Δημογέροντες για πληροφορίες και κάλεσαν 10 πρόκριτους και το μητροπολίτη Πλάτωνα με το διάκονό του Μακάριο Γαρρή, τους οποίουφυλάκισαν στη φυλακή του κάστρου. Επιπλέον οι Τούρκοι ζήτησαν από τους Χιώτες να παραδώσουν ό,τι όπλα είχαν και να μην κυκλοφορούν τις βραδινές ώρες. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Τον Οκτώβρη του 1821 οι Τούρκοι του Χίο ζήτησαν βοήθεια από την Κωνσταντινούπολη και στάλθηκαν 1000 στρατιώτες . Το Ιανουάριο του 1822 τρεις Χιώτες πρόκριτοι, οι Θ. Ράλλης, Ι. Σκυλίτζης και Π. Ροδοκανάκης πήγαν στην Κωνσταντινούπολη ως όμηροι. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> Το Σάββατο 11 Μαρτίου του 1822 ο Αρχηγός της επανάστασης στη Σάμο , Λυκούργος Λογοθέτης, αποβιβάστηκε στη Χίο με το Χιώτη Μπουρνιά και με 2500-4άνδρες. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Ο στόλος της Σάμου ήταν 8 μπρίκια και 30 βοηθητικά. Η απόβαση του Λογοθέτη έγινε ταυτόχρονα στον κόλπο της Αγίας Ελένης και στην Αγκάλη.
Στο εν τω μεταξύ είχαν ειδοποιηθεί αρκετοί Χιώτες , οι οποίοι έσπευσαν να ενωθούν με τους άνδρες του Λογοθέτη.</span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> Ο Βαχήτ Πασάς έστειλε εναντίον τους δύο σώματα στρατού.</span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> Ένα να για να εμποδίσει την απόβαση και ένα άλλο στον Κάμπο, για να πλευροκοπήσει την αποβατική δύναμη του Λογοθέτη. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> Οι εισβολείς επικράτησαν και οι Τούρκοι κλείστηκαν στο κάστρο. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> Ο Μπουρνιάς με τους στρατιώτες του επιτέθηκαν στους Τούρκους από το Παλαιόκαστρο και από το ύψωμα της Παναγίας Τουρλωτής οι Σαμιώτες βομβάρδιζαν τη Πόλη. Άλλοι επαναστάτες οχυρώθηκαν στο στο λόφο «Ασωμάτων»(Ευαγγελίστρια) και στον Κάτω Γιαλό.
Πολλοί πλούσιοι Χιώτες έφυγαν από το νησί και πήγαν απέναντι .Μόλις έμαθαν στην Κωνσταντινούπολη τα γεγονότα έστειλαν τον Τουρκικό στόλο με ναύαρχο τον Καρά Αλή. Στις 30 Μαρτίου 1822 ο Τουρκικός στόλος (46 πλοία και 7000 στρατιώτες) εμφανίστηκε στα βόρεια του νησιού. Τότε οι Τούρκοι βγηκαν από το Κάστρο Ο Λογοθέτης και ο Μπουρνιάς υποχώρησαν προς το εσωτερικό του νησιού . </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Τη Μεγάλη Παρασκευή, 31 Μαρτίου 1822, κάηκε ο ναός της Τουρλωτής. Ο Βαχήτ Πασάς ανακοίνωσε τη διαταγή του σουλτάνο να θανατώνονται αγόρια και άνδρες άνω των 12 ετών , και οι γυναίκες άνω των 40 ετών, Τα κορίτσια και οι γυναίκες από 3 έως 40 ετών και τα αγόρια από 3 έως 12 ετών θα πουλιόνταν σαν σκλάβοι .Θα γλίτωναν μόνο όσοι ασπάζονταν το μωαμεθανισμό. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Από εκείνη τη μέρα και για 4 μήνες έφταναν Τούρκοι από τις απέναντι Τουρκικές ακτές με σκοπό το φόνο, τη λεηλασία και τα λάφυρα. Υπολογίζεται ότι κατέφθασαν 40.000 Τούρκοι άτακτοι. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Οι περισσότεροι Χιώτες άρχισαν να μετακινούνται προς το εσωτερικό του νησιού .Τα καταφύγιά τους ήταν αρχικά οι Καρυές, το Αίπος, η Νέα Μονή, το μοναστήρι του Αγίου Μηνά και ο Άγιος Γεώργιος ο Συκούσης.
Το Μεγάλο Σάββατο, 1η Απριλίου 1822 κάηκε η Σχολή της Χίου. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Στις 2 Απριλίου 1822 την Κυριακή του Πάσχα μπήκαν οι Τούρκοι στο μοναστήρι του Αγίου Μηνά και έσφαξανπ άνω από 3000 Χιώτες που είχαν κρυφτεί..Την ίδια μέρα εγιεν ξαι η σφαγη της Νεας Μονης. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> Οι Σαμιώτες εγκατέλειψαν τη Χίο και έφυγαν προς τα Ψαρά. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Την Τετάρτη 5 Απριλίου του 1822 βγάζει ανακοίνωση ο Καρά Αλής , πως όσοι Χιώτες παραδώσουν τα όπλα τους και επιστρέψουν στην πόλη , θα αφεθούν ελεύθεροι. Μάλιστα εξασφάλισαν οι Τούρκοι και επιστολή του φυλακισμένου Μητροπολίτη και των Δημογερόντων , η οποία ανέφερε τις ειλικρινές προθέσεις των Τούρκων. Οι πρόξενοι της Αγγλίας , της Αυστρίας και της Γαλλίας ανέλαβαν να μεταφέρουν την πρόταση στους Χιώτες και να τους πείσουν. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Οι Χιώτες εμπιστεύθηκαν τους πρόξενους και άρχισαν να επιστρέφουν και να παραδίδουν τα όπλα τους. Βέβαια, όπως ήταν αναμενόμενο, οι Τούρκοι αθέτησαν το λόγο τους και άρχισαν να σφάζουν όσους κατέβαιναν στην πόλη. Η μεγάλη σφαγή συνεχίστηκε και στην κεντρική Χίο (Βροντάδο , Πιτυός, Θυμιανά και μετά Βορειόχωρα). </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> Στο ακρωτήρι του Κάβο Μελανιός, απέναντι από τα Ψαρά βρήκαν καταφύγιο περίπου 10.000 Χιώτες και περίμεναν τα ψαριανά πλοία να τους μεταφέρουν στα Ψαρά. Δυστυχώς όμως η μεγάλη θαλασσοταραχή τους στάθηκε εμπόδιο και σφαγιάσθηκαν σχεδόν όλοι από τους Τούρκους με απερίγραπτη λύσσα. Ήταν τόσο πολύ το αίμα των αθώων, που η θάλασσα «μελάνιασε» γύρω από τον κάβο και την παραλία.</span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> Στις 18 Απριλίου στην Κωνσταντινούπολη αποκεφαλίστηκαν οι 3 Χιώτες όμηροι (Ράλλης, Σκυλίτζης , Ροδοκανάκης και άλλοι 60 επιφανείς Χιώτες. Στις 23 Απριλίου του 1822 απαγχονίστηκαν στην τάφρο του Κάστρου της πόλης ο μητροπολίτης Πλάτων , ο διάκονός του Γαρρής και 9 πρόκριτοι. Στη συνέχεια απαγχονίστηκαν και οι φυλακισμένοι.δημογέροντες ανά δέκα.Λίγες μέρες μετά την καταστροφή , σχεδιάστηκε ναυτική επίθεση του στόλου των τριών ναυτικών νησιών εναντίον του Τουρκικού στόλου στο στενό του Τσεσμέ. Στις 18 Μαΐου πραγματοποιήθηκε η πρώτη επίθεση . Οι έλληνες έκαναν αρκετές ζημιές στον Τούρκικό στόλο , αλλά απέτυχαν να πυρπολήσουν τη ναυαρχίδα του Καρά Αλή. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Την 1η Ιουνίου του 1822 ο Κωνσταντίνος Κανάρης μαζί με τον Ανδρέα Πιπίνο και 40 ψαριανούς ξεκίνησαν από τα Ψαρά με 2 πυρπολικά και 4 περιπολικά πλοία και αφού μετάλαβαν των Αχράντων Μυστηρίων , μπήκαν στο στενό της Χίου με βόρειο άνεμο. Κρύφτηκαν και περίμεναν να βραδιάσει. Τέλειωνε τότε το ραμαζάνι των Τούρκων και ξεκινούσε η γιορτή του μπαϊραμιού. Στην τουρκική ναυαρχίδα επικρατούσε χαρά και κέφι με πολλούς καλεσμένους και κάποιες δυστυχισμένες αιχμάλωτες, περίπου 2000 άτομα. Τότε τα δύο πυρπολικά κατάφεραν να μπουν ανάμεσα στα τουρκικά πλοία. Ο Κανάρης κατευθύνθηκε κατά την ναυαρχίδας του Καρά Αλή , ενώ ο Πιπίνος κατά της υποναυαρχίδας. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Ο Κανάρης τα κατάφερε να πυρπολήσει την ναυαρχίδα , ενώ ο Πιπίνος δεν τα κατάφερε , γιατί βιάστηκε και έγινε αντιληπτός από τους Τούρκους. Η ναυαρχίδα όμως τυλίχθηκε στις φλόγες και μετά ανατινάχθηκε , σκοτώνοντας και τον Καρά Αλή. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Στις 7 Ιουνίου εξαπολύεται και τρίτο γιουρούσι των μαινόμενων Τούρκων στα Μαστιχοχώρια και ολοκληρώνεται η καταστροφή του νησιού.
Το νησί ερημώθηκε. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Οι Τούρκοι έφεραν από τον Τσεσμέ άλλους 600 Χριστιανούς για να μαζέψουν τη μαστίχα. Αυτοί όμως αγνοούσαν την καλλιέργειά της και οι Τούρκοι αναγκάστηκαν να αφήσουν ελεύθερους αρκετούς Μαστιχοχωρίτες για να καλλιεργήσουν τους σχίνους.</span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> Μετά την καταστροφή, από τους 117.000 Χριστιανούς που ήταν ο τότε πληθυσμός της Χίου , έμειναν περίπου 1800 -2000 άνθρωποι. 21.000 ήταν οι φυγάδες(κατέφυγαν στα Ψαρά, Τήνο, Σύρο, Άνδρο, Αγκώνα, Τεργέστη, Μασσαλία, Οδησσό, Μάλτα, Λονδίνο) και 52.000 οι αιχμάλωτοι. Υπολογίζουμε δηλαδή ότι σφαγιάσθηκαν περίπου 52.000 Χιώτες. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Η καταστροφή της Χίου συγκλόνισε όχι μόνο τον Ελληνισμό , αλλά και όλη την Ευρώπη. Οι εφημερίδες έγραφαν άρθρα εκφράζοντας τον αποτροπιασμό τους για τη μεγάλη σφαγή. Βιβλία κυκλοφορούσαν στην Αγγλία, Γαλλία , Γερμανία και οι φιλέλληνες προσπαθούσαν να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη για να βοηθήσουν τα θύματα.</span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> Από τη μεγάλη σφαγή της Χίου εμπνεύστηκε ο μεγάλος Γάλλος ζωγράφος Ντελακρουά και ο Βίκτωρ Ουγκώ στο ποίημά του «Το Ελληνόπαιδο».
</span></div>Σπύρος Χατζάραςhttp://www.blogger.com/profile/03286926152227074753noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4294447118529570981.post-4116558143574366292021-04-01T06:43:00.001-07:002021-04-01T06:43:07.451-07:00Έτος των ΦΙΛΙΚΩΝ 21ο<span style="font-family: verdana; font-size: large;">Στο πρώτο του «Δοκίμιο» για την «Φιλική Εταιρεία», ο Ιωάννης Φιλήμων, που ήταν γνώστης της πραγματικότητας, δημοσίευσε, σκόπιμα, ένα απόσπασμα από <b>«πρωτότυπον, Δίπλωμα Ίερέως»</b>, που το χαρακτήριζε «περίεργο», το οποίο το χρησιμοποίησε δήθεν για να το διορθώσει .</span><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;">Το εφοδιαστικό, πού δεν δημοσιεύθηκε ολόκληρο αλλά μόνο η εισαγωγή του και η χρονολογία του ανέφερε:
<b>«ισ το Ονομα τισ μελουσισ Σοτιριασ καθιερονο»</b> κτλ. και εφερε, «Τήν δέ χρονολογίαν...<b> τριαντα Απριλίου το ικοστο προτο τον Φιλικον»,</b> όπως το αντέγραψε ο Φιλήμων. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;">Η δημοσίευση του αποσπάσματος με την ταυτόχρονη αδέξια διάψευση, έγινε από τον Φιλήμονα, εν γνώσει της αληθείας. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;">Ήταν μια υποθήκη για το μέλλον. Θέλησε να μας πει κάτι παραπάνω, από όσα τον υποχρέωσαν να γράψει. Ο πονηρός Φιλήμων έκανε το ακόλουθο σχόλιο: «Συμπεραίνομεν ότι ό Κατηχήσας έγραψε κατά λάθος το «των Φιλικών» αντί των Χριστιανών ήτοι από Χριστού. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"> Στο αρχείο του μουσείου Μπενάκη, υπάρχει το «Εφοδιαστικό», του Μανουήλ Μπαρμπαρήγα από την Σαντορίνη, με τον ίδιο χρονικό προσδιορισμό. «Έτος των Φιλικών Εικοστό πρώτο.
Με σωστή ορθογραφία διαβάζεται ως εξής: <b>«Εις το όνομα της μελλούσης σωτηρίας καθιερώνω Ιερέα Φιλικόν και αφιερώνω εις την αγάπην των μεγάλων ιερέων των Ελευσινίων τον πολίτην κύριον Μανουήλ Μπαρμπαρήγα Σαντοριναίον απο χωρίον Άγιον Νικόλαον πραγματευτήν, ετών τριάκοντα τριών , ώσπερ τον υπερασπιστήν της Εταιρείας και της πατρίδας κατηχηθέντα και ορκωθέντα παρ’ εμού του Κ. Γρηγορίου Καλλονού του Κρητός.
Κατά το Χιλιοστόν Οκτακοσιοστόν Εικοστόν πρώτον Έτος. Έτος των Φιλικών Εικοστόν πρώτον».</b></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;">
Ο κατηχητής Γρηγόριος Καλλονός, ακολουθώντας την Ιακωβίνικη πρακτική ,μας επιβεβαιώνει την «περίεργη» χρονολόγηση από το έτος 1 των «Φιλικών», την οποία μας δίνει και ο Φιλήμων. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"> Ο Καλλονός ο Κρής ,δεν είναι γνωστός από τα διαθέσιμα στοιχεία περί «Φιλικής Εταιρείας» , από το αρχείο Σέκερη, και γι’ αυτό η εμφάνιση του ,στην ελληνική ιστορία , μας επιβεβαιώνει ότι, υπήρξε «Κέντρο Φιλικών» πού χρονολογούσε την ύπαρξη του από το 1800 και το οποίο χρησιμοποιούσε το ίδιο τελετουργικό και τον ίδιο Κώδικα με τις Ομάδες Μόσχας- Οδησσού-Κωνσταντινουπόλεως, και έκανε και εκείνο στρατολογίες. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"> Τριάντα Απριλίου το Εικοστό πρώτο των Φιλικών», έγραφε το «εφοδιαστικό», που διέσωσε ο Φιλήμων, «Κατά το Χιλιοστόν Οκτακοσιοστόν Εικοστοπρώτον Ετος από Χριστού, Έτος των Φιλικών Εικοστόν πρώτον», αναφέρει ο κατηχητής Γρηγόριος Καλλονός, που δεν έκανε λάθος, και ήξερε πολύ καλά τι έγραφε και τι υπέγραφε. Το γεγονός ότι έχουμε δύο τουλάχιστον έγραφα, με την χρονολόγηση, «Έτος 21ο των Φιλικών», μας δείχνει ότι ο όρος «έτος των φιλικών 21ο»,δεν ήταν λάθος. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;">Γνωρίζω και το «εφοδιαστικό» του Σωτήριου Θεοχαρόπουλου, που κατηχήθηκε το 1818 από τον Νικηφόρο Παμπούκη, που έχει ημερομηνία, <b>«Νοεμβρίου 20.Καλάβρυτα. 18ο των Φιλικών»</b>. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"> Ο Γρηγόριος Καλλονός , ο Νικηφόρος Παμπούκης και ο Φιλήμων, μας οδηγούν στους Φίλους του Γένους. Στους Φιλογένεις της Κέρκυρας. Στο 1800. Τότε που ξεκίνησαν όλα. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;">ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΤΖΑΡΑΣ</span></div>Σπύρος Χατζάραςhttp://www.blogger.com/profile/03286926152227074753noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4294447118529570981.post-91683503196004703992021-03-24T02:39:00.003-07:002021-03-24T02:39:56.031-07:00Τα παραμύθια της Στοάς, για την «επανάσταση της Ταβέρνας», οι μαρξιστικές βλακείες για την ανερχόμενη τάξη των πραματευτάδων, η ανύπαρκτη Φιλική Εταιρεία και οι Φίλοι του Γένους<p><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> </span></p><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> Η 25η Μαρτίου δεν είναι πρωταπριλιά. Για αυτό πρέπει να ανατρέψουμε τα ψέματα και τα φούμαρα που μας έχουν επιβάλει ως δήθεν ιστορία. Η Εθνικοαπελευθερωτική Επανάσταση του 1821 ήταν επανάσταση των Φιλογενών Πατριωτών και όχι των «προλετάριων» της Στοάς του Λονδίνου, ούτε της (Ανερχόμενης) Αστικής Τάξης, που διαλαλούσε, στον «Ρωσσοαγγόγαλλο», «ημείς, οι πλείστοι των πραγματευτών, θέλομεν άσπρα, κι ας έχομεν ζυγόν». </span><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> Το φάντασμα της ανυπάρκτου Φιλικής Εταιρείας που πλανιέται πάνω από τους Έλληνες 200 χρόνια γεννήθηκε την πρωταπριλιά του 1834 στο Ναύπλιο από έναν φιλοτόμαρη γραμματικό, που «προσκύνησε» τους δολοφόνους του Κυβερνήτη και την, «Μητέρα του Κόσμου». </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια, και εν όψει της άφιξης του Όθωνα κυκλοφόρησε άρον-άρον στο Ναύπλιο, το 1834, το «Δοκίμιον Ιστορικόν περί της Φιλικής Εταιρείας», του Ιωάννη Φιλήμωνα, ο οποίος είχε συλληφθεί μαζί με τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα, αλλά τα βρήκε με την Στοά, αφέθηκε ελεύθερος, για να μας παρουσιάσει τον Σκουφά ,τον Αναγνωστόπουλο, τον Τσακάλωφ, και τον Ξάνθο ως δημιουργούς της «Φιλικής Εταιρείας». </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> Η νόθα «Ιστορία», κατασκευάστηκε , για να σκεπαστούν τα ίχνη της προδοσίας, για να συγκαλυφθούν οι πράξεις και οι ευθύνες των «πρακτόρων» και των «ιδιοτελών», για το καθεστώς της εξάρτησης, που επεβλήθη στην Ελλάδα και τους Έλληνες, από το 1824, με όχημα τα «δάνεια της Αγγλίας». </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> Το ψέμα ή τα ψέματα, λένε, έχει «κοντά πόδια». Όμως, τα ψέματα, επί των οποίων οικοδομήθηκε συστηματικά από το 1834, η καθεστωτική εκδοχή, για το πως οργανώθηκε η Εθνικοαπελευθερωτική Επανάσταση του 1821, κυριαρχούν ακόμα. Επομένως, η «βαλίτσα, (του ψεύδους), πήγε πολύ μακριά». Το γεγονός, ότι το «Δοκίμιο» «υιοθετήθηκε» αμέσως ως «αυθεντικό» δείχνει ότι από, πίσω του στεκόταν η τότε εξουσία. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> Πέντε χρόνια μετά, το Νόθο «Δοκίμιο» κυκλοφόρησε το 1839 , η «Επιτομή της Ιστορίας της αναγεννηθείσης Ελλάδος αρχομένη από του έτους 1715, και λήγουσα το 1837», του Αμβροσίου Φραντζή, που δικάστηκε μαζί με τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα το 1834, και η οποία που μας παρουσίασε την αλήθεια.
Την επανάσταση του 21,οργάνωσαν ,ο Κωνσταντίνος Υψηλάντης, (+1816.Κίεβο), ο Αλέξανδρος Ιωάννη Μαυροκορδάτος,(+1819.Μόσχα) ,και ο Ιωάννης Καποδίστριας. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Το γιατί εξακολουθούμε να πιστεύουμε τον πρώτο και όχι τον δεύτερο, είναι ένα ακόμα ελληνικό αίνιγμα.
Σύμφωνα με την περιγραφή του Αμβρόσιου Φραντζή, η «μηχανή» της επανάστασης μπήκε σε κίνηση, με την άφιξη του Καποδίστρια στην Ρωσία το 1811.
Για προφανής λόγους η μαρτυρία του Φραντζή για τα γεγονότα, ετέθη «αυτεπάγγελτα στο Αρχείο».
Ο πλαστογράφος Φιλήμων, στο «Δοκίμιο» του 1834, διέψευσε εργολαβικά αυτήν την συμφωνία. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><b>«</b></span><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><b>Πολλοί υψιπέτες πολιτικοί ηθέλησον να πετάξωσι δια της φαντασίας των εις τον Αρκτικόν Πόλον υποπτεύοντες, δια να μην είπομεν πιστεύοντες ως δημιουργούς της εταιρείας των φιλικών τον υπουργό Καποδίστρια και τινάς άλλους. Ανέτρεξαν τινές εις προγενεστέραν εποχήν πλάττοντες συμφωνίας μεταξύ του Καποδίστρια, του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου του Φυραρή και του Ροδοφοίνικος». </b></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;">
Το «σενάριο» του Μινχάουζεν-Φιλήμωνα, υποστηρίζει ότι η Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση του 1821 ,ξεκίνησε από μια ταβέρνα, ή τέλος πάντων από ένα κρασοπουλειό της Οδησσού, όπου αντάμωναν τρεις «πατριώτες», Σκουφάς, ο Ξάνθος και ο Τσακάλωφ.
Ο μόνος μάρτυς του Φιλήμωνα ήταν ο Ξάνθος. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"> Από μια πρώτη ματιά, φαίνεται απολύτως παράδοξο το ότι ως Έλληνες αντιμετωπίζουμε την δική μας επανάσταση, εντελώς διαφορετικά από όλες τις άλλες στην παγκόσμια ιστορία. Ακόμη πιο παράξενο φαίνεται, το ότι οι κατασκευές των Φιλήμονα–Ξάνθου ,δεν υπέστησαν την «βάσανο» της επιστημονικής έρευνας και θεωρούνται ακόμα και σήμερα η «απόλυτη πηγή» για την Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"> Σύμφωνα λοιπόν, με τις «απόλυτες πηγές», η δική μας Επανάσταση είναι η μόνη χωρίς πρόγραμμα, και χωρίς πρόβλεψη δημιουργίας εξουσίας. Όσο και αν έψαξα σε όλους τους μελετητές και τους «μελετητές» της Επανάστασης του 1821 δεν βρήκα πουθενά να επισημαίνεται το τι καθεστώς ήθελε να δημιουργήσει στην Ελλάδα η «Φιλική Εταιρία» των Ξάνθου-Φιλήμονα, που υποτίθεται ότι προετοίμασε την επανάσταση. Άρχισαν δηλαδή μια επανάσταση με τη λογική, «όπου μας βγάλει». Και αυτό όμως ταιριάζει στην «ψυχοσύνθεσή» μας. Είναι η λογική του «βλέποντας και κάνοντας» και «άσε, θα δείξει». Το τι Καθεστώς θα είχε η Ελλάδα αφού έφευγαν οι Τούρκοι, δεν φαίνεται να απασχολούσε κανέναν. Αν η Ελλάδα θα ήταν Δημοκρατία, αν θα είχε βασιλιά και ποιον, αν θα είχε Σύνταγμα και ποιο, αν θα ήταν ανεξάρτητη ή υπό την κηδεμονία άλλης δύναμης και ποιας. Από αυτή την σκοπιά, η επανάσταση που περιγράφουν τα σχολικά μας βιβλία, ξεχωρίζει από όλες τις άλλες. Τέτοιο κακό, δεν έχει συμβεί σε καμία επανάσταση ούτε πριν ούτε μετά την δική μας. Αλλά ας είμαστε επιεικείς. Ίσως υπάρχει εξήγηση λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της ελληνικής «ψυχοσύνθεσης». Αφού είμαστε, γενικώς, απρογραμμάτιστοι άνθρωποι,
οι Έλληνες, αυτή η Ιστορία μας «ταιριάζει», και όσο για την έλλειψη σχεδίου εξουσίας και αυτό μας ταιριάζει «γάντι» γιατί γενικώς είμαστε «αναρχοαυτόνομοι» .Προφανώς θα έκανε ο καθένας του κεφαλιού του, οπότε οι «τρεις εγκέφαλοι της επανάστασης», δεν χρειαζόταν να σπαταλούν φαιά ουσία. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"> Μια φορά κι έναν καιρό, λοιπόν, όπως θα έλεγε η «θεία Λένα», το 1814 σε μια ταβέρνα της Οδησσού , τρεις νέοι που αγαπούσαν την πατρίδα, ίδρυσαν την Φιλική Εταιρία. Ορισμένες γιαγιάδες, πιο «θεούσες», λένε ότι, μια φορά κι έναν καιρό, «χάρις στην θεία πρόνοια οι τρεις θεοσεβούμενοι νέοι αποφάσισαν να κάνουν επανάσταση κατά των Τούρκων, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1814». Αυτή η παραλλαγή του παραμυθιού είναι πιο «Ελληνοχριστιανική» , γιατί αρχίζει την αφήγηση για το «θαύμα»,της ελληνικής επανάστασης με την ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Αυτή είναι και η εκδοχή της ελληνικής μασονικής ιεραρχίας. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"> Όμως «ο απατεώνας και πλαστογράφος Μανολάκης Ξάνθος την 14η Σεπτεμβρίου 1814 δεν βρισκόταν στην Οδησσό , ενώ ο Αθανάσιος Τσακάλωφ που ήταν μέλος του «ελληνόγλωσσου Πανδοχείου» βρισκόταν στη Βιέννη, για το Συνέδριο. Ο Τσακάλωφ δεν γνώριζε τότε τον Ξάνθο , και το ακατανόητο δήθεν «συνθηματικό» γράμμα του «Τσακάλωφ» , που δημοσίευσε στα απομνημονεύματα του ο μάρτυρας της αγγλικής Στοάς Ξάνθος, δεν είναι πρωτότυπο αλλά «αντίγραφο» που το εγραψε μόνος του ο Ξάνθος.
Όπως είναι γνωστόν ο «μάρτυρας Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος» , κατέθεσε προς το Έθνος με την επιστολή του προς τον Τσακάλωφ τα ακόλουθα. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"> <b>«Ο κ. Ξάνθος εξέδωκεν εν, ως ο ίδιος το ωνόμασε, ιστορικόν υπόμνημα της Φιλικής Εταιρείας. Λέγει δε ότι αυτός κατά το 1813 μεταβάς από Κωνσταντινούπολι εις Πρέβεζαν και εκείθεν εις Οδησσόν όπου ευρών το μακαρίτη Σκουφάν, πρώτον τον ενέπνευσεν και υμάς δεύτερον τον περί ελευθερίας Σκοπόν και ότι καθό μασσών (κτίστης) έκαμε το σχέδιον της εταιρίας. Συμφωνήσαντες δε και υμείς μετ’ αυτού, εκάματε το Σύστημα αυτής. Τοιαύτα και πολλά άλλα κακοήθη ψεύδη εκήρυξεν, ενώ αυτός εκατηχήθη από τον μακαρίτην Σκουφάν κατά το 1817 εν Κωνσταντινουπόλι, την ιδίαν ημέραν, καθ’ ην κατηχήθη και ο Π. Σέκερης από εμέ».</b> </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"> Η μαρτυρία Αναγνωστόπουλου, είναι συντριπτική για τις «κατασκευές» της «Ιστορίας» της αποικιοκρατίας και του ψεύτη Ξάνθου.
Ο Ξάνθος .μυήθηκε από τον Σκουφά, το Πάσχα του 1817.
Ο «περισπούδαστος», πράκτωρ Τρικούπης το πήγε πιο μακριά. Μια φορά κι έναν καιρό το 1813 στην Αθήνα, οι καλοί Άγγλοι ίδρυσαν την Φιλόμουσο Εταιρία, από την οποία ξεκίνησαν όλα. Όλα τα παραμύθια έχουν τα καλά πριγκιπόπουλα που θα φιλήσουν την κοιμισμένη βασιλοπούλα για να ξυπνήσει. Έτσι και στο δικό μας, οι τρεις «πτωχοί πλην τίμιοι και πατριώτες νέοι», ( το ότι ούτε ο Σκουφάς ,ουτε ο Ξάνθος δεν ήταν νέοι, δεν έχει καμιά σημασία), μ’ ένα φιλί θα ξυπνήσουν την κοιμωμένη Ελλάδα , και οι καλοί άνθρωποι όλου του κόσμου θα θυμηθούν την ιστορία της και με τη βοήθεια της Στοάς του Λονδίνου θα καταφέρουν μέσα από κόπους και θυσίες να υποχρεώσουν τους «κακούς» να την αφήσουν ελεύθερη. (εκδοχή Χόλιγουντ).
Σε όλα τα παραμύθια υπάρχει χώρος για θαύματα. Έτσι ο Θεός ή η Παναγία , φώτισαν τον Αλή Πασά να αποστατήσει και ο Θεός κανόνισε να στασιάσουν οι γενίτσαροι. Γενικά στα θαύματα δε χωράει η λογική και για αυτό δεν επεξηγούνται. Ένα τέτοιο παραμύθι φυσικά θα προκαλούσε τα γέλια και όχι το ενδιαφέρον, ακόμα και των μωρών. Για τα παιδιά του δημοτικού δεν τίθεται ζήτημα. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"> Και όμως «κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια», 186 χρόνια και διδασκόμαστε αυτό το «παραμύθι» στα δημοτικά ,τα Γυμνάσια, τα Λύκεια και τα Πανεπιστήμια της Χώρας μας.
Όσο λοιπόν πιστεύουμε στα παραμύθια και τα θαύματα, η εκδοχή των Φιλήμονα–Ξάνθου για την οργάνωση της Ελληνικής Επανάστασης που διδάσκεται στα σχολεία μας, στέκει μια χαρά. Αν όμως κάνουμε ένα βήμα προς την λογική, τα ερωτήματα γίνονται πολλά και τα αδιέξοδα της επίσημης εκδοχής αξεπέραστα.
Μετά την «Επανάσταση των Φιλογενών» , ο Κωνσταντίνος Κούμας, το 1832, (πριν τον Φιλήμονα και τον Ξάνθο), αποκάλυψε σε τρεις γραμμές την αλήθεια.
«Μια εταιρία της οποίας η Αρχή με όλον ότι επροσπάθησαν τινές να την ερμηνευύσωσι μένει ακόμα αίνιγμα ονομασθείσα Εταιρία των Φίλων ήρχισε (δεν εξεύρει τις πότε) να ενεργεί μυστικώς την επανάσταση ». </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"> Η πραγματική μητέρα της επανάστασης , η (μυστική) Εταιρία των Φίλων, (του Γένους) ιδρύθηκε στην Κέρκυρα το 1800 , και αρχηγός της από το 1814 ,
ήταν ο Ιωάννης Καποδίστριας, για τον οποίο το «Πατριωτικό Δοκίμιο» των Φιλογενών του 1817 έλεγε: «αναφέρω την Κορωνίδα του Ελληνικού Γένους, τον αληθινό και ζώντα στύλον της Πατρίδος , το καύχημα τού Γένους ολοκλήρου, τον εξοχώτατον Κόμητα Ιωάννην Καποδίστριαν. Τον γενναίο και ένδοξο Άνδρα του οποίου οι λαμπροί αγώνες υπέρ τού Γένους στεφανούνται καθ' έκάστην μέ χρυσάς δάφνας. Οι αληθείς Πατριώται δέν θεωρούσιν εις τό πρόσωπον Σου παρά δεύτερον Μιλτιάδην, ή άλλον Θεμιστοκλέα». </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"> Οι φίλοι του Γένους, είναι οι «Φιλογενείς» του 1821. Αυτοί, οι εθνικιστές της Φιλογένειας συνεργάστηκαν με τους ελληνικούς επαναστατικούς κύκλους της Βιέννης και της Ιταλίας στους οποίους ιδιαίτερα δραστήριοι ήσαν οι Ιακωβίνοι και οι καρμπονάροι διανοούμενοι, και με τα κινήματα που είχε δημιουργήσει η Ρωσία, τους Λαμπρινούς και τον «Φοίνικα» του Φυραρή. Η βάση του πολιτικού συμβιβασμού μεταξύ των αριστοκρατών εθνικιστών , των εμπόρων της Βιέννης της Τεργέστης τη Οδησσού και των «Ιακωβίνων» διανοουμένων , ήταν η παράκαμψη του προσδιορισμού του πολιτικού καθεστώτος της Ελεύθερης Ελλάδας για μετά την εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση .
Τότε θα λυνόταν , «κατά το πλήθος του λαού και κατά το κλίμα», όπως λέει το μανιφέστο τους, η «Ελληνική Νομαρχία».
Η Ελληνική Επανάσταση του 1821, ήταν προϊόν μιας ενιαίας επαναστατικής διαδικασίας που άρχισε το 1785-86, στο πλαίσιο της προετοιμασίας για την εφαρμογή του «Ελληνικού σχεδίου », της Μεγάλης Αικατερίνης και του Ιωσήφ Β’, για τη διάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, που στηριζόταν στο εθνικοαπελευθερωτικό πνεύμα που γεννήθηκε με τα Ορλωφικά, και επηρεάστηκε από τη Γαλλική Επανάσταση, τους πολέμους του Ναπολέοντα, και τη γέννηση του πρώτου ανεξάρτητου Ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, της Δημοκρατίας των Επτά Ενωμένων Νήσων. Το κίνημα του νεοελληνικού δοαφωτισμού ήταν αναπόσπαστο τέκνο αυτής της ενιαίας επαναστατικής διαδικασίας, στο πλαίσιο της οποίας εντάσσονται οι αγώνες των Σουλιωτών, το κίνημα του Λάμπρου Κατσώνη, το κίνημα του Ρήγα και ο διωγμός των Αρματολών.
Το φθινόπωρο 1814, η ηγεσία της «Εταιρείας των Φίλων του Γένους», συγκεντρώθηκε στην Βιέννη και στο περιθώριο του Ευρωπαϊκού Συνεδρίου, της τότε «Συνόδου Κορυφής», αποφάσισε την Επανάσταση για την Απελευθέρωση των ΕλλήνωνΗ καθετοποίηση των συνωμοτικών μηχανισμών σε μια ενιαία οργάνωση, κράτησε από το 1814 ως το 1818, και έγινε με έναν ακόμα πολιτικό συμβιβασμό, που επισημοποιήθηκε με το «Πατριωτικό Δοκίμιο» και που κατέληξε στο λαϊκό επαναστατικό σύνθημα, «για του χριστού την πίστη την Αγία και της πατρίδος την ελευθερία».
Η εκδήλωση της επανάστασης επισπεύστηκε , καθώς ο χρόνος περνούσε και το στρατιωτικό δυναμικό το «έτρωγαν» τα γηρατειά, με βάση την «εξωθεσμική», καταρχήν συμφωνία συνεργασίας, του 1819, ανάμεσα στους εθνικιστές της Κέρκυρας , τον Φοίνικα, και τους μασόνους του Ρώμα, την οποία επισφράγισε ο Αριστείδης Παπάς.
Όταν αποφασίστηκε η Επανάσταση, δημιουργήθηκε ως προκάλυμμα η Φιλόμουσος Εταιρία, με πρόταση της Φιλογένειας που χάρις στον Γαλάτη είχε διερευνήσει και μελετήσει το αγγλικό εγχείρημα στην Αθήνα, και το 1820 ιδρύθηκε η «Φιλόμουσος και Φιλάνθρωπος Γραικική Εμπορική Εταιρία», που ήταν το ταμείο της Επανάστασης, και της οποίας Γενικός Έφορος ανέλαβε ο Υψηλάντης ο οποίος σε επιστολή του (τον Ιούλιο του 1820), ονόμαζε τη Εταιρεία ως «φιλογενική Κάσσαν».
Οι πολιτικοί συμβιβασμοί , και η συνεργασία στην πράξη, διαμόρφωσαν έναν ετερόκλητο πολιτικό φορέα, που σκεπτόταν με διαφορετικό τρόπο στην Αγία Πετρούπολη, με διαφορετικό τρόπο στην Μόσχα, με διαφορετικό τρόπο στην Κέρκυρα, με διαφορετικό τρόπο στην Κωνσταντινούπολη, με διαφορετικό τρόπο στην Οδησσό, και με διαφορετικό τρόπο στη Ζάκυνθο. Γενικός συντονιστής αυτού του «ενιαίου χάους», ήταν ο Καποδίστριας, που έθεσε ως στόχο την απελευθέρωση της Μεγάλης Ελλάδας, (Πελοπόννησος, Ήπειρος, Μακεδονία, Κρήτη, Αιγαίο, Σμύρνη), με συνδυασμό των τοπικών εξεγέρσεων και των διπλωματικών μέσων.
Ο τελευταίος συμβιβασμός, μεταξύ των «επαναστατικών Κέντρων» ήταν η επιλογή του Αλέξανδρου Υψηλάντη ως μέλλοντα βασιλέα των Ελλήνων , το 1820. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;">Ο Υψηλάντης, που έπρεπε οπωσδήποτε να κηρύξει την επανάσταση στην Πελοπόννησο, διαφοροποιήθηκε από τα αρχικό σχέδιο και αποδέχθηκε τις αξιώσεις των «Ιακωβίνων» περί «συνταγματικής μοναρχίας», όπως προκύπτει από τις διαφορές ανάμεσα στην «Προειδοποίηση εις τας Ευρωπαϊκάς Αυλάς» και το «Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος». </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"> Τα λάθη του Υψηλάντη, που δεν πήγε στην Γαλλία να αποθηκεύσει την αξίωση του έναντι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για να εισπράξει 3 εκ γρόσια, και που δεν κατέβηκε στην Πελοπόννησο προκάλεσαν ενα τεράστιο πολιτικό κενό, το οποίο όρμησαν να καλύψουν οι κοτζαμπάσηδες και οι συνεργάτες της εταιρείας της Ανατολής . </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><b> ΣΠΥΡΟΣ ΧΑΤΖΑΡΑΣ</b></span></div>Σπύρος Χατζάραςhttp://www.blogger.com/profile/03286926152227074753noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4294447118529570981.post-26894536587020502822021-03-23T01:53:00.001-07:002021-03-23T01:53:01.568-07:00 Η δολοφονία του Κότσεμπου που εργαζόταν για τον Καποδίστρια<p><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><b>23 Μαρτίου 1819. </b>Στο Μανχάιμ, δολοφονήθηκε ο φίλος του Γκαίτε, συγγραφέας και διευθυντής θεάτρου. Άουγκουστ φον Κότσεμπου, από τον φοιτητή θεολογίας Σάντ.
Ο Μετερνιχ στο ημερολόγιο του έγραφε, <b>«Σήμερα» στίς πέντε το απόγευμα κτυπήθηκε, πολλές φορές, με στιλέτο, μέσα στο διαμέρισμά του, ο Ρώσος σύμβουλος του κράτους Κοτζμπι, που πέθανε από τα τραύματα. Ό φονιάς, είκοσι τεσσάρων χρονών, βγήκε τρέχοντας από το σπίτι, αλλά σταμάτησε μπροστά στην είσοδο και έμπηξε το στιλέτο στο στήθος του. 'Ακόμα ζει, αλλά βρίσκεται σε αφασία. Κατά το πιστοποιητικό έγγραφής του στο πανεπιστήμιο του Erlangen, που ήταν στην τσέπη του σακακιού του, ονομάζεται Κάρολος Φρειδερίκος Σάντ καί είναι, φοιτητής τής Θεολογίας».</b></span></p><p><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><b></b>Ο Σάντ σκότωσε τον Αύγουστο φον Κότσεμπου επειδή προπαγάνδιζε κατά των «φιλελευθέρων ιδεών» και του εθνικιστικού ρεύματος που αναπτυσσόταν ραγδαία στα γερμανικά πανεπιστήμια. Λίγο καιρό πριν τη δολοφονία του Κότζμπι ,στα 1818, ο Καποδίστριας είχε θέσει σε κυκλοφορία στη Δρέσδη, ένα φυλλάδιο που το είχε γράψει και το υπέγραφε ο στενός συνεργάτης του Στούρτζας, που φυσικά το είχε εγκρίνει και ο Τσάρος, και με το οποίο καταδικάζονταν τα εθνικιστικά κηρύγματα του Φίχτε που είχαν βρει μεγάλη απήχηση στους 13.000 φοιτητές των 21 γερμανικών πανεπιστημίων. Το 1816,
ο Καποδίστριας διόρισε τον Κότσεμπου ως πρόξενο της Ρωσίας στο Κένιξμπεργκ, (το σημερινό Καλίνιγκραντ), και οι «φιλελεύθεροι» τον κατηγορούσαν ως ρώσο πράκτορα.</span></p>Σπύρος Χατζάραςhttp://www.blogger.com/profile/03286926152227074753noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4294447118529570981.post-9894520010542765722021-03-23T01:35:00.003-07:002021-03-23T01:35:30.239-07:00Στις 23 Μαρτίου του 1826 υπογράφηκε στην Αγία Πετρούπολη, με το παλιό ημερολόγιο το πρωτόκολλο της για την Ανεξαρτησία των Ελλήνων. Εκείνη την ημέρα στο Λονδίνο το ημερολόγιο έγραφε 4 Απριλίου. Στις 12 Οκτωβρίου 1827 ο Ουέλλιγκτον με επιστολή του προς τον Καποδίστρια, του «εξηγούσε» τη θέση του για το ελληνικό ζήτημα, τονίζοντας ότι το πρωτόκολλο της Αγίας Πετρούπολης είχε μόνο στόχο της διατήρηση της Ειρήνης στην Ευρώπη και ότι στόχευσε στη συμφιλίωση των ελλήνων υπηκόων με τον Κύριο τους. Το Σουλτάνο. «Στόχος του πρωτοκόλλου του Απριλίου 1826 ήταν η διατήρηση της ειρήνης στην Ευρώπη», έλεγε το Κάθαρμα, το οποίο τιμά ο Εφιαλτάκης <p> </p><b><i><u>του Σπύρου Χατζάρα</u></i></b><div><br /></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><b><i><u></u></i></b>Η Ανεξαρτησία της Ελλάδος, δεν επετεύχθη ούτε με τα δάνεια της Αγγλίας, ούτε με τις προσπάθειες της «Επιτροπής της Ζακύνθου», ούτε με το ψήφισμα υποτέλειας του Μαυροκορδάτου, με το οποίο το ελληνικό Έθνος, έθετε «εκουσίως», την Ελευθερία, την Εθνική του Ανεξαρτησία και την πολιτική του ύπαρξη, «υπό την μοναδικήν υπεράσπισιν της Μεγάλης Βρετανίας». </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> Η αποφασιστική, καθοριστική καμπή ήταν η υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Αγίας Πετρούπολης, μεταξύ Ρωσίας και Αγγλίας της 23ης Μαρτίου/4ης Απριλίου 1826. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> Η τελική νίκη της Ελληνικής Επανάστασης, που εξ αρχής είχε σχεδιαστεί για να οδηγήσει σε διπλωματική λύση, επετεύχθη με διπλωματικά μέσα, όταν ψυχορραγούσε στρατιωτικά και οικονομικά, μετά την εισβολή του Αβραάμ (Ιμπραχίμ) και την πτώση του Μεσολογγίου. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Η πολιτική λύση που θα μπορούσε να είχε επιτευχθεί από το 1821, είτε μετά τη νίκη στα Δερβενάκια το 1822, είτε το 1824-25. Ήρθε το 1826. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> Η διπλωματική νίκη της ελληνικής επανάστασης, προήλθε από τις ενέργειες του Καποδίστρια, που δεν έχασε ποτέ τα στηρίγματα του στην Αυλή της Αγίας Πετρούπολης και στο ρωσικό υπουργείο εξωτερικών. Η νίκη του Καποδίστρια απέναντι στην αγγλική πολιτική ήταν πολιτικό προϊόν ,του πραξικοπήματος του Δεκεμβρίου του 1825, που απομάκρυνε από τον θρόνο τον Τσάρο Αλέξανδρο, και την ομάδα των «αγγλόφιλων» συμβούλων του. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;">Αμέσως μετά την επιστροφή των στελεχών του «πατριωτικού πολέμου» στην εξουσία, μαζί με τον τσάρο Νικόλαο, ο «Καποδιστριακός» πρώην πρέσβης της Ρωσίας στην Κωνσταντινούπολη, και φανατικός «ρώσος πατριώτης» Γκριγκόρι Στρόγκανωφ, που και αυτός μετά την αποχώρηση του Καποδίστρια είχε ζητήσει και λάβει επ΄ αόριστον άδεια και ζούσε στην Δρέσδη, έσπευσε στην ρωσική πρωτεύουσα, και στις 30 Ιανουαρίου 1826, με υπόμνημα προς το Νικόλαο Α’, επανέφερε την πολιτική Καποδίστρια του 1822, επισημαίνοντας ότι οι όροι της συνθήκης του Βουκουρεστίου του 1812,είχαν παραβιαστεί από την Τουρκία, γεγονός που επέτρεπε την κήρυξη πολέμου που θα είχε την υποστήριξη όλου του ρωσικού λαού, και που θα οδηγούσε στη σωτηρία των χριστιανών Ελλήνων, από τις σφαγές που έκαναν οι Τούρκοι.
Ο Νικόλαος, απεδέχθη την εισήγηση, και διέταξε τη συγκέντρωση στρατευμάτων στον Προύθο. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"> Στο Λονδίνο, όταν πληροφορήθηκαν τις εξελίξεις επικράτησε πανικός, και ο Ουέλινγκτον μη έχοντας άλλα μέσα για να αποτρέψει τον πόλεμο, και για να μην ξεπεραστεί από τα γεγονότα, έσπευσε με δική του πρωτοβουλία στην Αγία Πετρούπολη, για να προσφέρει στον Τσάρο την υποστήριξη της Αγγλίας για τη ρύθμιση του ελληνικού ζητήματος, ενώ παράλληλα διέταξε την αποστολή ενός έμπιστου ρουφιάνου στην Ελλάδα για να δημιουργήσει στοιχεία που θα δυσφημούσαν τον Καποδίστρια. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"> Η αγγλο-ρωσική συνεννόηση, που προσπαθούσε μάταια να επιτύχει τον χειμώνα του 1821 ο Καποδίστριας, έγινε «αναγκαστικά» τον Μάρτιο του 1826. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;">Το Πρωτόκολλο της Αγίας Πετρούπολης, έθαψε τις συμφωνίες της Βιέννης του Τσάρου Αλεξάνδρου με τους Μέτερνιχ και Ουέλινγκτον για τις σχέσεις με την Τουρκία, του Σεπτέμβριου του 1822, που έριξαν ταφόπλακα στο «ελληνικό ζήτημα». </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"> Το αγγλο-ρωσικό πρωτόκολλο, αφορούσε μόνο στο ζήτημα των Ελλήνων, και οι δύο Δυνάμεις συμφωνούσαν να επέμβουν μεσολαβητικά για τη δημιουργία Ελληνικού Κράτους, που κατόπιν της επιμονής της Αγγλίας, θα ήταν φόρου υποτελές στο Σουλτάνο, για να μην ανατραπεί το «στάτους κβο». </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"> Ο Μέτερνιχ, που κατέγραψε τη «συντριβή» του από το πρωτόκολλο στα ημερολόγιο του, και ο Ουέλινγκτον, των Ρότσιλντ είχαν ηττηθεί, αλλά όχι τελειωτικά. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"> Ο Καποδίστριας που πέτυχε την καταρχήν δέσμευση της αγγλικής πολιτικής, απέρριψε τον όρο του Ουέλινγκτον, για τον φόρο υποτέλειας στον Σουλτάνο ,
και για αυτό έστειλε οδηγίες στον Κολοκοτρώνη και τον Καραϊσκάκη που ανεφεραν: </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;">«<b>Να μη δώσετε ακρόαση, αν σας προτείνουν υποταγή εις τον σουλτάνο, και να αποκριθείτε ότι με το σπαθί μας θα υπογράψουμε την ελευθερία και την ανεξαρτησία μας ή τον θάνατόν μας. Να μη φοβηθείτε τίποτε, και να επιμείνετε εις την απόφαση σας, επειδή δεν μπορούν να πράξουν τίποτα εναντίον των δικαίων της Ελλάδος, αρκεί να μη ενδώσετε σεις οι ίδιοι εις την υποταγή». </b></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;">Ο πράκτορας που έστειλαν οι Άγγλοι από τα Επτάνησα λεγόταν Σπύρος Μεταξάς. αλλά κυκλοφορούσε ως «Σπηλιάδης Μεσθενοπούλος». </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;">Ο πράκτορας της Στοάς της Ζακύνθου, μεταφέρθηκε από την Ζάκυνθο στο Ναύπλιο, από τον Μιαούλ(η), και εμφανίστηκε στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη στο Άργος, λίγο πριν τις 6/18 Απριλίου1826, που άρχισε η Τρίτη Εθνοσυνέλευση στην Επίδαυρο, με πλαστή συστατική επιστολή του Κωνσταντίνου Οικονόμου του εξ Οικονόμων, που τότε ζούσε στην Αγία Πετρούπολη, και η οποία συνιστούσε τον Μεσθενόπουλο, ως μαθητή του, άξιο να τεθεί στην υπητεσία της πατρίδος.
Ο πράκτορας έδωσε στον Κολοκοτρώνη και μια γραμματική ως δώρο του Οικονόμου, και εν συνεχεία ζήτησε να μιλήσει ιδιαιτέρως με τον στρατηγό.Τότε ζήτησε να του δώσει άνθρακα από έλατο, και αφού τον έκανε σκόνη, το άπλωσε στο άγραφο μέρος της συστατικής επιστολής και τότε φάνηκαν άλλα γράμματα. Ήταν επιστολή που υποτίθεται είχε γράψει ο Βιάρος Καποδιστριας, προς τον Κολοκοτρώνη , με την οποία του ζητούσε, «να δώσει πίστη είς όσα θά του ειπεί ο επιφέρων», και ότι είχε στα χέρια σαράντα χιλιάδας δίστηλα, από τα οποία ένα μέρος είχε στείλει στο Μεσολόγγι, και τα υπόλοιπα θα τα μεταχειριζόταν , «διά την κοινήν σωτηρίαν» και το «καλόν της πατρίδος». </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;">Στη συνέχεια, ο πράκτορας ζήτησε από τον Κολοκοτρώνη ,να του ορκισθεί ότι θα κρατήσει το «μυστικό», για το περί ου ό λόγος «καλόν της πατρίδος», πριν του το αποκαλύψει, και επειδή ο «Γέρος» αρνήθηκε, εκείνος για να τον πείσει έβγαλε από την τσάντα του τέσσερα εφοδιαστικά έγγραφα μιας μυστικής οργανώσεως, που είχαν ένα κύκλο με πυροβόλα, και άλλα σημεία πέριξ, που ήταν ασυμπλήρωτα και του είπε ότι το ένα είναι για τον ίδιο τον Κολοκοτρώνη, και τα άλλα τρία μπορούσε να τα δώσει σε όποιον εκείνος θελήσει.
Στη συνέχεια ο πράκτορας, του παρουσίασε ένα μυστικό «πρωτόκολλο» χωρίς υπογραφές , το οποίο εμφάνιζε τον Καποδίστρια, τον μητροπολίτη Ίγνάτιο , τον Στούρζα και τον υπασπιστή του Δουκός Κωνσταντίνου, στρατηγό Δημήτριο Κουρούτα, να συνωμοτούν με άλλους Ρώσους αξιωματούχους, για να οργανώσουν αποστασία εντός του ρωσικού στρατεύματος, ώστε ο στόλος της Μαύρης Θάλασσας, να μεταφέρει 40.000 στρατιώτες, στην Χρυσούπολη,
να καταληφθεί η Κωνσταντινούπολη και να ανακηρυχθεί ο Κωνσταντίνος αυτοκράτορας της Κωνσταντινουπόλεως.
Και στο τέλος, παρουσιάσε μια άναφορά προς τον (νεκρό) αύτοκράτορα 'Αλέξανδρο, που έπρεπε νά υπογράψει ο Κολοκοτρώνης, με την οποία τον ικέτευε ν' αναγνωρίσει τόν Κωνσταντίνο ως αυτοκράτορα των Ελλήνων. Η «επιχείρηση» αυτή απέβλεπε στο να δημιουργήσει «απτά αποδεικτικά στοιχεία» για την «ελληνική συνωμοσία», εντός του ρωσικού στρατού, και για την εμπλοκή του Καποδίστρια στην επανάσταση των «Δεκεμβριστών» αξιωματικών , που είχε εκδηλωθεί στις 14/26 Δεκεμβρίου 1825, στην Αγία Πετρούπολη, μετά τον θάνατο του Τσάρου Αλεξάνδρου την 1 Δεκεμβρίου 1825 στο Ταϊγάνιο (Ταγκανρόκ) ,και ώστε να ακυρώσει τις προσπάθειες του για να προσανατολίσει προς όφελος των Ελλήνων, την πολιτική του Τσάρου Νικολάου.
Η εντολή για την επείγουσα αυτή επιχείρηση δόθηκε στη Ζάκυνθο, απευθείας από το Λονδίνο, και η επιλογή του πράκτορα ήταν βιαστική δεν ήταν καλύτερη. Παράλληλα με τη «διπλωματική» διάσταση της επιχείρησης, υπήρχε και η «μικροπολιτική», με την δήθεν «υπόσχεση» του Βιάρου προς τον Κολοκοτρώνη, ότι έχει χρήματα στη διάθεσή του για την «κοινή Σωτηρία», δηλαδή για την εξαγορά ψήφων στην επικείμενη εθνοσυνέλευση. Η μη καταβολή των χρημάτων, που δεν υπήρχαν, θα δημιουργούσε όπως πίστευε ο Ρώμας, ρήξη στις σχέσεις του Κολοκοτρώνη με τους Καποδίστρια.
Ο «Γέρος» δεν ήξερε τα «διπλωματικά», κατάλαβε όμως ότι είχε να κάνει με κατάσκοπο, του κατέσχεσε την τσάντα, και διαπίστωσε ότι είχε «συστατικά γράμματα» του Ζακυνθινού πλοιοκτήτη Θεοδ. Λεονταρίτη, για τον Πετρόμπεη, και του επέβαλε να τον ακολουθήσει στην Επίδαυρο, όπου τον υποχρέωσε να επαναλάβει ότι του είχε πει προς τον Παλαιών Πατρών και προς τον Ζαΐμη, (της παρατάξεως Ρώμα-Μαυροκορδάτου), και στη συνέχεια τον έστειλε να «περιμένει» στον Πύργο. </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"> Ο πράκτορας «δραπέτευσε», από την Πελοπόννησο, και με πλαστά συστατικά γράμματα ως απεσταλμένος τάχα του Κολοκοτρώνη πήγε στην Πίζα και συναντήθηκε με τον Ιγνάτιο και τον Καρατζά, στους οποίους συστήθηκε ως ανιψιός του Καραϊσκάκη, και έλαβε συστατικά γράμματα για να πάει στον Καποδίστρια στην Ελβετία. Ταυτοχρόνως ο Ρώμας, ενημερωθείς από τον Ζαΐμη και τον Γερμανό, για να καλύψει τα ίχνη του, έστειλε από την επιτροπή της Ζακύνθου τον Χριστόφορο Ζαχαριάδη για να ρωτήσει τον Κολοκοτρώνη μη τυχόν έδωσε γράμματα προς τον «κατάσκοπο», για να «ληφθούν μέτρα». Στη Γενεύη, ο «Μεσθενόπουλος-Μεταξάς», απέσπασε ένα ιδιόχειρο σημείωμα του Καποδίστρια, προς τον Κολοκοτρώνη καί τον Καραϊσκάκη, που ανέφερε: «Να μή δώσετε ακρόασιν, αν σας προτείνωσιν υποταγην εις τον σουλτάνον, και ν' άποκριθητε ότι με το σπαθί μας θα υπογράψωμεν την ελευθερίαν μας και άνεξαρτησίαν ή τόν θάνατόν μας, να μη φοβηθήτε δε τίποτέ, και να επίμείνετε είς τήν άπόφασίν σας, επεδή δέν μπορουσι νά πράξωσι τίποτε έναντίον των δικαίων τής Έλλάδος, άρκει να μη ενδώσετε σεις οι ίδιοι εις την υποταγήν».</span></div>Σπύρος Χατζάραςhttp://www.blogger.com/profile/03286926152227074753noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4294447118529570981.post-51007116544126666212021-03-17T03:51:00.004-07:002021-03-17T03:51:25.042-07:0017 Μαρτίου 1821. Η κήρυξη της Επανάστασης στην Πελοπόννησο και η ύψωσης της γαλανόλευκης. στο Μικρό Λιβάδι, (Τζίμοβα), τη σημερινή Αρεόπολη, στον Ιερό Ναό των Παμμέγιστων Ταξιαρχών.<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjiZN441qEq4BCBbwrJXN1baLlBC3pth8bbb9BYh3M4VgUReZVIqRf19TKFEvjM6DOoI2As0-OySy5MF74Fr0jCdreaoUiFbLZ5n0p2r6JsqVX4wESS7mH8Z5dLo4ly2Mz9zmXa56dmTHO/s1260/Mani_-17-M-1177426-simaiamani.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="758" data-original-width="1260" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjiZN441qEq4BCBbwrJXN1baLlBC3pth8bbb9BYh3M4VgUReZVIqRf19TKFEvjM6DOoI2As0-OySy5MF74Fr0jCdreaoUiFbLZ5n0p2r6JsqVX4wESS7mH8Z5dLo4ly2Mz9zmXa56dmTHO/s400/Mani_-17-M-1177426-simaiamani.jpg" width="400" /></a></div><p> <span style="font-family: verdana; font-size: large;">Η Επανάσταση της Πελοποννήσου,(και όχι μόνο της Μάνης), κηρύχτηκε στις 17/29 Μαρτίου 1821 στο Μικρό Λιβάδι, (Τζίμοβα), τη σημερινή Αρεόπολη, στον Ιερό Ναό των Παμμέγιστων Ταξιαρχών.
Εκεί έγινε η δοξολογία και υψώθηκε η λευκή Σημαία με τον κυανό Σταυρό, και δόθηκε ο Όρκος. «Ταν ή επί Τας» και «Νίκη ή Θάνατος».
« Ορκίζομαι, εις το όνομα του Παντοδύναμού Θεού, εις το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και της Αγίας Τριάδος, να χύσω και την υστέραν ρανίδα του αίματός μου, υπέρ πίστεως και Πατρίδος. Ορκίζομαι, να μη βλέψω εις τα όπισθεν εάν δεν αποδιώξω τον εχθρόν της Πατρίδος και της Θρησκείας μου».
Ορκίζομαι, υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, «Ταν ή επί Τας» και «Νίκη ή Θάνατος».
Μετά από τη δοξολογία, τα Μανιάτικα σώματα με επικεφαλής τον Πετρόμπεη, βάδισαν προς την Καλαμάτα, την οποίαν ελευθέρωσαν στις 23 Μαρτίου/ 4 Απριλίου.</span></p>Σπύρος Χατζάραςhttp://www.blogger.com/profile/03286926152227074753noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4294447118529570981.post-10078290198852818862021-03-07T06:58:00.001-08:002021-03-07T06:58:16.905-08:00Τα 6 βιβλία του Σπύρου Χατζάρα με 90 ευρώ μαζί με τα ταχυδρομικά και την αντικαταβολή <div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1neNnKCjjxliggkKVrw3c4MdjSTdIXjUU6CgpnMEkANMk8dQPX9TMMetmjhGohCYNQ44Yuq4lby-3bei0zMj-4OvLVzVk9XuMpPvil07VarBy63-BOoBKYrL_2SSUEOk4ZbpDZux7OGU/s376/web.jpg" style="clear: left; display: block; float: left; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="376" data-original-width="258" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1neNnKCjjxliggkKVrw3c4MdjSTdIXjUU6CgpnMEkANMk8dQPX9TMMetmjhGohCYNQ44Yuq4lby-3bei0zMj-4OvLVzVk9XuMpPvil07VarBy63-BOoBKYrL_2SSUEOk4ZbpDZux7OGU/s200/web.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuvL7BTSncapQ7W4lRQiSYvlLKMiUQSQLxoMtp5vaEc59uoj8yzTP_PK05UHEG4pPn1y13fQz080B94l5KAYYofwjDyRLuetGHDqKVSPRBx9vjC42JuG4YOT7M3x-7JErJjto3id4LNzg/s320/0001cover.jpg" style="display: inline; padding: 1em 0px;"><img alt="" border="0" data-original-height="320" data-original-width="212" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuvL7BTSncapQ7W4lRQiSYvlLKMiUQSQLxoMtp5vaEc59uoj8yzTP_PK05UHEG4pPn1y13fQz080B94l5KAYYofwjDyRLuetGHDqKVSPRBx9vjC42JuG4YOT7M3x-7JErJjto3id4LNzg/w132-h200/0001cover.jpg" width="132" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbFNi40PzCwmlFLG5VuXUu_z3fubUZOgx2a5vJ_P0JmDZFT2VPU7IkbA5MXMfjdjZAmdFUfrHnY5Kk04gA3NtnMIHPIWeTROncuPz717m0cyRUfC32evKgfAH6FHBsWnXxphZBM0SX6aU/s200/%25CE%25B5%25CE%25BE%25CF%2589%25CF%2586%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25BF1.jpg" style="display: inline; padding: 1em 0px;"><img alt="" border="0" data-original-height="200" data-original-width="142" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbFNi40PzCwmlFLG5VuXUu_z3fubUZOgx2a5vJ_P0JmDZFT2VPU7IkbA5MXMfjdjZAmdFUfrHnY5Kk04gA3NtnMIHPIWeTROncuPz717m0cyRUfC32evKgfAH6FHBsWnXxphZBM0SX6aU/s200/%25CE%25B5%25CE%25BE%25CF%2589%25CF%2586%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25BF1.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIgS23ii9l0O4vTQlVjgc2q0_h2jguFSwea6GfjjbgPTkceNLjM4GJe3VXZcNFMIliTISOswPKPIiSuwsN2VyODIK-8qyh1M6QLLFazHa0NZurH-vxg2t_eDo9QrvKRTW2JUGf6EepkVI/s200/001.jpg" style="clear: left; display: block; float: left; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="200" data-original-width="137" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIgS23ii9l0O4vTQlVjgc2q0_h2jguFSwea6GfjjbgPTkceNLjM4GJe3VXZcNFMIliTISOswPKPIiSuwsN2VyODIK-8qyh1M6QLLFazHa0NZurH-vxg2t_eDo9QrvKRTW2JUGf6EepkVI/s200/001.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgofGHj-p97BsdoMcxAVhpS2xfbwSaiUa4vBlzTu9l5Mayib8bXxo5nKnGsAak4Wdr5UbtzBIMV0kAZ-5S9YflnWaRLi2CpISksB_rrMiDjQYv2Eq6uDSvQV3oEXlGvc621DeAOGpA5LIE/s200/003.jpg" style="display: inline; padding: 1em 0px;"><img alt="" border="0" data-original-height="200" data-original-width="134" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgofGHj-p97BsdoMcxAVhpS2xfbwSaiUa4vBlzTu9l5Mayib8bXxo5nKnGsAak4Wdr5UbtzBIMV0kAZ-5S9YflnWaRLi2CpISksB_rrMiDjQYv2Eq6uDSvQV3oEXlGvc621DeAOGpA5LIE/s200/003.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFXHIaTxksvhPZ0vq9OrBP2QCZHIC3bJq5z7l3pCJC1l86LNReia2KoQ5Z9nMWnQyFWTktrStGYkQZ4HMuInvnqPXsryN1829eFAYhPnCwD-xSt4piwiEuA6I2wregtQ8CwDQUBlualos/s200/%25CE%25B5%25CE%25B1%25CE%25BC-%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CF%2582.jpg" style="clear: right; display: inline; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="200" data-original-width="132" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFXHIaTxksvhPZ0vq9OrBP2QCZHIC3bJq5z7l3pCJC1l86LNReia2KoQ5Z9nMWnQyFWTktrStGYkQZ4HMuInvnqPXsryN1829eFAYhPnCwD-xSt4piwiEuA6I2wregtQ8CwDQUBlualos/s200/%25CE%25B5%25CE%25B1%25CE%25BC-
%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25AC%25CF%2582.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><br /></b></div><span style="color: #2b00fe; font-size: x-large;"><i><b>Για 200 χρόνια μετά την Επανάσταση κάθε Έλληνας έχει το δικαίωμα να μάθει την Αλήθεια για το «Ποιοι» οργάνωσαν την Παλιγγενεσία, και την Επανάσταση και ποιοι ήταν και είναι οι Εφιάλτες</b>.</i></span> <div><br /></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><b> Για τα 200 χρόνια, από το 1821, «Η τελετουργική εκτέλεση του Ιωάννη Καποδίστρια»,</b></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><b>«Η «Επανάσταση των Φιλογενών» και το «Πατριωτικό Δοκίμιο» ,με πενήντα ευρώ, (μαζί με τα ταχυδρομικά), ταξιδεύουν με τα ΕΛΤΑ σε κάθε γωνιά της Ελλάδας</b></span>. </div><div><br /></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: x-large;">Και τα 6 βιβλία μου,</span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: x-large;"> Δηλαδή, μαζί με την</span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: x-large;"> -«Η Κόκκινη Συμφωνία και οι Περιούσιοι ΑΘΕΑΤΟΙ», </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: x-large;">-« Το Εβραϊκό Ζήτημα», </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: x-large;">και το
- «ΕΑΜ -ΕΛΑΣ- ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ» </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: x-large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: x-large;"> <b><span style="color: #990000;">Με 90 ευρώ.</span></b> </span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: x-large;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana; font-size: x-large;"> Οι παραγγελίες στο <b>6944 279 798</b> και στο <a href="mailto:deltio11@mail.com">deltio11@gmail.com</a> </span></div>Σπύρος Χατζάραςhttp://www.blogger.com/profile/03286926152227074753noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4294447118529570981.post-50674741537693979912021-03-03T00:35:00.002-08:002021-03-03T00:35:06.558-08:00Ηχήστε, οι σάλπιγγες<p> </p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: x-large;"><b><i>Ηχήστε, οι σάλπιγγες... Ένα βουνό με δάφνες ας υψώσουμε ως
τον Όλυμπο …</i></b></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: x-large;"><b><i>Κι Εσύ, Λαέ, ανασήκωστον στα χέρια, γιγάντιο φλάμπουρο, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: x-large;"><b><i>Και με καρδιά αναμμένη, πες μ' ένα μόνο ανασασμόν: </i></b></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: x-large;"><b><i>«ο Καποδίστριας !»</i></b></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: x-large;"><b><i>Ν' αντιβογγήσει τ' όνομά του η Οικουμένη. </i></b></span><o:p></o:p></p>Σπύρος Χατζάραςhttp://www.blogger.com/profile/03286926152227074753noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4294447118529570981.post-80771090276811163472021-02-24T01:16:00.002-08:002021-02-24T01:16:11.788-08:0024 Φεβρουαρίου / 5 Μαρτίου ο Μονόχειρ κυκλοφόρησε από το Ιάσιο προς το «Πανελλήνιο», , την επαναστατική του προκήρυξη , με τίτλο «Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος», με την οποία καλούσε τους Έλληνες να επαναστατήσουν , υποσχόμενος «Σύνταγμα» και «Εκλογές», και την οποία κοινοποίησε στις ευρωπαϊκές Αυλές.<span style="font-family: verdana; font-size: large;"><b>«Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος», και </b></span><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;"><b>«Εν τούτω Νίκα»</b></span><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"> </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;">Στις 24 Φεβρουαρίου 1821 , (με το Ιουλιανό), 5 Μαρτίου, (με το νέο) , ο Αλέξανδρος Υψηλάντης κυκλοφόρησε από το Ιάσιο την επαναστατική του προκήρυξη, προς το «Πανελλήνιο», με τίτλο «Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος», με την οποία καλούσε τους φίλους της Πατρίδος στα Όπλα.
«Εις τα όπλα λοιπόν φίλοι, η Πατρίς Μάς Προσκαλεί!», έλεγε, υποσχόμενος «Σύνταγμα» και «Εκλογές». </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;">Ο Υψηλάντης κοινοποίησε την προκήυρηξηστις ευρωπαϊκές Αυλές, Ο «Τάταρος», (Ταχυδρόμος), που την μετέφερε την προκήρυξη και την παραίτηση του Υψηλάντη από το ρωσικό στρατό, προς τον Καποδίστρια και τον Τσάρο που ήσαν στο Τροπάου, πέρασε από την Βιέννη στις 10 Μαρτίου. Έκανε δηλαδή δυο μέρες από το Ιάσιο. Η προκήρυξη έφτασε στον Ρώσο πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη Γκριγκόρι Στρογγανόφ , σε 5 ημέρες. Την 1η/13η Μαρτίου 1821. </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"> Μετά την πρώτη προκήρυξη προς το Πανελλήνιον, ο Υψηλάντης εξέδωσε αυθημερόν και την προκήρυξη «προς τους Αδελφούς της Εταιρίας των Φιλικών» , ως Γενικός Επίτροπος της Αρχής με τίτλο «Εν τούτω Νίκα». </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"> Η προκήρυξη του Υψηλάντη «προς τους Αδελφούς της Εταιρίας των Φιλικών» αποτελεί την καλύτερη γραπτή απόδειξη για στην ανυπαρξία της «Φιλικής Εταιρείας» που εφηύρε ο Μινχάουζεν-Φιλήμων την πρωταπριλιά του 1834 με απαίτηση της Στοά.<b> «Προς τους Αδελφούς της Εταιρίας των Φιλικών»,</b> μίλησε ο Γενικός Επίτροπος της Εταιρείας. </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"> Το πολιτικό μέλλον της Ελευθέρας Ελλάδος συζητήθηκε για πρώτη φορά από την παρέα των συνωμοτών-επαναστατών που ετοίμαζε από τα Επτάνησα την απελευθέρωση στο πλαίσιο του Ρωσο-τουρκικού πολέμου του 1806. Τότε κατά την σύνταξη του Ελληνικού Μανιφέστου, της Ελληνικής Νομαρχίας, τέθηκαν τα ζητήματα αν το ελεύθερο κράτος θα ήταν Δημοκρατία, αν θα είχε βασιλιά και ποιον, αν θα είχε Σύνταγμα και ποιο, αν θα ήταν ανεξάρτητο ή αυτόνομη ηγεμονία υπό την κηδεμονία άλλης δύναμης και ποιας. </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"> Η συζήτηση των «Φιλογενών» που περιελάμβαναν και αριστοκράτες όπως ο Καποδίστριας και «Γιακωβίνους» δεν κατέληξε σε συμφωνία, και το άφησαν για αργότερα. Στην «Ελληνική Νομαρχία» διατυπώθηκε μια αμφίσημη θέση στο ζήτημα της Δημοκρατίας και της Αριστοκρατίας μετά τη Νίκη της επανάστασης.</span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><b><i> «Η Νομαρχία, αδελφοί μου –έγραφε- ευρίσκεται τόσον εις τη δημοκρατία καθώς και εις την αριστοκρατία, αι οποίαι εις άλλο δεν διαφέρουν, ειμή μόνον. ότι η μεν δημοκρατία κλίνει εις την αναρχία, η δε αριστοκρατία εις την ολιγαρχία. Επειδή όμως και εις τας δύο αυτάς διοικήσεις σώζεται η ελευθερία, η εκλογή είναι αδιάφορος. Όθεν, κατά το πλήθος του λαού και κατά το κλίμα ποτέ μεν προτιμάται η μίαν, ποτέ δε η άλλη»</i></b>. </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><b>Αυτός ήταν ένας συμβιβασμός, του οποίου η πολιτική βάση διατυπωνόταν ήδη από τον Θούριο. (στίχ. 27, «γιατί κ' η αναρχία ομοιάζει την σκλαβιά») </b>.</span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"> Το «Ελληνικό Μανιφέστο», επεξηγούσε ότι, «εις την αναρχίαν ελεύθεροι είναι μόνον οι ισχυρότεροι, εις την Μοναρχία εις, ουδείς εις την Τυραννίαν και όλοι εις την ΝΟΜΑΡΧΙΑΝ». Επομένως ελευθερία υπάρχει και εις την «Δημοκρατία» και εις την Αριστοκρατία, αρκεί να υπάρχει «Νομαρχία», αφού, «Ελευθερία είναι η υπακοή εις τους νόμους», τους οποίους οι πολίτες «διέταξαν οι ίδιοι, έτσι ώστε, «υπακούοντάς τους ο καθείς υπακούει εις την θέλησίν του και είναι ελεύθερος». </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><b><br /></b></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><b> Το ίδιο θέμα το συζητούσαν για εβδομάδες, την άνοιξη του 1820, στην Αγ. Πετρούπολη, όταν ο Καποδίστριας προσέφερε το ελληνικό στέμμα , στον Αλέξανδρο Υψηλάντη.</b> </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;">Στην ομάδα με την οποία συζητούσε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ήσαν, τα αδέλφια του, ο Γεώργιος , (που διέμενε επίσης στην Αγ. Πετρούπολη) και ο Νικόλαος, που είχε ανέβη από την Οδησσό, μαζί με τους Κωνσταντίνο Κατακάζη και Γ. Λασσάνη, ο εξάδελφος του και πολιτικός του σύμμαχος, Ιωάννης Μάνος , ο γιατρός από την Οδησσό, Πέτρος Ηπίτης, που ήταν ήδη «Φιλογενής» από το 1816, και ο οποίος αργότερα συνόδευσε τον Υψηλάντη μαζί με τον Ξάνθο και τον Μάνο στο ταξίδι στη Μόσχα, αναλαμβάνοντας αμέσως μετά, τον ρόλο του «Αποστόλου των Εθνών» της Επανάστασης, και ο οποίος κουράριζε τον Αλ. Υψηλάντη. </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><b><u> Ο Υψηλάντης έφυγε από την Αγία Πετρούπολη ως μέλλων βασιλεύς των Ελλήνων.</u></b> </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><b> Η Ουσία της Παλιγγενεσίας ήταν ο Έλληνας βασιλιάς, που δεν θα άφηνε περιθώρια για Όθωνες , Λεοπόλδους και Γκλίξμπουργκ.</b> </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><b>Και ο Υψηλάντης ήταν από Βασιλική Γενιά.
Στο Κείμενο της επαναστατικής προκήρυξης που εξέδωσε και με το οποίο καλούσε εκ μέρους της πατρίδος τους Έλληνες στα Όπλα, θα έπρεπε Αυτός, ως κληρονόμος των Παλαιολόγων και των Κομνηνών, εκφράζοντας την συνέχεια, να ομιλήσει εκ μέρους του Έθνους</b>. </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;">Ακριβώς, όπως μίλησε ο Κολοκοτρώνης στον Χάμιλτον. «Ο βασιλεύς μας εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε.
Η φρουρά του είχε παντοτινόν πόλεμον με τους Τούρκους και δύο φρούρια ήταν πάντοτε ανυπότακτα». </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><b>Στην προκήρυξη προς του Έλληνες της Μολδοβλαχίας αυτή η λογική της «Συνέχειας» εκφράστηκε πλήρως.’
Ο Υψηλάντης μίλησε σαν τον Μέγα Κωνσταντίνο. «Εν τούτω Νίκα». Ιδού η φίλη ημών πατρίς Ελλάς ανυψώνει μετά Θριάμβου τας προπατορικάς της σημαίας!
Ο Μωρέας, η Ηπειρος, η Θεσσαλία, η Σερβία, ή Βουλγαρία, τα νησιά του αρχιπελάγους, εν ενί λόγω η Ελλάς άπασα έπιασε τα όπλα, δια να αποτινάξη τον βαρύν ζυγόν των βαρβάρων, και ενατενίζουσα εις το μόνον νικητήριο όπλον των ορθοδόξων, τον τίμιον λέγω και ζωοποιόν Σταυρόν, κράζει μεγαλοφώνως υπό την προστασίαν μεγάλης και κραταιάς Δυνάμεως: Εν τούτω τω σημείω νικώμεν! Ζήτω η ελευθερία!» .</b></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;">Τα κείμενα αυτά ήταν έτοιμα από καιρό. Δεν γράφτηκαν στο πόδι.
Αντίθετα «στο πόδι» συμπληρώθηκε η προκήρυξη, «Μάχου υπέρ Πίστεως και πατρίδος», η οποία απέκτησε μεγάλη Ιακωβίνικη Επιρροή.</span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"> Για χρόνια μελετώ και προσπαθώ να εντοπίσω τα πρόσωπα που επέφεραν τις καταστροφικές αλλαγές.</span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"> Η ευθύνη βεβαίως είναι του Αλέξανδρου Υψηλάντη που την υπέγραψε και των αδελφών του. Η προκήρυξη ξεκίναγε "στραβά", με τον παραλληλισμό με τις ευρωπαϊκές επαναστάσεις. </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><b> « Πρὸ πολλοῦ οἱ λαοὶ τῆς Εὐρώπης, πολεμοῦντες ὑπὲρ τῶν ἰδίων Δικαιωμάτων καὶ ἐλευθερίας αὐτῶν, μᾶς ἐπροσκάλουν εἰς μίμησιν, αὐτοί, καίτοι ὁπωσοῦν ἐλεύθεροι, ἐπροσπάθησαν ὅλαις δυνάμεσι νὰ αὐξήσωσι τὴν ἐλευθερίαν, καὶ δι’ αὐτῆς πᾶσαν αὐτῶν τὴν Εὐδαιμονίαν»</b>. </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><b>Ενώ στην προκήρυξη για τους Έλληνες ανέφερε απλά «μετά τόσων αιώνων οδύνας απλώνει πάλιν ο Φοίνιξ της Ελλάδος μεγαλοπρεπώς τας πτέρυγας του, και προσκαλεί υπό την σκιάν αυτού τα γνήσια και ευπειθή τέκνα της!». </b></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;">Η Ελληνική Επανάσταση ήταν εθνικοαπελευθερωτική δεν ήταν ταξική δια την «Ευδαιμονίαν». </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;">Και λίγες γραμμές πιο κάτω, αναφερόταν στους «διεθνιστές γάλλους και γερμανούς του Ναπολέοντα» του οποίους είχαν σκεφτεί να προσλάβουν, αλλά αυτό δεν είχε καμιά θέση στην διακοίνωση προς τον Τσάρο. «πολλοὶ ἐκ τούτων φιλελεύθεροι θέλουσιν ἔλθη, διὰ νὰ συναγωνισθῶσι μὲ ημᾶς». </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;">Πιο κάτω έλεγε το αυτονόητο. «<b> Εἶναι καιρὸς νὰ ἀποτινάξωμεν τὸν ἀφόρητον τοῦτον Ζυγόν, νὰ ἐλευθερώσωμεν τὴν Πατρίδα, νὰ κρημνίσωμεν ἀπὸ τὰ νέφη τὴν ἡμισέληνον νὰ ὑψώσωμεν τὸ σημεῖον, δι’ οὗ πάντοτε νικῶμεν! λέγω τὸν Σταυρόν, καὶ οὕτω νὰ ἐκδικήσωμεν τὴν Πατρίδα, καὶ τὴν Ὀρθόδοξον ἡμῶν Πίστιν ἀπὸ τὴν ὰσεβῆ τῶν ἀσεβῶν Καταφρόνησιν. Μεταξὺ ἡμῶν εὐγενέστερος εἶναι, ὅστις ἀνδρειοτέρως ὑπερασπισθῆ τὰ δίκαια τῆς Πατρίδος, καὶ ὠφελιμοτέρως τὴν δουλεύση».</b> Αυτό ήταν το ετοιμο και κείμενο. </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;">Και ξαφνικά παρενεβλήθη εντελώς άσχετα το εδάφιον περί εκλογών και Συντάγματος, που κατάστρεψε τον Υψηλάντη και την Επανάσταση. </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><b>«Τὸ ἔθνος συναθροιζόμενον θέλει ἐκλέξη τοὺς Δημογέροντάς του, καὶ εἰς τὴν ὕψιστον ταύτην Βουλὴν θέλουσιν ὑπείκει ὅλαι μας αἱ πράξεις.» </b></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;">Η προκήρυξη συνέχιζε ομαλά λέγοντας: «Ἂς κινηθῶμεν λοιπὸν μὲ ἕν κοινὸν φρόνιμα, οἱ πλούσιοι ἂς καταβάλωσιν μέρος τῆς ἰδίας περιουσίας, οἱ ἱεροὶ ποιμένες ἂς ἐμψυχώσωσι τὸν λαὸν μὲ τὸ ἴδιόν των παράδειγμα, καὶ οἱ πεπαιδευμένοι ἂς συμβουλεύσωσιν τα ωφέλιμα». </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;">Αν την ξαναδιαβάσουμε χωρίς την παράγραφο των εκλογών και της αγγλικής «Συνταγματικής Δημοκρατίας», αμέσως καταλαβαίνουμε ότι αυτό το εδάφιο είναι «μπάλωμα». </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;">Αλλά, ήταν εκτός τόπου και χρόνου.
Στις 24 Φεβρουαρίου/5 Μαρτίου 1821, η Ελλάδα δεν χρειαζόταν προκήρυξη εκλογών για την εθνοσυνέλευση της «Δημοκρατίας του Μάιντς», αλλά ένα Εθνάρχη, που θα ομιλούσε εκ μέρους του Έθνους. </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"> Λίγο πιο κάτω η προκήρυξη έλεγε: «Ποῖοι μισθωτοὶ καὶ χαῦνοι δοῦλοι τολμοῦν να αντιπαραταχθώσιν ἀπέναντι λαοῦ, πολεμοῦντος ὑπὲρ τῆς ἰδίας ἀνεξαρτησίας; Μάρτυρες οἱ Ἡρωικοὶ ἀγῶνες τῶν προπατόρων μας». </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;">Σε αυτό προστέθηκε « Μάρτυς ἡ Ἰσπανία, ἥτις πρώτη καὶ μόνη κατετρόπωσε τὰς ἀηττήτους φάλαγκας ἑνὸς τυράννου». </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;">Η Ισπανία δεν αναφερόταν για τον πόλεμο της Ιβηρικής αλλά για την εξέγερση του «Φιλελευθερου» τέκνου των Ρότσιλντ, στρατηγού Ραφαέλ ντελ Ριέγκο, που πήρε «Φιλελεύθερο Σύνταγμα» από τον Φερδινάνδο, και δανεικά από το Λονδίνο. </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><b><br /></b></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><b>Το κλείσιμο της προκήρυξης με του «Τυραννοκτόνους» μπλα-μπλά, κλπ, ηταν επίσης εμβόλιμη, τσόντα, διότι οι Έλληνες δεν εξηγέρθησαν εναντίον του πολιτεύματος αλλά εναντίον του κατακτητή.</b> </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;">Εάν δηλαδή ο Τούρκος είχε συνταγματική μοναρχία και πολίτευμα «μέγκλα», ( made in England), ο Έλληνες θα έπρεπε να είναι ευτυχείς; </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"> Συμπερασματικά διαπιστώνω ότι εις τον κύκλο περί τον Αρχηγό, έδρασε κάποιος «άγγλος πράκτορας», που πήρε μαζί του τα φοιτηταριά Ιακωβινάκια, και παρέσυραν, τον Αλέξανδρο, που δέχτηκε να βάλει την υπογραφή του κάτω από μια καρμπονάρικη προκήρυξη που στον έστειλε στην αυστριακή φυλακή και καταδίκασε την ελληνική Επανάσταση. </span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;">Και επιμένω ότι τα σημεία που εντοπίζω προστέθηκαν την τελευταία στιγμή γιατί είναι άσχετα με όλα τα μέχρι τότε δημοσιευμένα κείμενα. Ο Υψηλάντης επαναστάτησε με την προκήρυξη αυτή όχι κατά του Σουλτάνου αλλά κατά του Τσάρου.
</span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;">Σπυρίδων Χατζάρας</span></div>Σπύρος Χατζάραςhttp://www.blogger.com/profile/03286926152227074753noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4294447118529570981.post-6191287277819551992021-02-14T06:31:00.001-08:002021-02-14T06:31:05.297-08:00Η αληθινή επανάσταση του ΄21 μέσα από τον κορυφαίο της ήρωα Οδυσσέα Αντρούτσο<span style="font-family: verdana;">
Ο Μιχάλης Περάνθης γοητευμένος από τη ζωή και το έργο του μεγάλου πολέμαρχου της Ρούμελης, και με αφορμή τα εκατόν πενήντα χρόνια από την επανάσταση του ΄21, συνέγραψε αυτό το καταπληκτικό ιστορικό μυθιστόρημα, που το είπε μυθιστόρημα όχι γιατί δεν παραθέτει τα πραγματικά γεγονότα, αλλά γιατί το συνέγραψε έτσι ώστε ο αναγνώστης να νιώθει τα γεγονότα, και να κάνει το διάβασμα της ιστορίας ευχάριστο. </span><div><span style="font-family: verdana;">Το αναφέρει ως αληθινή, ενοχλημένος από την μονομερή και με σκοπιμότητες καταγραφή της ιστορίας που έχει επικρατήσει. Και αποδεικνύει ότι ο Οδυσσέας Ανδρούτσος ήταν η μεγαλύτερη πολιτικό-στρατιωτική φυσιογνωμία της επανάστασης του ΄21.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι το τρίτομο αυτό έργο είναι από τα καλυτέρα και πιο εμπεριστατώμενα βιβλία για το ΄21, πρέπει να διαβαστεί από όλους τους Έλληνες και ειδικά από τους Ρουμελιώτες, για να γνωρίσουμε επιτέλους την ιστορία μας και να ξεκαθαρίσουμε πως κάποιοι έδωσαν την περιουσία τους όλη, αλλά και την ίδια τους τη ζωή για την ελευθερία της πατρίδας και άλλοι κοίταξαν πως να πλουτίσουν και να πάρουν αξιώματα ακόμα και εις βάρος του Ιερού Αγώνα.
Βασισμένο στο Δαίμονα γυρίστηκε τηλεοπτική σειρά, ο μεγάλος ξεσηκωμός 35 σαρανταπεντάλεπτων επεισοδίων με πρώτη προβολή 25 Μαρτίου 1977, στο ρόλο του Οδυσσέα ο Κώστας Καζάκος. </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Αν αναλογιστούμε την τεράστια επιτυχία που είχε η ταινία Σουλιώτες, μια κλασική αγαπημένη για τους Έλληνες ταινία, βασισμένη σε ομώνυμο έργο του συγγραφέα, καταλαβαίνουμε τι αριστούργημα θα ήταν και αυτή η σειρά. Μία υπερπαραγωγή για τα δεδομένα της εποχής, την οποία κάποιοι φρόντισαν να εξαφανίσουν γράφοντας επάνω της αθλητικούς αγώνες. </span></div><div><span style="font-family: verdana;"> Το 1820 ο Οδυσσέας ήταν Αρματολός Λιβαδειάς με εποπτεία όλης της Ανατολικής Στερεάς εκτός της Εύβοιας που δεν άνηκε στην επικράτεια του Αλή Πασά. Ξεσπώντας η ανταρσία του Αλή εναντίων του Σουλτάνου και αφού δεν κατάφερε να πείσει για συστράφευση με τον Αλή πασά εναντίον του Σουλτάνου, αποχωρεί από Αρματολός και αφήνει στη θέση του το Διάκο έτσι ώστε να μην θεωρηθεί η Ανατολική Στερεά Αληπασαδική και να μην εισέρθουν τα Σουλτανικά στρατεύματα και την κυριεύσουν. Στη συνέχεια αφού ο σχεδιασμός για συμμαχία χριστιανών και ντόπιων μουσουλμάνων (εξισλαμισμένων αρβανιτών) εναντίων του Σουλτάνου δεν προχώρησε λόγω της προσχώρησης του Ομέρ Βρυώνη στο Σουλτανικό στρατόπεδο αποχώρησε και περίμενε την έναρξη της Επανάστασης. </span></div><div><span style="font-family: verdana;"> Στις 10 Ιανουαρίου 1821 στη σύσκεψη της Λευκάδας ορίστηκε να ξεκινήσει την επανάσταση στην Ανατολική Στερεά μαζί με τον Πανουργιά , βλέποντας όμως ότι η Δυτική δεν ξεσηκώνεται πήγε εκεί για να τούς ξεσηκώσει, χαρακτηριστικά αναφέρει στο γράμμα του προς τους Γαλαξειδιώτες « Αν εσείς κάμετε αρχή από τη μια μεριά (Ανατολική), εγώ απ' την άλλη (Δυτική), θα σηκωθεί όλη η Ρούμελη». Δεν τα κατάφερε όμως και έστησε ενέδρα στη γέφυρα της Τατάρνας για να “ενοχοποίηση” τους Έλληνες και να τους αναγκάσει να επαναστατήσουν , αλλά αφού δεν επέτυχε αυτό το τέχνασμα του, αποφάσισε να πάει στην Ανατολική που είχε είδη επαναστατήσει. </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Τους αγωνιστές τους συνάντησε στη Γραβιά υποχωρούντες από την Αλαμάνα. </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Εκεί γράφτηκε μια ένδοξη σελίδα της ιστορίας που όλοι ξέρουμε, πήραν ηθικό οι αγωνιστές για να συνεχίσουν των αγώνα και φάνηκε η ανδρεία αλλά και η στρατηγική ευφυΐα του Οδυσσέα. </span></div><div><span style="font-family: verdana;"> Στη συνέχεια έχοντας στρατηγικές και πολιτικές γνώσεις προσπάθησε να ξεγελάσει τους Τούρκους και να τους καθυστερήσει για να κερδίσει χρόνο και να φύγει ο άμαχος πληθυσμός από τη Λειβαδιά ώστε να μείνουν μόνο οι αρματωμένοι στο κάστρο για να μπορούν να αμυνθούν. Δυστυχώς η μη τήρηση των οδηγιών που είχε δώσει από τους καπεταναίους, αλλά και ο εγωισμός του Τριανταφυλλίνα ότι μπορούσε να αντιμετώπισει τους Τούρκους μόνος του, και να μην διώξει τους άμαχους στα βουνά, είχε σαν αποτέλεσμα οι Τούρκοι να καταλάβουν την Λιβαδειά εύκολα. Γιατί ο Τριανταφυλλίνας και οι δικοί του στη θέα των Τούρκων έτρεξαν να μπουν στο κάστρο, ενώ οι Τούρκοι σφάζανε και καίγανε στο τέλος να μετρούνται πάνω από χίλιοι οι νεκροί από τον άμαχο πληθυσμό. Τώρα ξεκινάγανε τα καλοπιάσματα για προσκύνημα. </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Ο Λυσσέος όπως τον φώναζε ο κόσμος στα βουνά, αγρίεψε, εφαρμόζει πρώτος το «φωτιά και τσεκούρι» στους προσκυνημένους, και τιμωρεί παραδειγματικά τους πρωταίτιους. Από αυτούς τους προσκυνημένους θα βρουν αργότερα οι εχθροί του πρόθυμους να τον διαβάλουν. </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Ο κόσμος τελικά με το καλό ή το κακό δεν προσκύνα, η επανάσταση στεριώνει, και καταφέρνει με τέχνασμα πάλι να απελευθέρωση τη Λιβαδειά. Τον Τριανταφυλλίνα με το που τον βλέπει του σκάει ένα χαστούκι που τον έκανε να κάνει 3 γύρους πριν πέσει κάτω. Στα Βασιλικά δεν ήταν γιατί είχε μυστική συνάντηση με τον Παπαφλέσσα στη Δόμβραινα, αλλά είχε στείλει τον Γκούρα, και πάνω στην κορύφωση της μάχης ακούστηκε το όνομα του «ο Λυσσέος παιδιά, έρχεται ο Λυσσέος» προκαλώντας τρόμο στους Τούρκους και έκρηξη θάρρος στους Έλληνες.
Στη διεθνή σκηνή οι Μεγάλες Δυνάμεις και τα Διευθυντήρια βλέποντας ότι η Ελληνική Επανάσταση στεριώνει και το σύνθημα Ελευθερία ή Θάνατος το εννοούσαν, και δεν ήταν με τα σημερινά δεδομένα ας πούμε απλά ένα ‘‘λογότυπο’’, αποφάνθηκαν δια στόματος του Δούκα Ουέλινγκτον ότι, ελεύθερη Ελλάδα δεν μπορούν να επιτρέψουν να γίνει, η Ελλάδα θα είναι είτε Ρωσική είτε Αγγλική, και επειδή Ρωσική δεν μπορεί να είναι θα είναι αναγκαστικά Αγγλική. Επί της αρχής αυτής το κράτος που θα εδημιουργείτο έπρεπε να είναι μικρό και ελεγχόμενο, παρομοίως και οι κυβερνώντες αυτού , μικροί και ελεγχόμενοι. Δυσσέος τέτοιος δεν λογιζόταν, και έπρεπε να βγει από τη μέση. </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Τα προβλήματα ξεκίνησαν ευθύς αμέσως με την ίδρυση του Αρείου Πάγου, που κύριο σκοπό είχε την εξόντωση του Οδυσσέα. Ο Οδυσσέας αν και θα μπορούσε να επιβληθεί και να δημιουργήσει στρατιωτική Διοίκηση, έκανε πίσω, επέτρεψε να δημιουργηθεί ο Άρειος Πάγος τον οποίο και τον χρηματοδότησε για στρατιωτικές δαπάνες. Ο Άρειος Πάγος από την άλλη για να τον μειώσει τον κάνει χιλίαρχο ίδιο με τους μικρόκαπεταναίους. Στη πορεία των γεγονότων και ενώ τον είχαν σε απραξία αρχές του 1822 αποφάσισε και περνά στη Εύβοια. </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Το κλίμα εκεί ήταν βαρύ από τον χαμό του Ηλία Μαυρομιχάλη. Ο κόσμος τον υποδέχεται σαν σωτήρα και να τον φωνάζει τιμητικά Παππού. Σύντομα οργανώνει τον κόσμο και ξεκινά αντεπίθεση κλείνοντας τους Τούρκους στην Κάρυστο ξεκινώντας κλειστή πολιορκία. Και ενώ πήγαιναν όλα καλά, του έρχεται μήνυμα από τον Άρειο Πάγο που μετά την συνέλευση στα Σάλωνα είχε εγκατασταθεί στην Ιστιαία στην Εύβοια για ασφάλεια, ότι ενεργεί άνευ διαταγής, και να επιστρέψει πίσω για να λάβει διαταγές, και αυτή τη φορά δεν τον τιμωρούν απλά τον επιπλήττουν. Απογοητευμένος επιστρέφει πίσω. Από διαταγές τίποτα.</span></div><div><span style="font-family: verdana;"> Η Κάρυστος δεν έπεσε, και τα πράγματα στη Εύβοια πισωγύρισαν. Και όλα αυτά για να μην ακουστεί και δοξαστεί ο Οδυσσέας. Και όχι μόνο αυτό, αλλά να διαδίδουν ότι ο Οδυσσέας έφυγε από Κάρυστο γιατί πήρε χρυσό από τον Ομέρ πασά της Καρύστου. Ωραία πράγματα.</span></div><div><span style="font-family: verdana;">Στη Θεσσαλία τώρα μαύρα τα σύννεφα πολλά, ο Σουλτάνος μάζεψε ασκέρι μεγάλο, αρχηγός ο Δράμαλης και ετοιμάζεται να κατεβεί να τελειώνει με τους Έλληνες. Άρειος Πάγος πουθενά, ο Οδυσσέας συνεννοείτο με Μοριά, υπάρχει τώρα και κεντρική Διοίκηση, και ανεβαίνουν Υψηλάντης και Νικηταράς. Οργανώνει συνέλευση στο Μπράλο, και σχεδιάζουν να χτυπήσουν τους Τούρκους τώρα που δεν το περιμένουν και βρίσκονται σε ετοιμασίες, και να τους διαλύσουν. Θα χτυπούσαν σε τρία σημεία να τους πετύχουν χωρισμένους.</span></div><div><span style="font-family: verdana;"> Ο Οδυσσέας αναλαμβάνει Αγία Μαρίνα. </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Στο στρατόπεδο στην Υπάτη ενώ αν και καθυστερημένα επιτεθήκαν με επιτυχία, στην αντεπίθεση όμως των Τούρκων σκόρπισαν και διαλυθήκαν. Μόνος του τώρα αποκλεισμένος στην Αγία Μαρίνα και όλη η Τουρκιά πάνω του. Να ζητά απεγνωσμένα ενισχύσεις και πολεμοφόδια και απάντηση να μην παίρνει. Τα πλοία που ήταν στη περιοχή αντί να χτυπούν με τα κανόνια τους του Τούρκους, κόβανε βόλτες. Ο Άρειος Πάγος επιδίωκε να τον χαλάσουν οι Τούρκοι και ας χαλούσαν μαζί και τους χιλιάδες ασκέρι που είχε. Απελπισμένος παίρνει μια βάρκα και πάει στο πλοίο του Βισβίκη που ήταν ο Άρειος Πάγος. Ο Δεσπότης Ταλαντίου Νεόφυτος που ήταν στο πλοίο βάζει ανθρώπους να τον δολοφονήσουν με το που θα ανέβαινε στο πλοίο, (Άγιος άνθρωπος), μπαίνει στη μέση ο Βισβίκης και το αποτρέπει, την πράξη του αυτή θα την πληρώσει βέβαια αργότερα. Μισθώνοντας τώρα βάρκες περνά το κόσμο απέναντι και τους σώζει όλους. Στη συνέχεια ενημερώνει για την κατάσταση τους άνδρες του, ότι με Άρειο Πάγο τέλος, και ότι αποτραβιέται. Οι άνδρες διαμαρτύρονται και δηλώνουν ότι είναι μαζί του και τον θέλουν για αρχηγό τους και συντάσσονται μαζί του. Πηγαίνουν λοιπόν στο καταφύγιο του στη μαύρη τρούπα να δούνε τι θα κάνουν. Τώρα που απέτυχε στο σκοπό του ο Άρειος Πάγος , αναλαμβάνει η Σεβαστή Διοίκηση, και στέλνει ο Κωλέττης τον Παλάσκα με το Νούτσο να συλλάβουν νεκρό ή ζωντανό τον Οδυσσέα και να πάρουν τους άνδρες του και το καταφύγιο του τη μαύρη τρούπα. Γίνονται αντιληπτοί φυσικά, από τον Οδυσσέα και τους τη στήνει στο δρόμο, τους ρωτάει που πάτε ορέ παλληκάρια; Οδυσσέα όλα καλά πάμε για Μεσολόγγι . Ωραία άντε στο καλό, και καλό δρόμο τους λέει ο Δυσσέος και τους αφήνει. Αυτοί όμως τραβάνε καρφί για μαύρη τρούπα να προλάβουν να πάνε πριν τον Οδυσσέα. Τους πιάνει τώρα ο Δυσσέος τους ψάχνει βρίσκει τα έγγραφα της Διοίκησης πάνω τους, και τους φέρνει ενώπιων όλων των ανδρών, και των δικών του και αυτών που έφερναν αυτοί. Σε μια άτυχη ομολογουμένως στιγμή αφού είχε εξηγήσει όλα τα συμβάντα στους αγωνιστές, σοκαρισμένοι και εξαγριωμένου αυτοί για την πρόθεση τους να σκοτώσουν τον αρχηγό τους, τους πάνε παραπέρα και τους σκοτώνουν χωρίς να προλάβει να αντιδράσει ο Οδυσσέας ο οποίος λογάριαζε να τους συνετίσει και να τους πάρει με το μέρος του. Δυστυχώς το κακό είχε γίνε. Έτσι μόνος κερδισμένος βγαίνει ο Κωλέττης, καθώς έβγαλε εκτός δύο ικανούς πολιτικούς που θα τους έβρισκε μπροστά του αργότερα, σπίλωσε την εικόνα του Οδυσσέα, και τέλος παντρεύτηκε την χήρα πλέον Παλάσκαινα. Έχουμε τώρα επικηρυγμένο και αφορισμένο τον Οδυσσέα, και πρόταση για αρχηγία στον Γκούρα, αρκεί να σκοτώσει τον Οδυσσέα.
Η κυβέρνηση αντί να νοιάζεται για το Δράμαλη, η έννοια τους ήταν να κινάγανε το Οδυσσέα στη Ρούμελη και το Γέρο στο Μοριά . </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Αποτέλεσμα ο Δράμαλης να κάνει περίπατο και να κατέβει στο Μοριά, η κυβέρνηση να μπαίνει σε πλοία για να σωθεί και η κατάσταση να είναι τραγική. </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Ο Δυσσέος ελεύθερος όμως τώρα από Άρειο Πάγο που είχε παγώσει στην Εύβοια , οργανώνει τη άμυνα στην Ρούμελη και δεν περνά για Μοριά τίποτα.</span></div><div><span style="font-family: verdana;"> Μια προσπάθεια που έκανε ο Χουρσίτ να δημιουργήσει στρατόπεδο οχυρωμένο στη Νευρόπολη δεν τον άφησε και το διέλυσε. Χωρίς προμήθειες τώρα ο Δράμαλης κάνει να γυρίσει πίσω και τον κανονίζει ο Κολοκοτρώνης στα Δερβενάκια. </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Οι Αθηναίοι που έχουν παρμένο το κάστρο της πόλης την Ακρόπολη, διαλέγουν τον Οδυσσέα για αρχηγό τους λόγω της χρηστής και στιβαρής διοίκησης που ασκεί, και τον φωνάζουν και του παραδίδουν την Ακρόπολη. Ο Οδυσσέας με τα λάφυρα που είχαν οι Αθηναίοι από τους Τούρκους αρχίζει την οχύρωση και τον εφοδιασμό της ακρόπολης ώστε να γίνει πραγματικό κάστρο, στο τέλος μην φτάνοντας τα λεφτά έβαλε και από τα δικά του με τη μορφή δανείου. Φρούραρχο τοποθέτησε τον Γκούρα.
Χειμώνας του ΄22 τώρα η Ρούμελη πάλι μόνη της, από Μοριά και νησιά καμία βοήθεια, τα Σάλωνα στους Τούρκους και οι Ρουμελιώτες στα βουνά. Έτσι σε συνεννόηση και με τους άλλους καπεταναίους βρίσκει ότι η μοναδική λύση είναι τα ψεύτικα καπάκια, να σωθεί ο κόσμος, που όσοι έμειναν στη Ρούμελη θα πέθαιναν ή από το κρύο, ή από την πείνα στα βουνά που είχαν καταφύγει. Καθυστερώντας με προφάσεις της υπογραφές με Κιοσσέ Μεχμέτ που ήταν στη Λαμία, γλυτώνει ο κόσμος που κατέβηκε στα χωριά πάλι, και προσπάθησε αλλά δεν κατάφερε, (γιατί είχαν ειδοποιηθεί οι Τούρκοι), να βάλει άνδρες μέσα στο κάστρο του Καράπαμπα και να το καταλάβει. Χριστούγεννα του ήρθε γραφή από Μεσολόγγι που στέκει μόνο του χωρίς βοήθεια, και τα βάζει πάλι κάτω και συλλογιέται και αφήνει στην άκρη το τοπικό συμφέρον της Ανατολικής Στερεάς που ξεσκεπάζονται τα καπάκια και θα κακοπάθουν οι κάτοικοι, και φεύγει για Μεσολόγγι.
Στο άκουσμα και μόνο του Δυσσέου λύνεται και η πολιορκία και το Μεσολόγγι σώζεται. Από κει περνά στο Μοριά να βρει το Γέρο να δούναι τη θα κάνουν με αυτούς που κυβερνούν, και για πατρίδα δεν νοιάζονται. Του προτείνει τώρα που είναι εξαφανισμένοι η κυβέρνηση, να φτιάξουν διοίκηση με αρχηγό τον Υψηλάντη. Ο Γέρος δεν συμφωνεί σκεπτόμενος ότι αφού έχει αυτός τα όπλα θα περνά και η γνώμη του. Ο καιρός περνά οι εξαφανισμένοι επανέρχονται και καταφέρνουν πάλι να ελέγξουν την κατάσταση. Σχηματίζεται κυβέρνηση και ο Κωλέττης ζηλεύοντας τη δόξα του Μαυροκορδάτου στην Δυτική, αποφασίζει να κάνει τον Στρατηγό στην Ανατολική. Αποτυγχάνοντας όμως αποχωρεί και πρωτινή τον Οδυσσέα, με σκοπό βεβαία να μην ρεζιλευτεί αυτός, αλλά και να υπονόμευση τον Οδυσσέα ώστε να αποτύχει και αυτός. Ο Οδυσσέας αναλαμβάνει αφού του είχαν εγγυηθεί ότι θα έχει εφόδια και πλοία για υποστήριξη και για ναυτικό αποκλεισμό.
Το ΄24 είχε κλεισμένους του Τούρκους στη Χαλκίδα και θα την έπαιρνε αν του είχαν στείλει καράβια για ναυτικό αποκλεισμό, αλλά τέτοιο πράγμα δεν θελαν στη κυβέρνηση μη τυχόν και δυναμώσει ο Δυσσέος που τον θελαν να αποτύχει. </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Με τη βοήθεια του Τρελώνη και του Στάνχοπ και έχοντας τώρα μαζί του τώρα το Νέγρη, σχεδιάζει συνέλευση στα Σάλωνα για ένωση Ανατολικής και Δυτικής Στερεάς σε μια Διοίκηση, στην όποια θα προσχωρούσαν ο Μοριάς και τα Νησιά, και με τα λεφτά του επερχομένου δανείου θα οργάνωναν την άμυνα με σχέδιο γενικό, τα στρατεύματα να είναι στη Ρούμελη να φυλάνε μην κατέβει ο Τούρκος, και τα καράβια να είναι διαθέσιμα χωρίς κωλύματα. Δυστυχώς ο τυχαίος ή όχι, θάνατος του Λόρδου Μπάιρον ναυάγησε αυτά του τα σχέδια, και η ανάκληση από την Αγγλική κυβέρνηση του Ταγματάρχη Στάνχοπ τον άφησε ξεκρέμαστο, χωρίς την βοήθεια και το κύρος που είχε ως τότε από το Αγγλικό κομιτάτο.
Κατεβαίνει τώρα στο Μοριά με τον Γκούρα που θέλει να τον βάλει στη κυβέρνηση υπουργό. Εκεί να είναι χωρισμένοι και φατριασμένοι ,μπαίνει στη μέση να τους ενώσει και προσπαθεί να τους πείσει να ανεβάσουν στρατεύματα να φυλάξουν τη Ρούμελη που είναι σε κίνδυνο. Δεν βγαίνει τίποτα παρά ο Κωλέττης προσεταιρίστηκε τον Γκούρα και τον κάνει φρούραρχο στην Ακρόπολη με τον όρο να ξεκόψει από Οδυσσέα. Ο Οδυσσέας απομονωμένος τώρα και διαπιστώνοντας ότι δεν υπάρχει πρόθεση για βοήθεια από κάτω και αφού έχει δεχτεί και δολοφονικές επιθέσεις στο Ναύπλιο από τον Τριανταφυλλίνα που τον είχε βάλει ο Κωλέττης αποφασίζει να γυρίσει πίσω στη Ρούμελη που αγαπούσε και νοιαζόταν και να κάνει ότι μπορεί μόνος του πια. Εκεί τώρα μαζί και με τους άλλους καπεταναίους προκαλεί φθορές στους Τούρκους, αλλά ο κατατρεγμός από την Κυβέρνηση και τον Κωλέττη συνεχίζεται με το μην τον αναγνωρίζουν διορισμένο και να τον έχουν έξω από μισθοδοσία για τους άνδρες του. Στο Μοριά υπό την απειλή του Ιμπραήμ φτιάχνουν στρατόπεδα τα οποία όμως όπως έκαναν και με τον Οδυσσέα στη Εύβοια τα υπονομεύουν και τα αφήνουν χωρίς εφοδεία για να αποτύχουν και κατηγορηθούν οι στρατιωτικοί . Ο Δυσσέος βλέποντας την όλη κατάσταση κάνει συμφωνία με τον Ομέρ πάσα της Χαλκίδας να έχει ησυχία η Ρούμελη και να μπορέσουν στο Μοριά να χτυπήσουν τον Ιμπραήμ. Η ησυχία όμως αυτή έδωσε και την ευκαιρία στους αρματωμένους να μπορούν να πάνε στο Μοριά όχι για βοήθεια αλλά για καταστροφή.
Οι Μοραΐτες στρατιωτικοί βλέποντας την υπονόμευση τους από την κυβέρνηση αντιδρούν, εγκαταλείπουν τα στρατόπεδα και στρέφονται εναντίον της κυβέρνησης μαζί πλέον με τον Κολοκοτρώνη που η κυβέρνηση τον είχε σε απραξία. </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Οι Ρουμελιώτες μπερδεμένοι με το τι να κάνουν, με ποιους να πάνε, ήταν υπόθεση εθνική ή αφορούσε μόνο το Μοριά όπως τους έγραψε ο Κολοκοτρώνης. Τα λεφτά του δανείου και η προτροπή για πλιάτσικο από τον Κωλέττη έκριναν το αποτέλεσμα. </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Ο Γκούρας μπήκε μπροστά αλλάζοντας στρατόπεδο τελευταία στιγμή χρυσωμένος από τον Κωλέττη και μιλημένος από τον Μακρυγιάννη, τραβώντας και τους άλλους καπεταναίους περνά στο Μοριά, ακολουθεί και ο Καραϊσκάκης να πολεμήσει για τους νόμους και αυτός. Εκεί με τον Γκούρα μπροστάρι ξεπέρασαν σε αγριότητα και σε πλιάτσικο και τους Τούρκους ακόμα. Ο Κολοκοτρώνης επηρεασμένος από τον χαμό του γιου του Πάνου παραδίδεται λέγοντας ότι άνθρωπος είναι τον εμπλέξανε, οι υπόλοιποι τώρα λίγοι και αδύνατοι εύκολα νικηθήκαν και για καλή τους τύχη παραδοθήκαν όχι στο Γκούρα που τους ήθελε νεκρούς αλλά στους καπεταναίους των Σαλώνων που έδειξαν γενικά καλή συμπεριφορά, σε σχέση με του ανθρώπους του Γκούρα, και τους έστειλαν στην κυβέρνηση για να δικαστούν.
Χωρίς πολέμαρχους και μοραΐτικα στρατεύματα τώρα ο Μοριάς, μόνο τα Ρουμελιώτικα στέκουν και ο Ιμπραήμ εκεί. Τον Οδυσσέα δεν τον χωραεί ο τόπος και πρέπει κάτι να κάνει, η Ρούμελη και ο κόσμος της κινδυνεύει , οι δικοί του λέγανε να κλειστεί στη σπήλια και να μην ανακατευτεί, αλλά και μετά και από το γράμμα του Καραϊσκάκη, που του έλεγε ότι η σπηλιές είναι για τις αρκούδες και όχι για τα λιοντάρια, και είναι μαζί του, ρίχνοντας αυτός την πρώτη τουφεκιά η δεύτερη θα είναι του Καραϊσκάκη, αποφασίζει ότι δεν μπορεί να μείνει αμέτοχος και να καεί για μια ακόμα φορά η Ρούμελη.</span></div><div><span style="font-family: verdana;"> Σκέπτεται να μεγαλώσει τα καπάκια με τον Ομέρ πασά, να έχουν ησυχία να πολεμήσουν τον Ιμπραήμ στο Μοριά και αν τυχόν του στείλουν στρατεύματα εναντίων του, από μέσα αυτός να ενωθεί με τους απέξω και να καταλάβουν την Χαλκίδα. </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Τώρα στην κυβέρνηση κανονίζει ο Μαυροκορδάτος και η απόφαση είναι να ανεβεί ο Γκούρας με έξι χιλιάδες να πολεμήσει τον ‘‘προδότη’’ Οδυσσέα, για τον Ιμπραήμ δε νοιάζονται, με αυτόν τα έχανε συμφωνημένα να τελειώσει τη δουλεία που είχε αρχίσει ο Γκούρας και να εξαφανίσει οποιαδήποτε μορφή αντίστασης , για να γίνει αυτό το μικρό και ελεγχόμενο κράτος που λέγαμε στην αρχή.
Ο Οδυσσέας τώρα τι να κάνει; Κάτω στο Μοριά να αλωνίζει ο Ιμπραήμ και ο Γκούρας με τρεις χιλιάδες δηλωμένους έξι να έρχεται κατά πάνω του, θα μπορούσε να τους διαλύσει αν ήθελε, αλλά δεν ήταν ο σκοπός του. Αρχίζει λοιπόν να υποχωρεί και να αποφεύγει να δώσει μάχη καταλήγοντας τέλος στις Λιβανάτες. Βλέποντας ότι δεν του επιτίθεται ο Γκούρας αποφασίζει και να του στέλνει μήνυμα να βρεθούν , αυτός τίποτα. Αποκλεισμένος από στεριά βλέπει προς μεγάλη του έκπληξη, δώδεκα καράβια που ήρθαν για να τον αποκλείσουν από θάλασσα, και αναρωτιέται, τόσες φορές που είχε ζητήσει αυτός βοήθεια από πλοία, δεν του είχαν στείλει τίποτα, και τώρα δώδεκα για να τον πιάσουν και κάτω ο Ιμπραήμ ανεμπόδιστος. Αφού κατάλαβε ότι ο Γκούρας περίμενε τα πλοία για να επιτεθεί , ορμάει αυτός τώρα και τους τρέπει σε φυγή σπέρνοντας το φόβο στους αντιπάλους του, τελειώνοντας η μάχη μετά από έξι ώρες επιστρέφει στις Λιβανάτες. Ο Γκούρας τώρα του στέλνει γραφεί να παραδοθεί, αυτός απαντά πως να μιλήσει πρώτα με Γκριεζώτη που έχει εμπιστοσύνη. Βρίσκονται με Γκριεζώτη και του λέει γιατί δεν εφαρμόζουν το σχέδιο του για Καράπαμπα, παρά τον κυνηγάνε σαράντα μέρες, τέλος πάντων λέει ας είναι, φεύγω εγώ από τους Τούρκους και τους βαράμε από δυο μεριές τώρα που υπάρχει μεγάλο στράτευμα, έχουμε και τα καράβια και παίρνουμε την Χαλκίδα.
Ο Γκούρας έρχεται να τον συναντήσει τώρα όλο χαρές και τον φιλάει όπως ο Ιούδας τον Χριστό, ο Δυσσέος του λέει να κινηθούν γρήγορα να χτυπήσουν τους Τούρκους που είναι στις Λιβανάτες και να ελευθερώσουν και καμία δεκαπενταριά παλικάρια που είχαν μείνει κάτω. Ο Γκούρας απαντά ότι να μην ανησυχεί έτσι και αλλιώς τους έχουν στο χέρι και δεν χρειάζεται βιασύνη. Ο Οδυσσέας βάζει εμπιστοσύνη και λέει εγώ χαρτί δεν θέλω, μόνο να ορκιστούμε. Και ορκιστήκαν στην εκκλησία. Μετά τους όρκους ο Γκούρας έφυγε μες την νύχτα, την άλλη μέρα το πρωί μάθανε ότι αυτούς τους λίγους του Οδυσσέα οι Τούρκοι τους χάλασαν. Ο Γκούρας μυαλό για Καράπαμπα και να ακουστεί ο Οδυσσέας δεν ήθελε, ήθελε τον Οδυσσέα προδότη και να βάλει και χέρι στη περιουσία που πίστευε ότι είχε κρυμμένη στη σπηλιά. Πήγε να βάλει με δόλο χέρι στη σπηλιά, δεν τα κατάφερε λόγω του Τρελώνη, που αν δεν έβλεπε Οδυσσέα σπηλιά δεν έδινε. Αφού δεν κατέφεραν να βάλουν χέρι στη σπηλιά φυλάκισαν τον Οδυσσέα στο μοναστήρι στη Δομπού.
Οι προβλέψεις του Οδυσσέα τώρα επαληθεύονται και χιμάνε οι Τούρκοι από Λαμία, χιμάνε και άλλοι από δυτικά, πατάνε πάλι τα Σάλωνα και την πληρώνει για μια ακόμα φορά ο κόσμος, και όπως λέει και η λαϊκή ρήση « κατακαημένη Ρούμελη τη σ’ούμελε να πάθεις». Ο Καραϊσκάκης τώρα που είχε ανέβει από το Μοριά εγκαταλείποντας τους κυβερνητικούς που με της ψευδοστρατηγίες τους μόνο για πόλεμο δεν ήταν, και χανόντουσαν τα παλικάρια τσάμπα, μαθαίνοντας τα νέα συνεννόηται και με τους Σουλιώτες που και αυτοί παράτησαν Κουντουριώτη και Μαυροκορδάτο, να ελευθερώσουν τον Οδυσσέα, ο Γκούρας όμως που έμαθε τα σχέδια τους τον έστειλε στην Αθήνα για σιγουριά.
Στην Αθήνα μπαίνοντας οι εχθροί του, του είχαν ετοιμάσει υποδοχή, δεμένος και καταταλαιπωρημένος να διαπομπεύεται από τον κόσμο και σαν άλλος εσταυρωμένος να ανεβαίνει τον δικό του Γολγοθά που ήταν ο βράχος της ακρόπολης. Οι διαταγές ήταν να γίνει κρυφά να φανεί σαν ατύχημα, και έτσι έγινε, αφού πρώτα τον βασάνισαν μέχρι θανάτου να τους πει που έχει κρυμμένους θησαυρούς, που μόνο χρυσό είχαν στο μυαλό τους οι δολοφόνοι του, τον πέταξαν από τον πύργο ότι τάχα πήγε να δραπετεύσει. Ένας σκοπός που τους είδε, τα είπε όλα αργότερα.
Η Ρούμελη τώρα προσκύνησε κανονικά και όχι ψεύτικα Ανδρουτσέικα. Αργότερα θα λάμψει το άστρο του μεγάλου Καραϊσκάκη, και αυτόν όμως, λίγο πριν απελευθέρωση την Αθήνα τον έφαγαν, γιατί Ρούμελη ελεύθερη δεν ήθελαν, ο Καποδίστριας τέλος με κυρίως διπλωματικούς χειρισμούς κατάφερε να συμπεριλάβει την Ρούμελη στο Ελληνικό κράτος, και αυτός βέβαια είχε την ίδια τύχη. </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Ο Ήρωας, αποκαταστάθηκε μετά τον φυσικό θάνατο των δολοφόνων του, με εκταφή από την Ακρόπολη που τον είχαν πρόχειρα θάψει, και μεταφορά των οστών του στο Ά νεκροταφείο. </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Πολύ αργότερα τα οστά του μεταφέρθηκαν στην Πρέβεζα όπου στήθηκε και ανδριάντας του. Στην Ρούμελη που αγωνίστηκε αγάπησε και θυσιάστηκε δεν βρέθηκε χώρος, μάλλον ο Δαίμονας του, δαιμονίζει ακόμα κάποιους. Κάποτε θα πρέπει, και ευκαιρία είναι τώρα που γιορτάζουμε τα διακόσια χρόνια από την επανάσταση να τον τιμήσει η Ελληνική πολιτεία με ανδριάντα μεγάλο κάτω από την Ακρόπολη που επιμελήθηκε και χρηματοδότησε για να γίνει κάστρο άπαρτο, και για εξιλέωση για την διαπόμπευση που του έκαναν, τα βασανιστήρια, και τη δολοφονία του. Καθώς επίσης και η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδος που είναι συνέχεια της Ανατολικής Στερεάς, να στήσει ανδριάντα στη Γραβιά ανάλογο με του Κολοκοτρώνη στα Δερβενάκια, όπως επίσης η μαύρη τρούπα στη Τιθορέα (βελίτσα) το καταφύγιο του, μοναδικό στο είδος, του να κηρυχτεί ιστορικό μνημείο, και να αναδειχθεί μέσω της δημιουργίας θεματικού ιστορικού για το ΄21 πάρκου.
Αυτά τα λίγα έτσι επιγραμματικά για το έργο και τη δράση του Οδυσσέα μέσα από το βιβλίο του Μιχάλη Περάνθη για όσους δεν έχουν το χρόνο και την υπομονή να κάτσουν να το διαβάσουν. Κλείνοντας θέλω και εγώ συντασσόμενος με τον συγγραφέα Μιχάλη Περάνθη, και τιμώντας όλους όσους στάθηκαν στο πλευρό του μεγάλου αυτού Έλληνα μέχρι το τέλος, να πω, ότι ναι και εγώ, με το Δυσσέο ειμαι!!! </span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;">Ζέρβας Κωνσταντίνος </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Γαλαξείδι , Ιανουάριος 2021
</span></div>Σπύρος Χατζάραςhttp://www.blogger.com/profile/03286926152227074753noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4294447118529570981.post-56354641366066320482021-02-07T02:17:00.006-08:002021-02-07T02:17:34.070-08:00ΑΓΟΡΑΣΤΕ-ΔΙΑΒΑΣΤΕ-ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ. ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΑΛ. ΧΑΤΖΑΡΑ: «H τελετουργική εκτέλεση του Ιωάννη Καποδίστρια και οι πραγματικοί δολοφόνοι». Τιμή 18 ευρώ. Αποστολή με τα ΕΛΤΑ με ΑΝΤΙΚΑΤΑΒΟΛΗ.<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1VVbKWkZd6i-y8RdRc9BckvSDriE7rmD6IqsEmdDV3Rk1J3gT12Sl7oRyKQdpLJ8G_VBH_9JtBP_KROhB-3Cykql37zfNJgZ6DXmVgc4Z4w15544yfR6OWGpJLlOvypliIi1JePRTe544/s376/web.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="376" data-original-width="258" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1VVbKWkZd6i-y8RdRc9BckvSDriE7rmD6IqsEmdDV3Rk1J3gT12Sl7oRyKQdpLJ8G_VBH_9JtBP_KROhB-3Cykql37zfNJgZ6DXmVgc4Z4w15544yfR6OWGpJLlOvypliIi1JePRTe544/s400/web.jpg" /></a></div><p> </p><span style="font-family: verdana; font-size: large;">ΑΓΟΡΑΣΤΕ-ΔΙΑΒΑΣΤΕ-ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ. </span><div><span style="font-family: verdana; font-size: large;">ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΑΛ. ΧΑΤΖΑΡΑ: <span style="color: #2b00fe;"><b>«H τελετουργική εκτέλεση του Ιωάννη Καποδίστρια και οι πραγματικοί δολοφόνοι»</b></span></span></div><div><span style="color: #cc0000;"><span style="font-family: verdana; font-size: large;">- </span><span style="font-family: verdana; font-size: x-large;"><b>Τιμή 18 ευρώ</b></span></span></div><div><span style="color: #990000; font-family: verdana; font-size: x-large;"><b> -Αποστολή με τα ΕΛΤΑ </b></span></div><div><span style="color: #660000; font-family: verdana; font-size: x-large;"><b>-με ΑΝΤΙΚΑΤΑΒΟΛΗ</b></span></div>Σπύρος Χατζάραςhttp://www.blogger.com/profile/03286926152227074753noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4294447118529570981.post-5189757024088498312021-01-25T23:42:00.002-08:002021-01-25T23:42:08.333-08:00 Το τέλος του «Μεγάλου Πολέμου », στο Σρέμσκι Κάρλοβτσι<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwHtT7jsWEEOkdwOec6BAssIIUc-Dmogq6tFPn7AmDCIjd1xHWVYnePftoXYhyphenhypheneLUzc__iNdoymgh3Ko_UQs6DhnZ22BBZAsKawC2lGJYYAKRKhM74qTXgIOUax-yfC7FwYmztA4q-6zra/s300/Negotiation_of_the_peace_of_Karlowitz.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="220" data-original-width="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwHtT7jsWEEOkdwOec6BAssIIUc-Dmogq6tFPn7AmDCIjd1xHWVYnePftoXYhyphenhypheneLUzc__iNdoymgh3Ko_UQs6DhnZ22BBZAsKawC2lGJYYAKRKhM74qTXgIOUax-yfC7FwYmztA4q-6zra/s320/Negotiation_of_the_peace_of_Karlowitz.jpg" width="320" /></a></div><p> </p><span style="font-family: verdana;">Η συνθήκη του Κάρλοβιτς που υπογράφηκε σε μία σκηνή, στις 26 Ιανουαρίου 1699 στο Σρέμσκι Κάρλοβτσι της Βοϊβοντίνας, που βρίσκεται στην όχθη του ποταμού Δούναβη, 8 χιλιόμετρα από το Νόβι Σαντ, τερμάτισε τον «Μεγάλο Πόλεμο», (1683-1699), της Αυτοκρατορίας των Αψβούργων και των Συμμάχων της ,με την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Οι διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν μετά από αίτημα της Πύλης, ( ύστερα από την μάχη της Σέντα), με τη μεσολάβηση της Αγγλίας και της Ολλανδίας, στις 24 Οκτωβρίου, 1698 και για πρώτη φορά στην ιστορία της διπλωματίας οι συναντήσεις πραγματοποιήθηκαν σε στρογγυλό τραπέζι, ώστε κανείς να μην έχει την πρωτοκαθεδρία.
Στις 36 συνεδριάσεις που ακολούθησαν , πήραν μέρος εκτός από τους Αυστριακούς και τους Τούρκους, οι Ολλανδοί, οι Άγγλοι, η Πολωνολιθουανική Κοινοπολιτεία, η Δημοκρατία της Βενετίας και η Ρωσική Αυτοκρατορία.
Την συνθήκη υπέγραψαν, ο Πληρεξούσιος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας Ρεμί Μεχμέτ Πασάς, με διερμηνέα (μπαστερκρουμάν) τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, τον επιλεγόμενο «εξ απορρήτων», ο Πληρεξούσιος της Αυστριακής Αυτοκρατορίας Κόμης Φραντς Ούρλιχ Κίνσκυ, ο Πληρεξούσιος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας Προκόπιος Μπογκντάνοβιτς Βοσνίτσιν, και ο Πληρεξούσιος της Βενετίας ο Κάρλο Ρούτσι.
Στις διαπραγματεύσεις συμμετείχαν ο Πληρεξούσιος της Πολωνίας Στάνισλαβ Μαλακόβσκι, ο Ολλανδός Πρέσβης Γιάκομπ Κόλλιερ ο πρέσβης της Αγγλίας Σερ Γουίλιαμ Πέτσετ. Ο Ιταλός στρατιωτικός τοπογράφος Λουδοβίκος Φερδινάνδος Μαρσίγκλι, ως τεχνικός Σύμβουλος έκανε τα Γεωγραφικά παραρτήματα της Συνθήκης. </span><div><span style="font-family: verdana;">Η Συνθήκη υπογράφηκε 15 λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα, «όταν τα άστρα είχαν μια ευνοϊκή θέση», σύμφωνα με τον αστρολόγο του Τούρκου πληρεξούσιου. </span></div><div><span style="font-family: verdana;"> Η Οθωμανική Αυτοκρατορία αποδέχτηκε την κυριαρχία της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας επί των Δαλματικών ακτών, επί της Πελοποννήσου, της Λευκάδας της Αίγινας και της Κρήτης, αλλά κέρδισε τη Στερεά Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου, τη Ναύπακτο, το Αντίρριο , και τη Μπούκα της Πρέβεζας μαζί με το Ξηρόμερο.
Επίσης η Βενετία έπαψε να πληρώνει τον ετήσιο φόρο των 500 δουκάτων που κατέβαλε από το 1485 για την επικυριαρχία της Ζακύνθου, και πήρε το Κνίν, και το Χέρτζεκ-Νοβι.
Ο Αυτοκράτορας της Αυστρίας απεκόμισε την Κροατία τη Σλαβονία, τη Λίκα τη Μπάνια και την Τρανσυλβανία και η Ποντόλλια περιήλθε στο Βασίλειο της Πολωνίας. Η Τούρκοι κράτησαν το Μπάνατ. </span></div><div><span style="font-family: verdana;"> Με τη Συνθήκη συμφωνήθηκε η απελευθέρωση όλων των Κρατουμένων και από τις δυο πλευρές , και η Τουρκία δεσμεύτηκε για την αποτροπή επιδρομών από παράνομους και αποστάτες, από το έδαφος της , επέτρεψε το ελεύθερο εμπόριο και υποσχέθηκε να διασφαλίζεται η προστασία των χριστιανών προσκυνητών στην Παλαιστίνη. </span></div><div><span style="font-family: verdana;"> Ο Ρώσος πρέσβης προσπάθησε να βάλει στην συνθήκη τον όρο της «προστασίας των ορθοδόξων λαών» της Βαλκανικής, που όμως δεν έγινε αποδεκτός.
Η Ρωσία αποκόμισε μόνο μια εκεχειρία δυο ετών που επισφραγίσθηκε τον Ιούνιο του 1700, με τη Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης.
Ο Λεοπόλδος των Αψβούργων, επιβράβευσε τον Μαυροκορδάτο για τις υπηρεσίες του, με πενήντα χιλιάδες φιορίνια και του απένειμε τον τίτλο του πρίγκιπα «κληρονομικά»,…«εν αγνοία των Τούρκων».
Στο σημείο όπου ήταν στημένη η Τέντα που υπογράφηκε η Συνθήκη του Κάρλοβτσι οι Αυστριακοί έκτισαν μια καθολική εκκλησία, (το παρεκκλήσι της ειρήνης) της οποίας το σχήμα θυμίζει τη Σκηνή στην οποία πραγματοποιήθηκαν οι διαπραγματεύσεις.
Στα 170 χρόνια που η πόλη ανήκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία κατοικείτο κυρίως από Σέρβους .Σύμφωνα με τα οθωμανικά μητρώα του 1545 ο πληθυσμός του Κάρλοβιτς αριθμούσε 547 Χριστιανικά (Σερβικά) νοικοκυριά. Η πόλη είχε επίσης τρεις ορθόδοξους εκκλησίες και ένα μοναστήρι και υπαγόταν στην Επισκοπή Βελιγραδίου και Σρεμ του Σερβικού Πατριαρχείου του Ιπεκίου.
</span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><b>Σπυρίδων Χατζάρας </b></span></div>Σπύρος Χατζάραςhttp://www.blogger.com/profile/03286926152227074753noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4294447118529570981.post-86518154411831499512021-01-25T23:30:00.000-08:002021-01-25T23:30:30.369-08:0026 Ιανουαρίου 1821. Το Συνέδριο της Λιουμπλιάνα, ο Καποδίστριας και η Ελληνική Επανάσταση <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpwdCX__Dzs4q0nL0BozAhYemr_a3S98fVgy5B5NXVtFKYns78Yy2cIEGpHud_7bL0g7svpumIRtqJeIqCjJ6udS69PJZNnanYayLedKPDcoWeLIwCp9DfKuKKDFosAw3NWxRsi6HoSW8/s1600/d46fe71623f2d841488ec47e33e22605.jpg" style="color: #538cd6; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none;"><img border="0" data-original-height="221" data-original-width="300" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpwdCX__Dzs4q0nL0BozAhYemr_a3S98fVgy5B5NXVtFKYns78Yy2cIEGpHud_7bL0g7svpumIRtqJeIqCjJ6udS69PJZNnanYayLedKPDcoWeLIwCp9DfKuKKDFosAw3NWxRsi6HoSW8/s320/d46fe71623f2d841488ec47e33e22605.jpg" style="border: none; position: relative;" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxXY4UjePDD33mxqzZczh8-XPo6DXB_3BtBBRxAUylFWtbMIvcb-ItfzGBfgNoWGjMKIFGd3v1AYKNYmx_fDYr6yIfA74W9pRTthamO8DJ8hPtuoqpPUN6eA_uQ40QPA9UkT5jBbt6rBw/s1600/Congress_of_Laibach.jpg" style="color: #538cd6; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none;"><img border="0" data-original-height="131" data-original-width="180" height="233" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxXY4UjePDD33mxqzZczh8-XPo6DXB_3BtBBRxAUylFWtbMIvcb-ItfzGBfgNoWGjMKIFGd3v1AYKNYmx_fDYr6yIfA74W9pRTthamO8DJ8hPtuoqpPUN6eA_uQ40QPA9UkT5jBbt6rBw/s320/Congress_of_Laibach.jpg" style="border: none; position: relative;" width="320" />
</a></div><span style="font-family: verdana;">H επανάσταση των Καρμπονάρων στη Νάπολη εκδηλώθηκε τον Ιούλιο του 1820. Στις 20 Οκτωβρίου, μαζεύτηκαν Ρώσοι, Αυστριακοί και Πρώσοι, στο Τροπάου, στην Κάτω Σιλεσία, για να συζητήσουν την αντιμετώπιση της επανάστασης που προκάλεσε το επαναστατικό Κέντρο του Λονδίνου.</span><div><span style="font-family: verdana;">Το Συνέδριο διακόπηκε, και μεταφέρθηκε 70 χιλιόμετρα από την Τεργέστη, στη Λιουμπλιάνα για να είναι «πιο κοντά στα γεγονότα». </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Στο συνέδριο είχαν κληθεί ο Βασιλιάς της Νάπολης Φερδινάνδος, και ο Δούκας της Μόντενα. και άλλοι μικρότεροι ηγεμόνες </span></div><div><span style="font-family: verdana;"> Ο Καποδίστριας ήταν στο Λάυμπαχ από τις 12 Ιανουαρίου.</span></div><div><span style="font-family: verdana;">Στις 23 Ιανουαρίου/4 Φεβρουαρίου 1821, 30 ημέρες πριν ο μονόχηρ διαβεί τον Προύθο, ο Θεόδωρος Βλαδιμηρέσκου , που εργαζόταν για λογαριασμό του Καποδίστρια, απηύθυνε στους πολίτες της Βλαχίας , συμφώνα με τον σχεδιασμό , μια ιακωβίνικη-καρμπονάρικη διακήρυξη, καλώντας τους να αγωνιστούν ενάντια στην καθεστηκυία τάξη.</span></div><div><span style="font-family: verdana;"> Αυτή η Καρμπονάρικη επανάσταση, θα δικαιολογούσε την ρωσική επέμβαση, κατά των «επαναστατώ» όπως έκανε η Αυστρία λίγες μέρες μετά και εισέβαλε στην Νάπολη, με 52.000 άνδρες. </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Το ίδιο έτοιμοι ήταν και οι Ρώσοι. Η μεραρχία του Ορλώφ στην Μολδαβία περίμενε. Οι Άγγλοι που «διαφωνούσαν με την επέμβαση», μοίρασαν στις Αυλές υπόμνημα του υπουργού εξωτερικών Κάστλερι στις 19 Ιανουαρίου 1821 και αμφισβητούσαν το δικαίωμα των επεμβάσεων των Μεγάλων Δυνάμεων για την καταστολή οποιουδήποτε επαναστατικού κινήματος. </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Το συνέδριο του Λάυμπαχ άρχισε στις 26 Ιανουαρίου. </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Την ίδια ημέρα στο Αίγιο ο Παπαφλέσσας παρουσίασε στους προκρίτους τα γράμματα του Υψηλάντη.
</span></div>Σπύρος Χατζάραςhttp://www.blogger.com/profile/03286926152227074753noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4294447118529570981.post-28026658670529791502021-01-15T03:30:00.003-08:002021-01-15T03:30:33.871-08:00Τα ψέματα της Στοάς και των δολοφόνων του Καποδίστρια για την δήθεν άρνηση του Καποδίστρια να αποδεχτεί την πρόταση του Ξάνθου να αναλάβει αρχηγός της ανύπαρκτης Φιλικής Εταιρείας<p><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> </span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><b><u>Γράφει ο Σπυρίδων Χατζάρας</u></b> </span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Στο διαδίκτυο αντιγράφοντας το «μασονικό»
ΙΣΤΟΡΙΚΟN ΕΠΕΤΕΙΟΛΟΓΙΟN του 7ου Επιτελικού Γραφείου του Γενικού Επιτελείου
Στρατού, γράφουν <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>οι δοξάζοντες την Στοά
και την ρουφιανοκρατία ότι στις 15 Ιανουαρίου 1820, <b>«ο Καποδίστριας, εκτιμώντας
ότι μπορούσε να προσφέρει περισσότερα στον Αγώνα από την θέση του Υπουργού
Εξωτερικών του Τσάρου και αμφιβάλλοντας για τις δυνατότητες της Φιλικής
Εταιρείας, δεν αποδέχεται την πρόταση του Ξάνθου να αναλάβει την ηγεσία της
τελευταίας».</b></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Λοιπόν ο Ξάνθος πήρε σύνταξη από τον Ρότσιλντ επειδή ισχυρίστηκε
ψευδώς ότι πρότεινε στον Καποδίστρια να αναλάβει αρχηγός της οργάνωσης της οποία
ηταν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ο Αρχηγός </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Η τρισυπόστατη ΑΡΧΗ της Παλιγγενεσίας ήταν ο Κωνσταντίνος
Υψηλάντης, ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος ο Φιραρής και ο Ιωάννης Καποδίστριας .
Μετά τον θάνατο των δύο από την «Αγία Τριάδα» απέμεινε μόνος αρχηγός ο Ιωάννης
Καποδίστριας, τον οποίο ουδέποτε συνάντησε στην Αγία Πετρούπολη ο Ψεύτης και
πλαστογράφος της Στοάς, Μανωλάκης Ξάνθος. </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Ο «ψευτοσυναρχηγός», έφθασε στη Μόσχα «τον Δεκέμβριο του
1819», και αναχώρησε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>για την Αγία
Πετρούπολη στις «αρχές το Ιανουαρίου». Ο Ξάνθος που δεν έδωσε ημερομηνίες στις <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>διάφορες εκδοχές <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>απομνημονευμάτων
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ισχυρίστηκε <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ότι έγινε δεκτός από τον Καποδίστρια, δύο
μέρες μετά την να άφιξή του στην Αγία Πετρούπολη. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Ο Εμμ. Πρωτοψάλτης, πρότεινε <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εσφαλμένα
ως ημερομηνία συνάντησης, την Πέμπτη 15η Ιανουάριου. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Το ταξίδι από τη Μόσχα στην Αγία Πετρούπολη είναι <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σήμερα με το τραίνο μερικές ώρες.Τότε κράταγε
από δύο μέχρι οκτώ μέρες.. Ο Καποδίστριας, στο υπόμνημά του προς τον Τσάρο, δεν
αναφέρθηκε καθόλου στην επίσκεψη Ξάνθου, ενώ αναφέρθηκε στον Καμαρινό, ο οποίος
μάλιστα του είχε δημιουργήσει αρκετά προβλήματα. </span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Είναι επομένως <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εύλογο να υποθέσουμε ότι ο <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Καποδίστριας<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>δεν αναφέρθηκε σε αυτήν γιατί δεν έγινε. Η επιφύλαξη για το αν
συναντήθηκε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ο Ξάνθος με τον Καποδίστρια,
η επικοινώνησε μόνο μέσω του Καντιώτη-«Αγαπητού», πηγάζει από το γεγονός ότι
καμιά άλλη πηγή δεν αναφέρεται σε αυτήν. Άλλωστε, πρώτη διατύπωσε αμφιβολία για
το αν έγινε η συνάντηση, η καθηγήτρια Ελένη Κούκου. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Ο Ξάνθος , δεν συνδεόταν με την αναζήτηση
αρχηγού , ούτε <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με την «μύηση» και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με την συμμετοχή στην «Εταιρία των Φιλικών»,
του <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Καποδίστρια <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και του Αλέξανδρου Υψηλάντη, αλλά με την ίδρυση
από τους εμπόρους της Μόσχας, της «Φιλομούσου και Φιλανθρώπου Γραικικής
Εμπορικής Εταιρίας», τους οποίους και εκπροσωπούσε.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Από την αλληλογραφία Ξάνθου-Κομιζόπουλου,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>προκύπτει ότι στις 15 Μαρτίου 1820, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ο «Ξενοφωντίδης» -Παξιμάδης, ολοκλήρωνε τη
συγγραφή του καταστατικού, το οποίο θα το έστελναν στη συνέχεια στην Αγία
Πετρούπολη, και το οποίο θα έπρεπε να το παρουσιάσουν στον «Ευεργετικό», δηλαδή
στον Καποδίστρια.</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Επομένως, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αφού η
αποστολή του Ξάνθου ήταν να παρουσιάσει το Καταστατικό της «Φιλομούσου και
Φιλανθρώπου Γραικικής Εμπορικής Εταιρίας», <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στον Καποδίστρια το οποίο δεν ήταν έτοιμο <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ούτε τον Μάρτιο, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>είναι αδύνατο να τον συνάντησε τον Ιανουάριο.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Ο Αναγνωστόπουλος ,αφηγήθηκε στον Φιλήμονα, έναν διάλογό του
με τον Υψηλάντη, όταν τον συνάντησε ατο Κισινιέφ, ως απεσταλμένος του Κέντρου της
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πίζας, και ο <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Υψηλάντης του είχε ειπεί<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>: «Αναδεχθείς την πρότασιν την οποίαν μ’
εκάματε δια του Ξάνθου και πληροφορούμενος τα μετά του Καποδίστρια συμβάντα
εξηγήθην με τούτον και μείναμε σύμφωνοι σ’ όλα.» </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Ο Αναγνωστόπουλος ρώτησε : «Γιατί ο Ξάνθος απεπέμφθη <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>από τον
Καποδίστρια»; και ο Υψηλάντης απάντησε : «Διότι ο Καμαρινός είπε πολλά εναντίον
σας».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αυτή είναι η μόνη
αναφορά για πιθανή επαφή του Καποδίστρια με τον Ξάνθο. Αλλά η<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>φράση, «πληροφορούμενος τα μετά του
Καποδίστρια συμβάντα» , να αναφέρεται στην αποπομπή του Ξάνθου, και όχι σε
συνάντηση. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η «Γραικική Εμπορική
Εταιρία» , η «Φιλογενική Κάσσα» , ήταν ένα<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>από τα αντικείμενα συζήτησης κατά τη διάρκεια των «πολλών εβδομάδων»,
που διήρκεσε η μύηση Υψηλάντη και στην οποία δεν συμμετείχε ο Ξάνθος.</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το καταστατικό της ,
εξετάστηκε στην τελευταία φράση, μετά τις 20 Μαρτίου, όπως μας βεβαιώνει, η
αλλαγή του χαρακτηρισμού του επικεφαλής, από «Εταιρίαρχος», σε Γενικό Έφορο.
Αυτή η εκδοχή επιβεβαιώνεται και από τον Καποδίστρια, ο οποίος στο υπόμνημά του
προς τον Τσάρο Νικόλαο,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σημείωνε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>: « μου έδειξε τότε (ο Υψηλάντης) ένα έγγραφο
με το οποίο προτείνετο η ίδρυση μιας Εταιρίας με σκοπό τη συλλογή χρημάτων, με
συνδρομές, που θα κατετίθεντο σε τράπεζα, για ένα χρησιμοποιηθούν για την
απελευθέρωση της Ελλάδας, και μου ζήτησε να του εκφράσω τη γνώμη μου». </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Επομένως όταν έφθασε το καταστατικό στην Αγία Πετρούπολη μετά
τις 25 Μαρτίου ο Ξάνθος ζήτησε από τον Καντιώτη-«Αγαπητού να συναντηθεί με τον «Ευεργετικό»
απεπέμφθη και παρουσίασε το Κατασττικό στον Υψηλάντη ο οποίος το έδειξε στον Καποδίστρια
για να το εγκρίνει. </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Ο Ακαδημαικός <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Εμμ. Γ.
Πρωτοψάλτης, ανέφερε,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ότι μετά από
συνεννόηση του Υψηλάντη, με τα μέλη της Εταιρίας στη Μόσχα, «ετέθη σε
λειτουργία η «Φιλόμουσος και Φιλάνθρωπος Γραικική Εμπορική Εταιρία», δια της
οποίας ηλπίζετο να συγκεντρωθούν πολλά εκατομμύρια για την Εθνικήν Κάσσαν» ,
την οποία ο Υψηλάντης σε επιστολή του τον Ιούλιο του 1820, ονόμαζε «Φιλογενική
Κάσσαν», γράφοντας: «Εντιμότατοι και ευγενέστατοι κύριοι Επίτροποι της εν Μόσχα
Φιλογενικής Κάσσας». </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Για το ακριβή ρόλο του Ξάνθου πρέπει να πούμε τα ακόλουθα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><o:p><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> </span></o:p><span style="font-family: verdana; font-size: large;">Ο «Απόστολος της Μόσχας»</span><span style="font-family: verdana; font-size: large;">
</span><span style="font-family: verdana; font-size: large;">, στην Κωνσταντινούπολη Νικόλαος Σκουφάς,</span><span style="font-family: verdana; font-size: large;"> </span><span style="font-family: verdana; font-size: large;">πέθανε τις 31 Ιουλίου 1818. Όσο καιρό ήταν
άρρωστος, η ομάδα του, είχε γίνει</span><span style="font-family: verdana; font-size: large;">
</span><span style="font-family: verdana; font-size: large;">μπάχαλο. Ο Ξάνθος ,ήθελε να γίνει «χαλίφης στη θέση του χαλίφη», και
τσακωνόταν με τον Αναγνωστόπουλο, ο Γαλάτης απαιτούσε να</span><span style="font-family: verdana; font-size: large;"> </span><span style="font-family: verdana; font-size: large;">αναγνωρίσουν εκείνον αρχηγό, και ο
Χρυσοσπάθης</span><span style="font-family: verdana; font-size: large;"> </span><span style="font-family: verdana; font-size: large;">που είχε την «επαφή» με τη
ρωσική πρεσβεία ,μέσω του Γαβριήλ Κατακάζη , είχε δημιουργήσει δική του
ομάδα.</span><span style="font-family: verdana; font-size: large;"> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">«Μέσα από τα σπλάχνα της «Εταιρίας», ξεφύτρωσε στην
Κωνσταντινούπολη, μια « νέομορφος», εταιρία της οποίας διευθυντές ήσαν,
«φιλόδοξοι κεφαλαί μέχρις εσχάτης κουφότητος», «άνθρωποι επιρρεπείς στις
καινοτομίες», « άνθρωποι. που δεν ήξεραν τίποτα αλλά ήθελαν να δείχνουν ότι
ήξεραν πολλά», που «ραδιουργούσαν »<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και
δυσφήμιζαν την αδελφότητα ότι είχε χάσει την ευθεία οδό και ότι χρειαζόταν
αναμόρφωση. Επειδή δε κάθε νεωτερισμός γοητεύει, πέτυχαν να τους παραδεχθούν
μερικοί επιπόλαιοι, και απέδωσαν τα ίδια σημεία, τις ίδιες λέξεις, και της
ίδιας λειτουργίες εκτός από μερικές ασήμαντες μεταβολές», έγραφε ο Φιλήμων.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><o:p><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> </span></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Μπροστά σε αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση, που απειλούσε την
όλη προσπάθεια, και ενώ από την αγγλική και την αυστριακή πρεσβεία είχε
ενημερωθεί η Υψηλή Πύλη, ότι η Ρωσία έστελνε <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«Αποστόλους» στην Πελοπόννησο, δόθηκε μέσω του
ρώσου προξένου στη Σμύρνη Δεστούνη , εντολή από τη Μόσχα στον Τσακάλωφ, που
βρισκόταν σε περιοδεία στην Σμύρνη και το Αϊβαλή, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>να σπεύσει στην Κωνσταντινούπολη, για να λύσει
το πρόβλημα «Χρυσοσπάθη», που είχε κάνει δική του<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>καρμπονάρικη<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>οργάνωση, και να αποτρέψει την καταστροφή του μηχανισμού <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι
«απόστολοι», ήσαν ο Αναγνωσταράς, ο Δημητρακόπουλος, ο Περραιβός και ο
Φαρμάκης, που θα κατέβαιναν από τη Ρωσία στην Κωνσταντινούπολη και θα πήγαιναν
στην Ελλάδα. Οι κίνδυνοι για την οργάνωση προήρχοντο εκτός από τον Χρυσοσπάθη,
από τον Γαλάτη<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και ακολούθως<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>από τον καυγά<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>των Ξάνθου- Αναγνωστόπουλου.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Ο Τσακάλωφ, επέστρεψε<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>από την Σμύρνη στην Κωνσταντινούπολη στις 25 Ιουλίου,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>έξι<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>μέρες πριν τον θάνατο του Σκουφά, και αφού προσέλαβε στην «Αρχή» της
Οργάνωσης της Κωνσταντινούπολης, τον Παναγιώτη Σέκερη από τον «Φοίνικα» ,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>του Μαυροκορδάτου, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>περίμενε να επιστέψουν από τη Ρωσία οι
οπλαρχηγοί,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αναγνωσταράς, Φαρμάκης,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Περραιβός και<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Παναγιώτης Δημητρακόπουλος, οι<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>οποίοι είχαν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τις οδηγίες
τους<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>από τη Μόσχα, και τους μετέφερε το
μήνυμα, ότι η γραμμή της Εταιρίας ήταν, «να μη φανεί ούτε γιδοκλέφτης», στην
Πελοπόννησο. Όταν έφυγαν οι οπλαρχηγοί, ο Τσακάλωφ , πήρε νέα εντολή μέσω του
Μόστρα που δούλευε στην Ρωσική <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πρεσβεία <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>να διώξει από την<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κωνσταντινούπολη, τα ορφανά του Σκουφά, τον
Αναγνωστόπουλο,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και τον Ξάνθο.</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Από την<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αφήγηση
Αναγνωστοπούλου, στο πρώτο δοκίμιο του Φιλήμονα, γνωρίζουμε ότι το πρώτο θέμα
που συζήτησε ο Τσακάλωφ με τους Ξάνθο- Αναγνωστόπουλο Τσακάλωφ ,ήταν το τι θα
γίνει με τον Γαλάτη και αποφάσισαν να τον οδηγήσουν στη Μάνη για να κρατηθεί
είτε από τον Μαυρομιχάλη είτε από τον Μούρτζινο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σε κάθε<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>περίπτωση που θα δημιουργούσε κίνδυνο θα τον σκότωναν αμέσως. Το
«πρόβλημα Γαλάτης» το ανέλαβε προσωπικά ο Τσακάλωφ , αφού φαίνεται ότι είχε
συγκεκριμένες οδηγίες . <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Στις συζητήσεις που έγιναν<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>μετά τον θάνατο του Σκουφά , ο Τσακάλωφ πρότεινε στους άλλους δύο να φύγουν
από την Κωνσταντινούπολη .Ο Τσακάλωφ,<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>έπεισε και τον Χρυσοσπάθη να πάει τελικά στην μέσα και έξω<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μάνη.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Έτσι, στις 22 Σεπτεμβρίου 1818, διαλύθηκε η ομάδα Σκουφά,
και το Κέντρο της «δεύτερης οργάνωσης», στην Κωνσταντινούπολη, πέρασε
ομαλά<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στους ανθρώπους του Φοίνικα. Τον Σέκερη.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μετά από αυτά,
έστειλε τον Αναγνωστόπουλο στις ηγεμονίες στη θέση του Γαλάτη, τον<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ξάνθο, που είχε καπαρώσει το Ταμείο, τον έστειλε
στο πουθενά, στο Πήλιο <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>για<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>να αφήσει το Αρχείο στον Άνθιμο Γαζή. Ο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Λουριώτης, στάλθηκε στο Λιβόρνο , δίπλα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στους Ζωσιμάδες, με τους οποίους συνεργαζόταν
για την επανάσταση ο γιαννιώτης λόγιος Αναστάσιος Μοσπινιώτης. Ο Τσακάλωφ
παρέμεινε στην Κωνσταντινούπολη, για να λύσει το ζήτημα Γαλάτης. Ο Παναγιώτης
Δημητρακόπουλος, γύρισε στην Κωνσταντινούπολη το<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Νοέμβριο, κομίζων την επιστολή τον
Πετρομπέη<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>προς την Αρχή<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και τις αναφορές Αναγνωσταρά, Φαρμάκη,
Περραιβού προς την Μόσχα, και λίγες μέρες μετά αναχώρησε ξανά μαζί με τον
Τσακάλωφ και τον Γαλάτη, προς την Πελοπόννησο. Ο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Δημητρακόπουλος ήταν που πυροβόλησε τον
Γαλάτη.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></p>
<p class="MsoNormal"><o:p><span style="font-family: verdana; font-size: medium;"> </span></o:p></p>Σπύρος Χατζάραςhttp://www.blogger.com/profile/03286926152227074753noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4294447118529570981.post-9335593882155080532020-11-14T00:05:00.003-08:002020-11-14T00:05:55.966-08:00Ο Ρουφιάνος Τρικούπης, γιος και εγγονός πράκτορα, «κατάφερε να καλυτερεύσει, όσο ήταν δυνατόν, τους ατιμωτικούς όρους» της Συνθήκης του Λονδίνου<p> </p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;">14 Νοεμβρίου 1863. Υπογράφηκε η Συνθήκη του Λονδίνου μεταξύ
της Αγγλίας, της Ρωσίας, της Αυστρίας, της Γαλλίας, και της Πρωσίας, δια της
οποίας η Αγγλία παραιτήθηκε της προστασίας των Ιονίων Νήσων, που παραχωρήθηκαν
στην Ελλάδα. <b>«Η Συνθήκη παραχώρησης των Επτανήσων στην Ελλάδα. υπογράφηκε
απόντος του Έλληνα εκπροσώπου Χαρίλαου Τρικούπη, που ταξίδευε για αυτό το σκοπό
στο Λονδίνο. Η Συνθήκη περιείχε ταπεινωτικούς για την Ελλάδα όρους,
υπαγορευμένους από την Αυστρία και την Αγγλία, που ακολουθούσαν φιλοτουρκική
πολιτική. Ο Τρικούπης, μέσα σε στενά όρια κατάφερε εντούτοις, όταν έφτασε στο
Λονδίνο να καλυτερεύσει, όσο ήταν δυνατόν, τους ατιμωτικούς όρους». </b><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;">Σημασία δεν έχει το ποιος έγραψε το ως άνω «εγκυκλοπαιδικό»
κείμενο. Σημασία έχει ότι ο Ρουφιάνος Τρικούπης, γιος και εγγονός πράκτορα,
«κατάφερε να καλυτερεύσει, όσο ήταν δυνατόν, τους ατιμωτικούς όρους». Διότι ο
ρουφιάνος Πράκτορας των Άγγλων, ήταν… «πατριώτης», σαν τον πράκτορα ρουφιάνο
και τοκογλύφο Ρουφιανογιάννη, τον οποίο οι Κόρακες μας συνιστούν ως, «απλό
οπλαρχηγό» αλλά «σπαγκοραμμένο».</span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;">Με την συνθήκη που υπογράφηκε στις 17/29 Μαρτίου 1864
ανάμεσα στις τρεις Δυνάμεις, την Αγγλία, τη Γαλλία και τη Ρωσία, και στο
ελληνικό βασίλειο <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και στις οποίας την σύνταξη
μετείχε ο ρουφιανοπατριώτης Τρικπούπης επιβλήθηκε η διηνεκής ουδετερότητα της
Κέρκυρας, και το ελληνικό κράτος αποδέχτηκε όλες τις υποχρεώσεις προς ξένες
κυβερνήσεις, εταιρείες και ιδιώτες, οι οποίες απέρρεαν από συμβάσεις που είχαν
συναφθεί από το Προτεκτοράτο <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με τη
Μεγάλη Βρετανία.</span><span style="font-family: verdana;">H ρύθμιση αυτή αφορούσε το δημόσιο χρέος των Ιονίων, τα εμπορικά
και ναυτιλιακά προνόμια αλλοδαπών και κυρίως το εκδοτικό δικαίωμα της Iονικής
Τράπεζας.</span><span style="font-family: verdana;">Tο ελληνικό κράτος αναλάμβανε επίσης να καταβάλει
αποζημιώσεις και συντάξεις στους άγγλους υπαλλήλους που θα έχαναν τη θέση τους
με την Ένωση. </span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;">Αυτή ήταν η ...."βελτίωση".</span></p>Σπύρος Χατζάραςhttp://www.blogger.com/profile/03286926152227074753noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4294447118529570981.post-69475046178259844052020-11-01T01:44:00.007-08:002020-11-01T01:44:58.597-08:00Ο Αντώνιος Καποδίστριας στην Βασιλεύουσα την 1η/13η Νοεμβρίου 1800<p> </p><p class="MsoNormal"><b><i><u>του Σπύρου Χατζάρα</u></i></b><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;">Η 1η/13η Νοεμβρίου 1800, ήταν μια ημέρα ελληνικού μεγαλείου
που οι Ρωμιοί της Κωνσταντινούπολης, μικροί και μεγάλοι, περίμεναν 347 χρόνια. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;">Οι μύθοι, οι προσευχές, και οι προφητείες γίνονταν
πραγματικότητα. «Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ΄ναι».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ειδοποιημένοι έγκαιρα
οι Έλληνες, είχαν ξεχυθεί στους δρόμους, παρόλο που ηταν εργάσιμη μερα. Ηταν
Πέμπτη. Στις 11 το πρωί, ο Κόμης Αντώνιος Καποδίστριας και ο Κόμης Νικόλαος
Σιγούρος-Δεσύλας ,έφιπποι, διέσχιζαν τους δρόμους της Πόλης, πηγαίνοντας από
τον Τοπχανέ, στο Σεράι, για να πάρουν από τον Βεζίρη, το φιρμάνι για την ίδρυση
της Ιονίου Πολιτείας.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Από την Άλωση της
Πόλης το 1453, για πρώτη φορά, Έλληνες, διέσχιζαν έφιπποι τη βασιλεύουσα.
Μπροστά από τον Καποδίστρια και τον Σιγούρο πήγαινε ουλαμός έφιππων γενιτσάρων
και ακολουθούσαν ο διερμηνέας, οι γραμματείς της πρεσβείας της Ιονίου Πολιτείας
και το προσωπικό. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;">Οι δύο πρέσβεις, όταν έφθασαν στο γιαλό, αφίππευσαν και μ’
ένα «μεγαλοπρεπές πλοίο», κατευθύνθηκαν προς το Σεράι. Δίπλα τους, έπλεαν όλα
τα ελληνικά πλοία, ακόμα και οι βάρκες, με Νησιώτες και ομογενείς που γεμάτοι
χαρά και συγκίνηση συνόδευαν τους δύο πρέσβεις. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;">Όταν έπιασαν στην αποβάθρα του Βαλσέ-καπί ,περίμεναν τους
πρέσβεις πλουσιοστόλιστα άλογα «κεκοσμημένα χρυσοχαλίνοις και αργυρομένοις
εφίπποις», όπως εγραφε ο Χιωτης στην περιγραφή του, τα οποία είχε στείλει η
Υψηλή Πύλη. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;">Η συνοδεία τώρα ήταν 24 γενίτσαροι, Τζοχαδαραίοι και
Τσασίσηδες.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πίσω τους
ακολουθούσαν εκατοντάδες «Ρωμιοι». Όταν τελείωσε η τελετή στο Σεράι, οι
πρέσβεις βγήκαν και ο χώρος μπροστά τους ήταν γεμάτος ασφυκτικά από Ρωμιούς που
φώναζαν «ζήτω» για τη η Νέα Πολιτεία. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;">Ο νεαρός Αυγουστίνος Καποδίστριας, κατέβαινε τις σκάλες
κρατώντας τη σημαία με τον Σταυρό, που επιτέλους κυμάτιζε ξανά στην πόλη των
Βασιλέων . Η πομπή των πρέσβεων ξεκίνησε για το Πατριαρχείο. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;">Μπροστά πήγαινε έφιππος ένας Κεφαλλονίτης πλοίαρχος
κρατώντας τη σημαία της Πολιτείας των Επτά Νήσων, που έφερε σε κυανό φόντο, τον
πτερωτό λέοντα της πρώην κυριάρχου Βενετίας και επτά λόγχες που συμβόλιζαν τις
επτά νήσους του Νεου Ελληνικού Κράτους. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;">Οι Εθνικιστές της Φιλογένειας, είχαν προτείνει για σημαία
τον αναγεννώμενο Φοίνικα, ως σύμβολο εθνικής αναγεννήσεως και προάγγελο της
μελλούσης αναστάσεως ολοκλήρου του Έθνους, αλλά η πρόταση απερρίφθη από τους
Ιταλογενείς και το συντηρητικό αρχοντολόι , που θεωρούσαν τη Νέα Πολιτεία όχι
το κύτταρο της απελευθέρωσης του Εθνους, αλλά συνέχεια της Βενετοκρατίας . Στο
Πατριαρχείο, περίμενε τον Καποδίστρια και τον Σιγούρο, όλη η Σύνοδος και ο
Πατριάρχης, κρατώντας τον σταυρό, και το Ευαγγέλιο . <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;">Ο Πατριάρχης, όρθιος και δακρυσμένος ευλόγησε τη σημαία και
το Σύνταγμα, τα οποία και ασπάσθηκε. Ακολούθησε δοξολογία και δέηση υπέρ της
ευημερίας της νέας πολιτείας, και στο τέλος η εκκλησία αντήχησε από την κραυγή,
«Ζήτω η νέα ελληνική πολιτεία !». Από το Πατριαρχείο, έφιπποι οι αντιπρόσωποι
της Ιονίου Πολιτείας, πέρασαν απ όλη τη συνοικία του Φαναρίου , και ξαναμπήκαν
στα πλοία για να διασχίσουν το στενό. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;">Όταν το πλοίο που μετέφερε τη σημαία και τους δύο πρέσβεις
πέρασε μπροστά από τα βασιλικά πλοία της Ρωσίας και της Αγγλίας, που περίμεναν,
χαιρετίστηκε με 21 κανονιοβολισμούς. Το πλοίο των πρέσβεων το συνόδευαν όλα τα ελληνικής
ιδιοκτησίας, πλωτά μέσα ,που βρίσκονταν στην Πόλη. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;">Σαν έπιασε το πλοίο ξανά στον Τοπχανέ, η πρεσβεία έγινε
δεκτή με κανονιοβολισμούς από το Φρούριο και από τα τούρκικα πλοία που ήσαν
προσορμισμένα στον Ντολμά Βακσί. Αυτές , ήταν στιγμές μεγαλείου που προοιώνιζαν
την Ανάσταση του Γένους. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;">Η δημιουργία του πρώτου ανεξάρτητου ελληνικού Κράτους
πυρπόλησε τις ψυχές των Ελλήνων. Η Επτάνησος Πολιτεία, αναπτέρωσε τις ελπίδες
του Πανελληνίου για εθνική αποκατάσταση.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η δημιουργία της
Ιονίου Πολιτείας ήταν σχέδιο και επίτευγμα των Υψηλαντών, πατρός και υιού. Του
Αλέξανδρου και του Κωνσταντίνου Υψηλάντη, ο οποίος το 1796 , σε ηλικία 36 ετών,
είχε διοριστεί Μέγας Δραγουμάνος της Πύλης. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;">Αυτός συνέλαβε την μεγαλοφυή ιδέα της τριπλής συμμαχίας
Αγγλίας, Ρωσσίας και Τουρκίας κατά του Ναπολέοντα, που εξυπηρετούσε ταυτόχρονα
και την ασφάλεια της Τουρκίας αλλά και την Μεγάλη Ιδέα της Ανάστασης του
ελληνικού Έθνους. Ο Κωνσταντίνος Υψηλάντης πρότεινε στους τρεις συμμάχους την
κοινή κατάληψη των Επτανήσων, από Ρώσσους και Τούρκους και προκάλεσε την
επιστολή του Πατριάρχη προς τον λαό των νησιών, με τη ρητή υπόσχεση της
ελευθερίας και της ανεξαρτησίας τους, και πέτυχε μετά την κατάληψη, σε
συνεργασία με τον πληρεξούσιο πρέσβη του λαού της Επτανήσου Αντώνιο
Καποδίστρια, να αποτραπούν τόσο η παραχώρηση των νησιών στον βασιλέα της
Νεαπόλεως όσο και η μονομερής κατοχή τους, είτε από την Τουρκία, είτε από την
Ρωσσία. Ο ανταγωνισμός των τριών Υπερδυνάμεων λειτούργησε υπέρ των Ελλήνων. Ο
Κωνσταντίνος όμως δεν βρισκόταν στην Πόλη εκείνες τις Ιστορικές ώρες αφού τον
Νοέμβριο του 1799 είχε διοριστεί ηγεμόνας της Μολδαβίας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;">Το Κράτος των Επτανήσων θα ήταν η εστία της αναγέννησης του
ελληνικού κράτους, που γύρο του θα συσπειρώνονταν όλο το Έθνος. Αυτή ήταν η
Μεγάλη Ιδέα που έγινε πολιτικό πρόγραμμα από τούς Κωνσταντίνο και Αλέξανδρο
Υψηλάντη και τον Αντώνιο Καποδίστρια. Παράλληλα η τριπλή συμμαχία ακύρωνε την
μόνιμη Ρωσσική απειλή κατά της Τουρκίας, μείωνε την στρατιωτική πίεση , και
ενίσχυε έτσι τις πιθανότητες εφαρμογής από τον Σελίμ Γ΄ των εκσυγχρονιστικών
σχεδίων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που του προωθούσε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ο
πρεσβύτερος, που απέβλεπε στην εκμετάλλευση της παρακμής και των δομικών
αδυναμιών του τουρκικού κράτους και στην τελική ,εξ εφόδου κατάληψη του, εκ των
έσω. </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><b>Απόσπασμα από την Επανάσταση των Φιλογενών</b></p>Σπύρος Χατζάραςhttp://www.blogger.com/profile/03286926152227074753noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4294447118529570981.post-55804200437420934402020-11-01T01:38:00.007-08:002020-11-01T01:43:57.171-08:001η Νοεμβρίου 1814. Η πρώτη επίσημη συνάντηση του Συνεδρίου της Βιέννης <p> <span style="font-family: verdana;"><b>1814</b>. </span><span style="font-family: verdana;">Πραγματοποιήθηκε η πρώτη επίσημη συνάντηση του Συνεδρίου της Βιέννης με την συμμετοχή των 5 μεγάλων με τη συμμετοχή του Τσάρου Αλεξάνδρου Α' της Ρωσίας, του Καγκελάριου Κλέμενς φον Μέτερνιχ της Αυστριακής Αυτοκρατορίας, του Ρόμπερτ Στιούαρτ, υποκόμη του Castlereagh της Αγγλίας, του Υπουργού Εξωτερικών της Γαλλίας, Σαρλ-Μωρίς ντε Ταλλεϋράν, πρίγκηπα του Περιγκόρ, και του Πρωσικού Βαρόνου Χάινριχ Φρίντριχ Καρλ. Συμφωνήθηκε να συνεχιστο΄’υν οι διαβουλεύσεις και οι εργασίες της ολομέλειας του Συνεδρίου να επαναληφθούν στις 7 Ιανουαρίου. </span></p>Σπύρος Χατζάραςhttp://www.blogger.com/profile/03286926152227074753noreply@blogger.com0